«Είχα 168 ευρώ για να περάσω δύο μήνες»: Συγκλονίζει η μητέρα της 9χρονης που λιποθύμησε από την πείνα

Τους δύσκολους μήνες που πέρασε περιέγραψε η 46χρονη της οποία η 9χρονη κόρη λιποθύμησε από την πείνα μέσα σε φούρνο στην Ρόδο.

«Είναι εντυπωσιακό πώς εμείς οι Ελληνες που τρώμε τις σάρκες μας, σε περίπτωση που παραστεί ανάγκη συσπειρωνόμαστε και γινόμαστε μια γροθιά. Εγώ αυτές τις μέρες πήρα πάρα πολλή αγάπη και η αγάπη είναι μεγαλύτερη από τις κακοήθειες που ακούστηκαν», λέει η ίδια. Και κάθε φορά που το τηλέφωνό της χτυπά για βοήθεια, τα μάτια της γεμίζουν δάκρυα γιατί «τόση ανθρωπιά δεν πίστευα ότι θα συναντήσω ποτέ στη ζωή μου», ανέφερε η 46χρονη.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στη dimokratiki.gr:

• Μαρία, θέλω να μου πεις από την ημέρα που δημοσιοποιήθηκε η λιποθυμία του παιδιού μέχρι σήμερα, τι έχει αλλάξει.
Πήρα πάρα πάρα πολλή αγάπη, από τον κόσμο. Ιδιαιτέρως από την κυρία Σοφία Μανιά και από το Σωματείο των Ξενοδοχοϋπαλλήλων, που στάθηκαν δίπλα μου από την πρώτη στιγμή. Με έχουν πάρει τηλέφωνο από όλη την Ελλάδα, από το εξωτερικό, Αμερική, Καναδά, Γερμανία… Με κάλεσαν μητέρες, επίσης από μονογονεϊκές οικογένειες για να με βοηθήσουν… Αυτό είναι πολύ συγκινητικό, αλλά δεν δέχθηκα βοήθεια από αυτές τις γυναίκες γιατί ξέρω τον αγώνα που δίνουν για να μεγαλώσουν τις οικογένειές τους… Κι εγώ έχω βοηθήσει μονογονεϊκές οικογένειες στο παρελθόν, όταν είχα δουλειά.

• Το παιδί πώς είναι σήμερα;
Είναι μια χαρά.

• Εχεις δύο παιδιά, έχουν καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει;
Ναι. Η κόρη μου, μου είπε επί λέξει «έπρεπε μαμά να λιποθυμήσω για να το καταλάβουν»;

• Πού ζείτε με τα παιδιά;
Μέσα στην πόλη της Ρόδου, σε ένα σπίτι που φιλοξενούμαστε χωρίς να πληρώνουμε ενοίκιο.

• Οι ανάγκες σας σήμερα έχουν καλυφθεί; Τι χρειάζεστε;
Από τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης έχουμε καλυφθεί. Αυτό που χρειάζομαι είναι μια δουλειά.

• Προτάσεις για εργασία είχες φαντάζομαι…
Εχω προτάσεις αλλά παραμένω χωρίς δουλειά. Δεν είχα κάποια πρόταση για άμεση πρόσληψη, για να πάω από σήμερα να δουλέψω. Περιμένω… Εγώ θέλω μια δουλειά, χειμώνα-καλοκαίρι για να μπορώ να στηρίξω τα παιδιά μου.

• Πόσο καιρό είναι που δυσκολεύεσαι να εξασφαλίσεις φαγητό για την οικογένειά σου;
Τους τελευταίους δύο μήνες, ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα. Είχα ψωνίσει με τα τελευταία χρήματα που πήρα από το Α21 (επίδομα παιδιών), 168 ευρώ. Με αυτά πήρα φαγητό και απορρυπαντικά. Ετυχε να γνωρίσω κι έναν άνθρωπο στη λαϊκή, ο οποίος προφανώς κατάλαβε ότι δυσκολεύομαι και μου έδινε από αυτά που του περίσσευαν φρούτα και λαχανικά για τα παιδιά. Δεν έχει σημασία αν ήταν πρώτης ή τρίτης διαλογής… Για εμένα ήταν σημαντική προσφορά. Μου έλεγε «έλα να πάρεις ό,τι θέλεις» αλλά από ένα σημείο και μετά ντρεπόμουν. Και ο κρεοπώλης της γειτονιάς μου, μου έδωσε μια φορά δύο τσάντες με κρέας χωρίς να ξέρει ακριβώς τι συμβαίνει μέσα στο σπίτι μου. Τελευταία, μου τελείωσε και το λάδι… Περίμενα να πάρω αυτό το επίδομα των 533 ευρώ.

• Εχεις κάποιον που να σε στηρίζει;
Είμαι μονογονεϊκή οικογένεια, η μόνη που με βοηθάει είναι η μαμά μου η οποία μετά από μεγάλο κόπο κατάφερε να πάρει μια σύνταξη της πρόνοιας, της τάξης των 340 ευρώ τον μήνα. Όμως δεν φτάνουν… Όταν λιποθύμησε το παιδί, δεν είχα χρήματα να του αγοράσω γάλα. Ηταν μια εβδομάδα χωρίς γάλα. Περίμενα το επίδομα των 533 ευρώ που θα μπει την Τετάρτη. Αν δεν λιποθυμούσε το παιδί μέσα στον φούρνο, δεν θα είχε δημοσιοποιηθεί η ιστορία. Θα περίμενα βουβή μέσα στο σπίτι μου να περάσουν οι ημέρες να πάρω το επίδομα.

• Μέχρι να φτάσει το παιδί να λιποθυμήσει, φαντάζομαι ότι προηγήθηκαν δύσκολες μέρες…
Πολύ. Περίμενα την 1η Ιουλίου να μπουν τα χρήματα για να πάρω λάδι. Οσο είχα δουλειά, δεν στερηθήκαμε φαγητό.

• Στο διάστημα που δεν έχεις δουλειά, πόσες φορές μείνατε χωρίς φαγητό;
Χρειάστηκε να στερηθούμε και το φαγητό, και το ψωμί…

• Υπήρξαν μέρες που εσύ δεν έτρωγες για να φάνε τα παιδιά;
Πολλές, αλλά αυτό δεν με νοιάζει καθόλου. Το επίδομα ανεργίας είναι 478 ευρώ, καταλαβαίνετε ότι δεν ζει οικογένεια με αυτά τα χρήματα. Τα παιδιά είναι 9 ετών και πάνε στα 10. Δεν έχω τη δύναμη να τους προσφέρω πολλά πράγματα. Τα παιδιά μου δεν έχουν πάει σε φροντιστήριο για να μάθουν αγγλικά για παράδειγμα, δεν έχω αυτή τη δυνατότητα. Προτεραιότητά μου είναι να μην λείψει το φαγητό και να πηγαίνουν στο σχολείο αξιοπρεπώς.

• Πόσα χρόνια παλεύεις μόνη σου;
Από το 2012, δεν είμαστε μαζί με τον πατέρα των κοριτσιών. Είχα τη δουλειά μου και τα έβγαζα πέρα. Εγώ ζήτησα εργασία, δεν ζήτησα ελεημοσύνη, ούτε χρήματα. Πήρα τηλέφωνο στο σωματείο μου για να ρωτήσω αν γνωρίζουν πότε θα πάρουμε το επίδομα και πάνω στην αγωνία μου, είπα στον συνάδελφο ότι χρειάζομαι τα χρήματα αυτά για να αγοράσω φαγητό. Τότε ανέφερα ότι το παιδί μου λιποθύμησε επειδή δεν είχε φάει. Δεν το δημοσιοποίησα εγώ το περιστατικό. Ηρθε στιγμή που μετάνιωσα που το είπα, γιατί δέχομαι τεράστια πίεση από τα κανάλια των Αθηνών. Δεν ήθελα να βγω στην τηλεόραση για να κλαφτώ, παρότι περάσαμε δύσκολα. Ντρέπομαι, δεν θέλω να φέρω σε δύσκολη θέση τα παιδιά μου, την οικογένειά μου. Τα παιδιά μου έχουν φάει και ελιές σκέτες και φρυγανιές σκέτες, και ρύζι νερόβραστο και μακαρόνια σκέτα… Δεν είχα κρέας, τι να κάνω; Προσπαθούσα να τους εξηγήσω ότι είναι δύσκολα τα πράγματα και να κάνουν υπομονή μέχρι να πάρουμε το επίδομα.
Πρέπει να μάθουμε να κρατάμε την πείνα μας, αυτό τους έλεγα.

• Εσύ πόσες φορές χρειάστηκε να κρατήσεις την πείνα σου για να φάνε τα παιδιά σου;
Πάρα πολλές φορές. Αλλά όμως, εγώ όσο ήμουν στο ξενοδοχείο δούλευα σε μπουφέ και είχα το δικαίωμα να φάω, προσπαθούσα να μην τρώω από το φαγητό που είχαμε στο σπίτι για να μένει για τα παιδιά. Ξέρεις πόσες φορές είπα «μακάρι να μπορούσα να πάρω στο σπίτι φαγητό για τα παιδιά μου…»; Δεν γίνεται όμως αυτό, απαγορεύεται.

• Υπήρξε κάτι που σε ενόχλησε από όλη αυτή την έκταση που πήρε το περιστατικό με τη λιποθυμία του παιδιού;
Ακούστηκαν και ακούγονται πράγματα που δεν ισχύουν. Όμως η αγάπη που πήρα από τον κόσμο, είναι πολύ μεγαλύτερη.

• Θέλεις να μας πεις τι ακούστηκε που δεν ευσταθεί;
Καταρχήν εγώ δεν έχω κανένα αυτοκίνητο πολυτελείας. Εχω ένα αυτοκίνητο που αγόρασα με δόσεις πριν από πέντε χρόνια και ακόμα το χρωστάω. Και μάλιστα επειδή έχω να πληρώσω ένα χρόνο δόσεις, μου έστειλε μήνυμα η εταιρεία ότι θα μου το πάρουν πίσω.

Τους είπα άμα θέλουν να το πάρουν, δεν έχω χρήματα να το ξεχρεώσω. Ο λόγος που το πήρα είναι για να εξυπηρετώ τα δύο κορίτσια μου, και όταν το πήρα είχα δουλειά και μπορούσα να πληρώνω τις δόσεις. Αυτό θεωρείται πολυτέλεια; Δεν έχω περιουσιακά στοιχεία, ας έρθουν να με ελέγξουν. Δεν δημοσιοποίησα εγώ την λιποθυμία του παιδιού μου. Πήρα τηλέφωνο στο σωματείο για να ρωτήσω πότε θα πάρουμε το επίδομα και πάνω στη συζήτηση ανέφερα ότι το παιδί δεν είχε γάλα για μια εβδομάδα.

Ο συνάδελφος με ρώτησε αν μπορεί να το δημοσιοποιήσει και συμφώνησα για να καταλάβουν σε τι σημείο έχουμε φτάσει οι ξενοδοχοϋπάλληλοι… Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα έπαιρνε τέτοια έκταση.

Εγώ μπήκα μέσα στον φούρνο για να πάρω λίγο ψωμί και είχα μαζί μου και τα δύο κορίτσια, τα οποία μου έλεγαν ότι πεινάνε και τους είπα να κάνουν υπομονή μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι. Τότε λιποθύμησε το ένα κορίτσι.

Μάλιστα εκείνη την ημέρα, τηλεφώνησα στον κρεοπώλη αν είχε λίγο συκώτι να μου δώσει και να τον πληρώσω όταν θα έπαιρνα το επίδομα, για να φάει η κόρη μου η οποία είναι πιο αδύναμη από την άλλη και έχει ανάγκη από κόκκινο κρέας, αλλά δεν τον είχα βρει στο τηλέφωνο. Και πάλι ντρεπόμουν τόσο πολύ…

Πέρυσι, που ήρθα πάλι σε ανάγκη είχα πάει και του ζήτησα κρέας μέχρι να πληρωθώ και μου έδωσε και μάλιστα δεν ήθελε να πάρει χρήματα. Το τι ζούμε μέσα στο σπίτι και πώς κι αν τα βγάζουμε πέρα, δεν το γνωρίζει κανείς. Ακούστηκε ότι ήρθε η Πρόνοια για να μου πάρει τα παιδιά… Είναι δυνατόν να λέγονται τέτοιες ανακρίβειες; Γιατί να μου πάρει η Πρόνοια τα παιδιά; Ετυχε αυτό λόγω της γενικότερης, κατάστασης που επικρατεί…

Δεν το προκάλεσα εγώ, είναι χιλιάδες ξενοδοχοϋπάλληλοι στην ίδια μοίρα. Αυτό που έχω να πω είναι να είμαστε πολύ προσεκτικοί όλοι με όσα λέμε και όσα αναπαράγουμε, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πώς μπορεί να σου τα φέρει η ζωή. Από την μια στιγμή στην άλλη μπορείς πολύ εύκολα να βρεθείς από τα ψηλά στα χαμηλά και να γυρίσει τούμπα όλη σου η ζωή.

• Μισθός από πότε έχει να μπει στο πορτοφόλι σου;
Από πέρυσι τον Σεπτέμβριο.

• Στις κοινωνικές δομές απευθύνθηκες;
Τι να σας πω… Είχα κλείσει δουλειά σε ξενοδοχείο. Δεν θεώρησα ότι αυτή η κατάσταση θα τραβήξει τόσο πολύ. Αλλά και πάλι, θέλουν εκκαθαριστικά και ένα σωρό χαρτιά. Εμένα το εκκαθαριστικό μου πέρσι που δούλευα μαζί με τα επιδόματα και τα δώρα είναι 9.800 ευρώ.

Μου έκοψαν το ΚΕΑ, επειδή το εκκαθαριστικό μου είναι αυτό. Εσείς θεωρείτε ότι 9.800 ευρώ το χρόνο είναι πολλά χρήματα για μια μονογονεϊκή οικογένεια με δύο παιδιά; Ούτε φαντάστηκα ότι θα ερχόμουν σε αυτό το σημείο. Περίμενα να περάσουν οι ημέρες για να πάρω το επίδομα και να πάω να ψωνίσω. Μου έχουν κόψει το ρεύμα άπειρες φορές…

Εχω πεινάσει άπειρες φορές. Αλλά ξέρετε κάτι; Δεν είμαι η μόνη που της συμβαίνει αυτό. Υπάρχουν πολλές οικογένειες στην ίδια κατάσταση. Εμένα έτυχε το παιδί μου να λιποθυμήσει και να δημοσιοποιηθεί το θέμα μέσω του σωματείου των ξενοδοχοϋπαλλήλων το οποίο αγωνίζεται για να μην μείνουμε όλοι οι συνάδελφοι στο δρόμο.

• Ενας αγώνας επιβίωσης η ζωή σου Μαρία…
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου παλεύω. Όταν δούλευα καμαριέρα επειδή δεν περίσσευαν χρήματα για να πάρω πάνες στα παιδιά, παρακαλούσα άλλες καμαριέρες αν έμπαιναν σε δωμάτιο που είχε παιδιά, να παίρνουν καμία πάνα και να μου δίνουν για τα δικά μου. Εχω περάσει πολύ δύσκολα, αλλά δεν ήξερε κανένας τίποτα…

• Πότε γέλασες τελευταία φορά;
Με τις κόρες μου γελάω, μόνο αυτές μου δίνουν χαρά. Δεν έχω άλλο λόγο για να γελάω, αυτές με κάνουν ευτυχισμένη. Πολλές φορές παίρνω το αυτοκίνητο και πηγαίνω μια βόλτα για να ηρεμήσω.
Αυτή είναι η έξοδός μου. Βέβαια τώρα ούτε αυτό είναι εφικτό, αφού ούτε λεφτά για καύσιμα έχω και το αυτοκίνητο είναι ακινητοποιημένο γιατί τρύπησε το λάστιχο.

• Σήμερα τι θα σε έκανε να χαμογελάσεις, πέρα από τα παιδιά σου;
Να ηρεμήσω με τα παιδιά μου… Να είμαστε ξέγνοιαστες, να μην χρειάζεται να ανησυχώ για το φαγητό τους, και να ξαπλώσουμε στο κρεβάτι μας -γιατί κοιμόμαστε μαζί- και να χαλαρώσουμε αγκαλιά… Είμαι ανακουφισμένη που ξέρω ότι θα υπάρχει φαγητό, μέχρι να βρω δουλειά και να σταθώ στα πόδια μου.

• Κλείνοντας την συνέντευξη, τι θα ήθελες να πεις;
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο που με στήριξε με τόση αγάπη, δεν το περίμενα… Στέκονται δίπλα μου κυρίως άνθρωποι της διπλανής πόρτας και δεν νιώθω πλέον μόνη μου. Υπάρχουν -δυστυχώς- κι άλλες οικογένειες στην ίδια κατάσταση με τη δική μου και χρειάζονται κι εκείνες βοήθεια και στήριξη και θα ήθελα να επωφεληθούν κι εκείνες μέσα από τη δημοσιοποίηση της δικιάς μου ιστορίας και από αυτό το μεγάλο κύμα στήριξης…