Σύλλογος μεγάλος : Οι 13 πιο… πράσινες ιστορίες των 113 χρόνων του Παναθηναϊκού (vids&pics)

3 Φεβρουαρίου 1908. O φοιτητής Γιώργος Καλαφάτης, γεννημένος το 1890 στα Εξάρχεια, αποφασίζει να εγκαταλείψει τον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο (ΠΓΣ) και να ιδρύσει ένα σωματείο αφιερωμένο στο ποδόσφαιρο. Ο Καλαφάτης μπορεί να ήταν αθλητής στίβου, αλλά ζούσε και ανέπνεε για το νέο άθλημα με τη στρογγυλή μπάλα. Οι ιθύνοντες του Πανελληνίου ούτε που ήθελαν να ακούσουν για το ευτελές άθλημα του ποδοσφαίρου. O Καλαφάτης και η παρέα του, που διψούσαν να κλωτσήσουν μπάλα, άφησαν τον σύλλογο των Ολυμπιονικών και στις 3 Φεβρουαρίου 1908 ίδρυσαν τον Ποδοσφαιρικό Όμιλο Αθηνών (ΠΟΑ).

Τον σύλλογο που μερικά χρόνια αργότερα θα γινόταν ο Παναθηναϊκός Αθλητικός Ομιλος, με έμβλημα το τριφύλλι. Ενας σύλλογος που σήμερα κλείνει 113 χρόνια ιστορίας. Και κοιτάζοντας πίσω βλέπει πως η κληρονομιά είναι τεράστια. Και οι ιστορίες που έχει κάποιος να διηγηθεί πολλές. Επιλέξαμε 13 για τα 100+13 χρόνια. Αφήνοντας έξω πολλές, αλλά πως να χωρέσεις σε λίγες γραμμές 113 χρόνια πράσινης ιστορίας;

Συμπληρώνονται φέτος 50 χρόνια. Τον Ιούνιο του 1971 ο Παναθηναϊκός κατάφερνε αυτό που στα μάτια όλων έμοιαζε με ακατόρθωτο. Να βρεθεί στον τελικό μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Στον τελικό της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης, του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Μια πορεία που ξεκίνησε φθινόπωρο του 1970 και τερμάτισε τη δεύτερη μέρα του καλοκαιριού το 1971. Μέχρι τον μεγάλο τελικό με τον Αγιαξ ο Παναθηναϊκός είχε προσπεράσει το εμπόδιο της πρωταθλήτριας Λουξεμβούργου, Ζενες Ες, της Σλόβαν Μπρατισλάβας από την Τσεχία, της πρωταθλήτριας Αγγλίας, Εβερτον και του πανίσχυρου Ερυθρού Αστέρα.

Το πάλεψε πολλές φορές τη δεκατία του ’80 και στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ο Αρης. Το πάλεψαν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός στο Τελ Αβίβ και στη Σαραγόσα. Το πλήρωμα του χρόνου φαινόταν πως είχε φτάσει. Μια ελληνική ομάδα θα ανέβαινε στον θρόνο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Οι επενδύσεις που γίνονταν ήταν τεράστιες και οι ελληνικές ομάδες είχαν μπει πλέον στις κορυφαίες της Ευρώπης. 1996, στο Παρίσι, ο Παναθηναϊκός ήταν ο μοναδικός εκπρόσωπος της χώρας. Και βράδυ Μεγάλης Πέμπτης το ελληνικό μπάσκετ έκανε… πρόωρη Ανάσταση.

Ο Παναθηναϊκός του Ντομινίκ, του Βράνκοβιτς, του Γιαννάκη, ο Παναθηναϊκός του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς επικράτησε της Μπαρτσελόνα σε έναν τελικό θρίλερ και κατέκτησε το πρώτο κύπελλο πρωταθλητριών στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Και επειδή είναι το πρώτο, έχει και μια ξεχωριστή θέση στο πάνθεον της πράσινης ιστορίας.

Ο Παναθηναϊκός της δεκαετίας του 60′ κυριαρχούσε στο ελληνικό ποδόσφαιρο και έβαζε τις βάσεις για το επίτευγμα του Γουέμπλεϊ το 1971. Πέραν όμως των κατακτήσεων τίτλων, υπάρχει μια χρονιά αξιομνημόνευτη που δεν θα σβήσει ποτέ από τα βιβλία της ιστορίας. Οι πράσινοι τη σεζόν 1963-64 κατέκτησαν το πρωτάθλημα αήττητοι. Το τριφύλλι είχε εξασφαλίσει μαθηματικά τον τίτλο τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε στη Λεωφόρο απέναντι στον ΠΑΟΚ. Στις 19 Απριλίου του 1964 το τελικό 2-0 χάρισε τον τίτλο στον Παναθηναϊκό και οι δύο επόμενες αγωνιστικές με Νικη Βολου και Ολυμπιακού του χάρισαν και το αήττητο.

Το γνωστό τραγούδι λέει «μια βραδιά στο Λεβερκούζεν», αλλά οι φίλοι του Παναθηναϊκού θα μπορούσαν να μετατρέψουν το Λεβερκούζεν σε Αμστερνταμ. Οχι πως ο Παναθηναϊκός εκείνης της εποχής δεν είχε κερδίσει και μέσα στο Λεβερκούζεν, ωστόσο η νίκη στην ολλανδική πόλη απέναντι στον πανίσχυρο (και μετέπειτα πρωταθλητή Ευρώπης) Αγιαξ είναι το βράδυ που έχει γραφτεί με ολόχρυσα γράμματα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Η μεγαλύτερη νίκη του Παναθηναϊκού στην ευρωπαϊκή του ιστορία. Και η δεύτερη μεγαλύτερη βραδιά του, μετά φυσικά από τον τελικό του Γούεμπλεϊ απέναντι στον Αγιαξ και πάλι. Το λάβαρο του Παναθηναϊκού κοσμεί το μουσείο του Αγιαξ στο «Amsterdam Arena», αλλά θα μπορούσε να το κοσμεί και εκείνο το γκολ του Βαζέχα. Αλλωστε αυτό ήταν και το τελευταίο ευρωπαϊκό γκολ που είχε σημειωθεί σε εκείνο το γήπεδο πριν από την ανακατασκευή του.

Τα χρόνια μακριά από το πρωτάθλημα ήταν πολλά, οι επενδύσεις της οικογένειας Γιαννακόπουλων ακόμα μεγαλύτερες. Ο Παναθηναϊκός είχε καταφέρει να πάρει το ευρωπαϊκό το 1996, το Κύπελλο την ίδια χρονιά, αλλά το πρωτάθλημα παρέμενε μακριά από τους πράσινους για 14 ολόκληρα χρόνια. Ενα τρίποντο του Πέτζα Στογιάκοβιτς στον ημιτελικό του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό οδηγούσε τους Θεσσαλονικείς στους τελικούς και χάριζε το πλεονέκτημα έδρας στον Παναθηναϊκό. Σε μια δύσκολη σειρά, ο Παναθηναϊκός κατάφερνε το 1998 να επικρατήσει με 3-2 νίκες και να επιστρέψει στα πρωταθλήματα. Και να χτίσει από τότε και έπειτα μια δυναστεία στο πρωτάθλημα μπάσκετ που κρατά έως και σήμερα, έχοντας δεκάδες τίτλους. Το πρωτάθλημα του 1998 μπαίνει σίγουρα στις κορυφαίες στιγμές του συλλόγου ως η επιστροφή του… βασιλιά του αθλήματος.

Κάθε ένα από τα πέντε ευρωπαϊκά που ακολουθήσαν εκείνο του Παρισιού και τοποθέτησαν τον Παναθηναϊκό ως την κορυφαία μπασκετική ευρωπαϊκή δύναμη για περισσότερα από 15 χρόνια θα μπορούσε να έχει τον δικό του ξεχωριστό χώρο. Τη δική του ενότητα. Το πρώτο πράσινο ευρωπαϊκό του Ζοτς στη Θεσσαλονίκη το 2000, ο θρυλικός τίτλος στην Μπολόνια δύο χρόνια αργότερα, ο συγκλονιστικός τελικός με την ΤΣΣΚΑ στην Αθήνα το 2007, η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών του 2009 στο Βερολίνο και το έκτο αστέρι στον μοναδικό μεσημεριανό τελικό το 2011 στη Βαρκελώνη. Πέντε ευρωπαϊκά που καθιέρωσαν τον Παναθηναϊκό στη συνείδηση όλης της μπασκετικής Ευρώπης και φυσικά ανήκουν στις κορυφαίες στιγμές στην ιστορία του συλλόγου.

Μετά από εφτά χρόνια κυριαρχίας του Ολυμπιακού, ο Παναθηναϊκός επέστρεψε το 2004 στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος. Με προπονητή τον Γιτζάκ Σουμ και τεχνικό διευθυντή τον Βέλιμιρ Ζάετς, οι πράσινοι πήγαιναν χέρι – χέρι με τον Ολυμπιακό σε όλη τη σεζόν και το τέλος είχε αγώνες… θρίλερ. 2-2 με τον «αιώνιο» αντίπαλο στη Λεωφόρο, νίκες σε Τούμπα και Κορυδαλλό στο φινάλε, πρωτού σφραγιστεί ο τίτλος με νίκη στον Πύργο επί του Πανηλειακού με γκολ του Ολισαντέμπε.

Το πολύ μακρινό 1930, χρονιά κατά την οποία ο Παναθηναϊκός πανηγύρισε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του, το είχε συνοδεύσει και από μια τεράστια νίκη. Τη μεγαλύτερη επί του αιωνίου αντιπάλου του, Ολυμπιακού. Ηταν η ομάδα που είχε δημιουργήσει ο Ούγγρος προπονητής, Γιόζεφ Κίνσλερ, με πρωταγωνιστή τον Αγγελο Μεσσάρη, που είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ με 13 γκολ. Αρχικά ο Παναθηναϊκός είχε κατακτήσει αήττητος τον τίτλο στην Αθήνα και αργότερα πήρε τον πανελλήνιο τίτλο, με το 8-2 επί του Ολυμπιακού να έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία.

Ακόμα μία μεγάλη στιγμή για τον Παναθηναϊκό. Ο πρωταθλητής Άγιαξ, του Γιόχαν Κρόιφ και των άλλων μεγάλων παικτών, αρνείται να συμμετάσχει στο διπλό τελικό με τη Νασιονάλ Μοντεβιδέο, εξαιτίας της κακής φήμης που συνόδευε τότε τις ομάδες από τη Λατινική Αμερική. Ο Παναθηναϊκός του Γουέμπλεϊ και του Φέρεντς Πούσκας κλήθηκε από τη FIFA να αντικαταστήσει τον Αγιαξ και αγωνίστηκε στον τελικό του διηπειρωτικού. Το πρώτο ματς έληξε με 1-1 στο γήπεδο Καραϊσκάκη, με τη Νασιονάλ να επικρατεί 2-1 στον επαναληπτικό και να κατακτά το τρόπαιο της κορυφαίας ομάδας του πλανήτη.

Το βόλεϊ του Παναθηναϊκού έχει σπουδαία ιστορία, καθώς οι πράσινοι καθιερώθηκαν ως μία από τις κορυφαίες ελληνικές δυνάμεις, ενώ έφεραν και ευρωπαϊκές επιτυχίες. Μπορεί να μην έχει κατακτήσει το τμήμα κάποιον τίτλο, ωστόσο έχει φτάσει δύο φορές σε φάιναλ φορ, ενώ το 2009 ήρθε η κορυφαία στιγμή. Βρέθηκε στον τελικό του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών, αντιμετωπίζοντας τη Λοκομοτίβ Μπέλγκογκραντ στο ΟΑΚΑ, μπροστά σε 10.000 κόσμο, με τους Ρώσους να κατακτούν τελικά το τρόπαιο με το τελικό 3-1 σετ (25-19, 17-25, 25-20, 25-20).

Το περίμενε 15 ολόκληρα χρόνια. Από τις αναμετρήσεις τους στο Τελ Αβίβ το 1994, τη Σαραγόσα το 1995, αλλά και τα ματς πρόκρισης στο Final Four του 1997, ο Παναθηναϊκός έψαχνε μια μεγάλη ευρωπαϊκή νίκη απέναντι στον Ολυμπιακό. Παρ’ όλο που είχε κατακτήσει πολλά ευρωπαϊκά, ήταν το… απωθημένο του. Και ιδιαίτερα του κόσμου του. Μια τέτοια μεγάλη νίκη ήρθε το 2009 στο Final Four του Βερολίνου, με τον Παναθηναϊκό να επικρατεί του Ολυμπιακού σε έναν συγκλονιστικό ημιτελικό με 82-80 και να πηγαίνει στον τελικό όπου και κατέκτησε το τρόπαιο.

Το 2003 έρχεται μία ακόμα πρωτιά για τον μπασκετικό τμήμα του Παναθηναϊκού. Οι πράσινοι έγιναν οι πρώτη πρώτη ελληνική ομάδα που αγωνίστηκε στην έδρα ομάδας του NBA και συγκεκριμένα σε αυτή των Τορόντο Ράπτορς. Το παιχνίδι ήταν φιλικό και έληξε με 100-76 υπέρ των Καναδών και παρά την… μουρμούρα του Ομπράντοβιτς, που ήθελε να παραμείνει η ομάδα στην Αθήνα για να προετοιμαστεί καλύτερα, έδωσε μεγάλη χαρά στους ομογενείς ομογενείς στο Τορόντο, οι οποίο έσπευσαν κατά χιλιάδες να εξασφαλίσουν ένα εισιτήριο.Το απόγευμα της 11ης Οκτωβρίου 2003 17.779 θεατές, από τους οποίους οι 11.000 Ελληνες, βρέθηκαν στο Air Canada για να παρακολουθήσουν το φιλικό παιγνίδι των Τορόντο Ράπτορς με τον Παναθηναϊκό.