Έχετε αναρωτηθεί ποτέ… γιατί οι γυναίκες έχουν οργασμό;

Αν και η συζήτηση σχετικά με τη χημεία της γυναικείας εκσπερμάτισης έχει διευθετηθεί, δεν είναι ακόμη οριστικά σαφές το πόσοι τύποι γυναικείου οργασμού υπάρχουν.

Ωστόσο, το πιο εντυπωσιακό ζήτημα όλων, ελάχιστα έχει αναλυθεί: Ποια είναι η χρησιμότητα του γυναικείου οργασμού από εξελικτικής άποψης του ανθρώπου;
Σε άρθρο της επιστημονικής επιθεώρησης Journal of Experimental Zoology Part B: Molecular and Developmental Evolution, μια ομάδα επιστημόνων στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ πιστεύει ότι έχει μια απάντηση.

Αντί απλώς να εξελίσσεται ως ένα χαρακτηριστικό που συνοδεύει τον αρσενικό οργασμό, κάτι που θεωρήθηκε ότι ήταν μια προσαρμογή για να ενθαρρυνθεί η σύζευξη ζευγαριών, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι o γυναικείος οργασμός υπήρξε σε κάποια φάση της εξέλιξης του ανθρώπου η βασική βιολογική ώθηση που απαιτείται για την ωορρηξία.

Όταν η γυναίκα έχει οργασμό απελευθερώνονται δύο ορμόνες στο σώμα της: η ωκυτοκίνη και η προλακτίνη. Στα θηλυκά θηλαστικά (με πλακούντα) στην Φύση, αυτός ο τύπος ορμονικής εκκρίσεως προκαλεί την έναρξη της ωορρηξίας και χωρίς αυτήν δεν θα ήταν δυνατή η εγκυμοσύνη.

Οι αρσενικοί και θηλυκοί οργασμοί “συνεργάζονται” κατά κάποια έννοια, για να ξεκινήσουν την ωορρηξία στο θηλυκό.
Είναι πιθανό ότι ο ίδιος μηχανισμός εξελίχθηκε αρχικά και στις γυναίκες για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Με την πάροδο του χρόνου, οι γυναίκες ανέπτυξαν την ικανότητα να έχουν ωορρηξία σε κύκλους ανεξάρτητους από την ανδρική σεξουαλική δραστηριότητα. Έτσι αυτή η ορμονική λειτουργία κατέστη περιττή, αλλά παρέμεινε στη γυναικεία βιολογία, λόγω του δευτερεύοντος ρόλου της ως ενός ευχάριστου μηχανισμού “δεσίματος” με τον αρσενικό σύντροφο.

“Οι προηγούμενες μελέτες τείνουν να επικεντρώνονται σε στοιχεία από την ανθρώπινη βιολογία και στην τροποποίηση ενός χαρακτηριστικού παρά στην εξελικτική του προέλευση», δήλωσε ο συν-συγγραφέας Gunter Wagner, καθηγητής οικολογίας και εξελικτικής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Yale.

Πράγματι, προηγούμενες μελέτες έχουν επισημάνει, ότι η γονιμότητα των γυναικών δεν φαίνεται να εξαρτάται από τη σεξουαλική τους δραστηριότητα. Από τη λογική αυτή βγήκε το συμπέρασμα, ότι ο γυναικείος οργασμός δεν είχε ποτέ άμεσο ρόλο στην αναπαραγωγική επιτυχία. Έτσι, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζονταν πριν οι επιστήμονες, η εν λόγω μελέτη έδειξε ότι ο γυναικείος οργασμός εξελίχθηκε για να βοηθήσει στην αναπαραγωγή σε συνδυασμό με τον αρσενικό οργασμό.

Εξελικτική χρησιμότητα
Ο αρσενικός οργασμός έχει σαφή σκοπό υπό του πρίσματος της φυσικής επιλογής συντρόφου. Φαίνεται πιθανό ότι αυτή η στιγμή “υγρής κορύφωσης” για τα αρσενικά (συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων) έχει σχεδιαστεί από την Φύση, για να τα ενθαρρύνει να διαδώσουν το γενετικό τους υλικό σε όσο το δυνατόν περισσότερα θηλυκά. Το να κάνεις σεξ και να παράγεις απογόνους είναι η βασική λειτουργία των ζώων όλων των ειδών.

Ωστόσο, η κινητήρια δύναμη πίσω από την εξέλιξη του γυναικείου οργασμού είναι πολύ λιγότερο σαφής. Πολλοί νομίζουν ότι εξελίχθηκε ως “αντίβαρο” στον ανδρικό οργασμό, ενώ άλλοι υποθέτουν ότι ενθαρρύνει το αρσενικό να δεσμεύεται με το θηλυκό, εξασφαλίζοντας ότι τα γονίδιά του μεταδίδονται στις επόμενες γενιές. Μερικοί αναρωτιούνται και αν οι ρυθμικοί παλμοί που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια του γυναικείου οργασμού συμβάλλουν στην απορρόφηση του σπέρματος προς την μήτρα.

Η εν λόγω μελέτη, λαμβάνοντας μια σχετικά νέα προσέγγιση συγκριτικής βιολογίας, υποδηλώνει ότι το μυστικό της εξελικτικής προέλευσης του γυναικείου οργασμού αποκαλύπτεται από τις ορμονικές εκκρίσεις που τον συνοδεύουν. Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι ορμονικές εκκρίσεις έγιναν περιττές για την ανθρώπινη επιβίωση μέσω της αναπαραγωγής, αλλά εξακολουθούν να συμβαίνουν παρ’ όλα αυτά.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Φυσικά, μόνο και μόνο επειδή δεν έχει πλέον κάποιον «χρήσιμο» ρόλο από εξελικτικής/αναπαραγωγικής άποψης, δεν σημαίνει ότι ο γυναικείος οργασμός είναι άχρηστος. Απεναντίας! Το σεξ πρέπει πρώτα απ’ όλα να είναι απόλαυση και για τους δύο συντρόφους και αυτή είναι η κύρια χρησιμότητά του στον 21ο αιώνα.