Μπάγερν Μονάχου : Το Βαυαρικό αρχιτεκτόνημα δια… χειρός Τρινκιέρι

Σχεδόν κάθε χρόνο στη Euroleague συναντάμε κάποια ομάδα που μπορεί να μην είναι στις πρώτες εκτιμήσεις λίγο πριν την έναρξη της σεζόν, όμως στη συνέχεια διαψεύδει τους πάντες και τα πάντα. Δείχνοντας όμορφα πράγματα μέσα στα παρκέ. Τα παραδείγματα πολλά. Όπως εκείνη η φοβερή Μπασκόνια με τους Μπουρούση,Τζέιμς και Άνταμς το 2016, ή εκείνη η τρομερή Ζάλγκιρις Κάουνας των Πάνγκος, Μίτσιτς και Ντέιβις. Που αμφότερες είχαν φτάσει μέχρι το Final Four.

Φέτος τη δική της ιστορία στη διοργάνωση χτίζει η Μπάγερν Μονάχου. Οι Βαυαροί πραγματοποίησαν μια εξαιρετική κανονική περίοδο η οποία τους οδήγησε τα play-off για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Χάνοντας μάλιστα το πλεονέκτημα έδρας στην ισοβαθμία. Από την επίσης πολύ καλή Αρμάνι, τερματίζοντας 5η.

Για όλο αυτό το οικοδόμημα όμως δεν ευθύνεται κανείς άλλος πέραν του Αντρέα Τρινκιέρι. Ο Ιταλός τεχνικός είναι κύριος υπεύθυνος για όσα μας παρουσίασε η γερμανική ομάδα. Μια ομάδα που παίζει όμορφο μπάσκετ. Με πειθαρχία και αυτοματισμούς. Ο καθένας γνωρίζει ποια είναι η θέση του και ανά πάσα στιγμή ξέρει τι πρέπει να κάνει τη μπάλα, ώστε να βρεθεί και η παραμικρή αδυναμία του αντιπάλου.

Ένα οικοδόμημα χωρίς σταρ

Αν ρίξουμε μια προσεκτική ματιά στο ρόστερ της Μπάγερν, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως δεν υπάρχει κάποιος μου αμέσως θα συγκεντρώσει τα φώτα πάνω του και θα είναι το σημείο αναφοράς. Ο παίκτης που θα είναι η πρώτη επιλογή όταν η μπάλα… καίει, ή θα είναι εκείνος που θα πάρει δεδομένα τις περισσότερες προσπάθειες κατά τη διάρκεια του ματς, μόνο και μόνο από το όνομα που γράφει η φανέλα.

Κι αυτό ήταν ίσως το μεγαλύτερο της πλεονέκτημα. Σαν άλλη «Λερναία Ύδρα» κάθε φορά είχε και άλλον πρωταγωνιστή. Φυσικά και υπήρχαν κάποιοι σταθεροί πυλώνες, όμως εναλλάσσονταν μεταξύ τους παιχνίδι με το παιχνίδι. Είτε ήταν ο Μπόλντγουιν, είτε ο Λούτσιτς, είτε ο Ρέινολτζ, είτε ο Γουάιλερ-Μπαμπ. Πάντα βρισκόταν ένας που θα έβαζε… πλάτη για την υπόλοιπη ομάδα.

Ο αδιανόητα καλός Ουέιντ Μπόλντγουιν

Αν έπρεπε να «βαφτίσουμε» σταρ κάποιον παίκτη του Βαυαρικού συλλόγου, αυτός δεν θα ήταν άλλος από τον Ουέιντ Μπόλντγουιν. Ο Αμερικανός γκαρντ δεν έδειξε πολλά την πρώτη του σεζόν στη Euroleague με τον Ολυμπιακό. Όμως ο Τρινκιέρι τον εμπιστεύθηκε και εκείνος τον δικαίωσε με τις εμφανίσεις που πραγματοποιεί. Αν υπήρχε βραβείο στη διοργάνωση για τον «Πιο βελτιωμένο παίκτη» τότε με βεβαιότητα θα ήταν ένα από τα ακλόνητα φαβορί για την κατάκτηση του.

Οι αριθμοί του αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, για το πόσο βελτιώθηκε ο 25χρονος παίκτης. Πέρυσι αγωνίστηκε σε 24 αγώνες με τους «ερυθρόλευκους» έχοντας 5,5 πόντους, 1,8 ασίστ, 1,8 ριμπάουντ και 0,5 κλεψίματα σε περίπου 17 λεπτά συμμετοχής. Δείχνοντας πως δεν μπορεί να βρει ρυθμό και να δείξει το ταλέντο του.

Φέτος είναι αδιανόητα καλός. Άλλος παίκτης. Τα νούμερα του έχουν τουλάχιστον διπλασιαστεί σε όλες τις κατηγορίες αφού πλέον σε 34 ματς, καταγράφει 15,2 πόντους, 3,9 ασίστ, 3,1 ριμπάουντ και 1,2 κλεψίματα στα περίπου 27 λεπτά που μένει στο παρκέ. Δείχνει πιο ώριμος. Πιο σίγουρος στις κινήσεις του και μοιάζει να έχει ταιριάξει απόλυτα σε αυτό για το οποίο τον προορίζει ο Ιταλός τεχνικός.

Τρινκιέρι ο… αρχιτέκτονας της Μπάγερν

Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στον άνθρωπο που έχτισε όλο αυτό το οικοδόμημα. Τον Ιταλό… αρχιτέκτονα, Αντρέα Τρινκιέρι. Ο 53χρονος τεχνικός έχει βάλει τη σφραγίδα του στον τρόπο παιχνιδιού του συλλόγου και δίκαια παίρνει τα εύσημα για αυτό του το δημιούργημα.

Η Μπάγερν είναι μια τυπική ομάδα Τρινκιέρι. Παίζει ελεύθερο μπάσκετ. Αρέσκεται στις γρήγορες μεταβάσεις από την άμυνα στην επίθεση, χτυπώντας στους αιφνιδιασμούς. Γυρίζει γρήγορα τη μπάλα. Δεν κάνει κατάχρηση του τριπόντου και παίζει δυνατή άμυνα, χάρη στους αθλητικούς παίκτες που επιλέγει ο έμπειρος κόουτς για να στελεχώνει τους συλλόγους που προπονεί.

Το εντυπωσιακό είναι ο τρόπος που αντιμετώπισε ο Τρινκιέρι την έλλειψη κάποιου παίκτη που να έχει ηγηθεί ομάδας στο υψηλότερο επίπεδο όπως αυτό της Euroleague. Με εμπειρία δηλαδή. Το κοουτσάρισμα του ήταν και είναι για… σεμινάριο. Κατάφερε να πάρει το 100% από τον κάθε παίκτη του. Με κάποιους από αυτούς να ξεπερνούν ακόμα και τους εαυτούς τους. Όπως πχ ο Τζατζουάν Τζόνσον που από πρωταγωνιστής στο Eurocup έγινε ένας πολύ καλός ρολίστας ή ο Τζέιλεν Ρέινολντς, που μπορεί να είχε τα προσόντα, όμως έβαλε σε τάξη το παιχνίδι του, βελτίωσε την τεχνική του και πλέον αποτελεί έναν από τους καλύτερους ψηλούς της λίγκας.

Ο Ιταλός έφτιαξε μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Ο ένας καλύπτει τα κενά του άλλου και όλοι μαζί κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα σφιχτό και δυσκολοκατάβλητο σύνολο που καμία ομάδα δεν θέλει να αντιμετωπίζει καθώς μπορεί πάρα πολύ εύκολα να κάνει τη… ζημιά σε οποιονδήποτε αντίπαλο βρεθεί μπροστά της.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Η «μοίρα» την έφερε απέναντι στην έτερη πρωτάρα των play-off. Την Αρμάνι. Η οποία διαθέτει ένα γεμάτο σύνολο και έναν προπονητή με παραστάσεις, όπως είναι ο Έτορε Μεσίνα. Είναι και οι δύο άπειρες σε αυτό το σημείο, που σημαίνει πως όλα είναι ανοιχτά. Συνεπώς οι Βαυαροί, σε συνδυασμό με λίγα από τα… μαγικά του Τρινκιέρι μπορεί να είναι εκείνοι που θα χαμογελάσουν στο τέλος. Αμφισβητώντας ξανά τις πιθανότητες που είναι εναντίον τους, παίζοντας με τον τρόπο που ξέρουν καλύτερα. Ως ομάδα. Και ποιος ξέρει. Ίσως το αρχιτεκτόνημα του Ιταλού τεχνικού να μας απασχολήσει και στη συνέχεια.