Στο ξεκίνημά του στην Αγγλία μας έπεισε όλους πως θα αφήσει εποχή στο ποδόσφαιρο. Τα… γυάλινα πόδια του όμως μας άφησαν με την ανεκπλήρωτη προσμονή του «τι θα γινόταν αν;».
Όλα στην αρχή έμοιαζαν ειδυλλιακά. Στα 17 του ο Μπέιλ κάνει το ντεμπούτο του με τη Σαουθάμπτον και εντυπωσιάζει τους πάντες στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Η Τότεναμ ήταν αυτή που έσπευσε να τον κάνει δικό της με 13 εκατ. λίρες ένα χρόνο μετά και βρήκε αυτό που έψαχνε. Έναν μοντέρνο αριστερό μπακ με απίστευτο διασκελισμό και πολύ καλόν επιθετικό παιχνίδι, που κυριαρχούσε και αλώνιζε σε όλη την αριστερή πλευρά του γηπέδου.
Στους Πετεινούς αγωνίστηκε για έξι σεζόν και κάθε μία από αυτές εμφανίζονταν όλο και καλύτερος. Σταδιακά άρχισε να ανεβαίνει όλο και περισσότερο μέτρα στο αγωνιστικό χώρο ώσπου μεταμορφώθηκε σε έναν πλάγιο επιθετικό με φοβερό σουτ, σέντρα διαβήτη και πολλά τρεξίματα με και χωρίς την μπάλα. Ειδικά η τελευταία του χρονιά στην Τότεναμ (‘12/’13) φώναζε πως το ταβάνι του είχε ξεπεράσει αυτό της ομάδας (26 γκολ και 15 ασίστ σε 45 ματς).
Η Ρεάλ που είναι εκεί για να αρπάξει ό,τι «γυαλίζει» στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, 91 εκατ. λίρες στη Τότεναμ και τον έκανε δικό της. Ο Μπέιλ όμως μετά από μια καλή πρώτη χρόνια, εμφανίζοντας κάθε πέρσι και καλύτερος. Ήταν τα εκατομμύρια και οι μεγάλες προσδοκίες που τον «πλάκωσαν»; Ήταν η βαριά φανέλα της Βασίλισσας και η προβληματική συνύπαρξη με τον Κριστιάνο Ρονάλντο; Ή τα γυάλινα πόδια του που μετά από κάποιο διάστημα τον προδίδουν συχνά πυκνά με διάφορους τραυματισμούς μυϊκής φύσεως;
Όποιος και να είναι ο λόγος, το ποδόσφαιρο έχασε ένα σπάνιο ταλέντο που προορίζονταν για να ενταχθεί στους καλύτερους του κόσμου, με τον τότε φέρελπι 23χρονο να είναι σήμερα ένας εξαιρετικά ποιοτικός αλλά γυάλινος 28χρονος ποδοσφαιριστής που κάποτε έβαζε γκολάρες σαν και την παρακάτω…