Ω! γλυκύ μου έαρ! Ειρήνη Παππά-Βαγγέλης Παπαθανασίου. Πιθανόν ό, τι καλύτερο έχει ακουστεί, μετά τους βυζαντινούς ψάλτες, στην ιστορία της ανθρωπότητος

Ποιος ανθρώπινος νους μπορεί να χωρέσει το μεγαλείο του Θείου Δράματος. Ένας κόσμος βουτηγμένος στην αμαρτία κι ο Υιός του Θεού να γίνεται όμοιος με το ανθρώπινο δημιούργημά του προκειμένου να προσφερθεί ως θυσία για τη σωτηρία του. Πώς να συλλάβει κανείς το σπουδαίο νόημα της πράξης αυτής, αν δεν αφήσει έρμαιο την καρδιά του να καεί μες στο καμίνι της ακατάληπτης αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο. Του Θεού που είναι καταδικασμένος να αγαπάει τον άνθρωπο. Του ανθρώπου που έχει άπειρες ευκαιρίες να αφήσει πίσω του τον παλαιό άνθρωπο και να ενδυθεί τον νέο, αυτόν που ευαγγελίζεται ο Κύριος με τον ερχομό Του στη γη. Μέσα από τη σύνθεση του Βαγγέλη Παπαθανασίου και τη μοναδική ερμηνεία της Ειρήνης Παπά τα λόγια του Επιτάφιου αυτού Ύμνου δεν μπορεί παρά να αφήσουν ανεξίτηλα σημάδια ακόμη και στην πιο σκληρή και αδιάφορη καρδιά, φέρνοντας το μήνυμα της Ανάστασης του Χριστού, της δικής μας ανάστασης.