Σωτήρης Τσιόδρας: Με ποίημα του Ελύτη το «αντίο» από τις καθημερινές ενημερώσεις

Αν άφησε κάτι καλό το σαρωτικό πέρασμα του κορωνοϊού-που κρύβεται ακόμα- αυτό είναι σίγουρα η μειλίχια και άκρως «ελυτική» φιγούρα του εκπροσώπου του Υπουργείου Υγείας Σωτήρη Τσιόδρα. Όχι με την έννοια του εντυπωσιακού, όπως πολλοί νομίζουν, ρήτορα αλλά του θετικού ανθρώπου που ξέρει, όπως ακριβώς το γνώριζε και ο Έλληνας ποιητής, ότι η απλότητα και η καλοσύνη πηγάζουν από μέσα, από την ψυχή: και αυτή είναι που έθεσε ως προτεραιότητα- πέρα από επιστημονικές αναλύσεις και αριθμούς ο καθημερινός μας γιατρός. Αυτός που μας ηρεμούσε τον καιρό του πανικού, που μας μιλούσε με γλώσσα απλή και κατανοητή και που έβαζε τα λόγια των ποιητών εκεί που άλλοι μιλούν με ψυχρά νούμερα και τρομακτικές εικόνες.

«Πρέπει η γλώσσα να μιλεί την καλοσύνη της ημέρας», είχε πει-ένα απόσπασμα από τον «Ήλιο τον Πρώτο» – όταν μαινόταν η λαίλαπα του ιού-«την τελευταία λέξη δεν θα την έχει ο θάνατος» είχε επαναλάβει παραπέμποντας απευθείας στα «Ανοιχτά Χαρτιά». Και τώρα, αυτός ο όμορφος άνθρωπος που κατάφερε να πείσει εκατομμύρια Έλληνες να φροντίσουν ο ένας τον άλλο, αντί να αλληλοφαγωθούν και, ίσως για πρώτη φορά, να αντιδράσουν πιο ώριμα από τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης ο Τσιόδρας διάλεξε και πάλι την ποιητική κατάφαση και την καλοσύνη για να μας πει «αντίο» από την καθημερινή ενημέρωση.

«Μπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα. Και με τα πιο μικρά. Με τα καθημερινότερα των καθημερινών. Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές. Μου φτάνει που με αγαπάνε 4 άνθρωποι. Πολλοί! Μου φτάνει που αγαπάω 4 ανθρώπους. Πολλοί! Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι, που δε με νοιάζει να με θυμούνται. Που μπορώ και κλαίω ακόμα, που και τραγουδάω. Μερικές φορές. Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν και ευωδιές που με γοητεύουν. Σας ευχαριστώ πολύ» μας είπε με τον δικό του Ελυτικό τρόπο κρατώντας και πάλι τη συγκίνησή του.

Ακόμα και αν το ποίημα δεν αντιστοιχεί, ενδεχομένως, στον Νομπελίστα ποιητή, ελάχιστη σημασία έχει όταν το μήνυμα αναδεικνύει την αγάπη και το φως. «Δεν φοβάμαι να θυμάμαι, δε με νοιάζει να με θυμούνται» κατέληξε ο εξαιρετικός αυτός άνθρωπος και επιστήμονας με την περίσσεια σεμνότητα που τον χαρακτηρίζει γνωρίζοντας σίγουρα πως θα τον θυμόμαστε καιρό.

Γιατί τον κορωνοιό πολλοί εμίσησαν, τον Τσιόδρα, ουδείς.