Χωρίς κατηγορία
Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυρία Μέρκελ δημιουργεί προβλήματα στην κοινωνική συνοχή των λαών της Ευρώπης προκειμένου να προστατέψει τις γερμανικές τράπεζες. Το ίδιο έκανε και στην κρίση του 2012 που απομόνωσε τις χώρες του Νότου και την Ελλάδα σε σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία, μεταφέροντας το τοξικό τραπεζικό πρόβλημα στις τράπεζες του Νότου και προστατεύοντας τα συμφέροντα μόνο της χώρας της
Η κατά κοινή ομολογία «εξαφανισμένη» από τα προβλήματα και τα τεκταινόμενα στην Ε.Ε., Άνγκελα Μέρκελ επιμένει να δημιούργει πολιτικά προβλήματα μη μπορώντας να σταθεί στο ύψος των κρίσιμων περιστάσεων που βιώνουν οι λαοί της Ευρώπης.
Ακόμα και σήμερα που το πρόβλημα δεν είναι δομικό και χρηματοοικονομικό, αλλά αποτέλεσμα υγειονομικής πανδημίας η κυρία Μέρκελ επιλέγει να μην τυπώσει ομόλογα, αλλά να υποχρεώσει τα κράτη – μέλη που πλήττονται να λάβουν δάνεια και πιστώσεις μέσω ESM.
Πρακτικά δηλαδή μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέα μνημόνια, ενώ τα λεφτά που υπόσχεται να χορηγήσει μέσω πιστώσεων θα είναι περίπου στο 2% του ΑΕΠ για κάθε κράτος – μέλος. Μιλάμε δηλαδή για χρηματοδότηση που δεν επαρκεί ούτε για τα βασικά, πόσο μάλλον σε μια περίοδο που για να ανακάμψει η Ευρώπη απαιτείται επενδυτικό σοκ και όχι ψίχουλα.
Η έκδοση ή μη ευρωομολόγων διχάζει τις χώρες της Ευρωζώνης και αυτό αναμένεται να γίνει το επίκεντρο της συζήτησης του επόμενου Eurogroup, που είναι προγραμματισμένο για τις 7 Απριλίου.
Τα ευρωομόλογα ή αλλιώς «ομόλογα σταθεροποίησης» είναι αξιόχρεα που προτείνεται να εκδοθούν από κοινού από τις 17 χώρες που συμμετέχουν στην Ευρωζώνη. Πρόκειται δηλαδή για επενδυτικά προϊόντα με τα οποία ο αγοραστής δανείζει ένα συγκεκριμένο ποσό στον εκδότη του ευρωομολόγου -σε αυτήν την περίπτωση σε όλες τις χώρες του ευρώ- για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με ένα προσυμφωνημένο επιτόκιο.
Δύο είναι οι γραμμές εντός ΕΕ για την αντιμετώπιση των αρνητικών συνεπειών του κορονοϊού. Και οι δύο συμφωνούν στη σύσταση Ταμείου αλληλεγγύης προς τις χώρες που έχουν πληγεί. Ωστόσο είναι εκ διαμέτρου αντίθετος ο τρόπος χρηματοδότησης του Ταμείου.
Η ολλανδική πρόταση υποστηρίζει ότι το Ταμείο θα πρέπει να χρηματοδοτείται απευθείας από τα κράτη-μέλη και η ενίσχυση να περνά στους πληγέντες.
Η γαλλική πλευρά, η οποία φέρεται να έχει τη στήριξη του Νότου προωθεί τη σύσταση Ευρωπαϊκού Ταμείου με συγκεκριμένη διάρκεια ζωής, το οποίο θα εκδίδει ομόλογα προκειμένου να ενισχυθούν οι χώρες που έχουν πληγεί.
Το Eurogroup είναι αυτό που έχει αναλάβει να βρει συμβιβαστική λύση, και επιπλέον να προτείνει τον τρόπο αξιοποίηση του συνόλου των διαθέσιμων χρηματοδοτικών εργαλείων έως τη συνεδρίαση του στις 7 Απριλίου.
Ο Ευρωπαίος επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς Τιερί Μπρετόν δήλωσε σήμερα πεπεισμένος πως τα κράτη-μέλη του μπλοκ θα καταφέρουν να καταλήξουν σε σύγκλιση για τον τρόπο εύρεσης νέων χρηματοδοτικών εργαλείων με στόχο να ενισχυθεί η μάχη της ΕΕ απέναντι στην κρίση του κορονοϊού.
«Είμαι πεπεισμένος ότι θα καταφέρουμε να συγκλίνουμε», δήλωσε ο Μπρετόν στον γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό France Inter.
Ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε δήλωσε πως θα προτιμούσε να κάνει ένα «δώρο» σε ευρωπαϊκές χώρες που βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική κατάσταση εξαιτίας των συνεπειών της πανδημίας του νέου κορονοϊού, παρά να εκδώσει κοινά ομόλογα ή να αξιοποιήσει τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM).
Σε συζήτηση στο ολλανδικό κοινοβούλιο, ο Ολλανδός πρωθυπουργός τόνισε πως ελπίζει να επιδιορθώσει τις διπλωματικές σχέσεις με την Ιταλία και την Ισπανία μετά τα πυρά που δέχτηκε για την εκλαμβανόμενη από Ρώμη και Μαδρίτη ως έλλειψη συμπόνιας της χώρας της βορειοδυτικής Ευρώπης στις συνομιλίες για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ την περασμένη εβδομάδα.
Ο Ρούτε επανέλαβε την αντίθεση της Ολλανδίας στην ιδέα των «κορονο-ομολόγων» ως μια μορφή κοινού χρέους ανάμεσα στα κράτη μέλη για την αντιμετώπιση της κρίσης. Όπως είπε, θα επέλεγε επίσης τη θέσπιση ενός νέου ταμείου στήριξης παρά οι χώρες να χρησιμοποιούν τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM).
«Αν λαμβάνεις (στήριξη) από τον ESM, τότε είναι ένα δάνειο και ένα δάνειο πρέπει να αποπληρωθεί», είπε. «Αν το κάνεις ως δώρο, τότε είναι σαν να λέμε: ‘Ακούστε, εσείς παιδιά έχετε πληγεί σκληρά, αλλά μαζί με έναν αριθμό πλούσιων χωρών, είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τα άμεσα κόστη από την κρίση του κορονοϊού», τόνισε.
Επίθεση στην Μέρκελ από Der Spiegel
Στο κεντρικό άρθρο της σημερινής του έκδοσης, το περιοδικό υπενθυμίζει την δήλωση της Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ το 2012, κατά την διάρκεια της ευρω-κρίσης: «Όσο ζω, ευρωομόλογα δεν θα υπάρξουν» και επισημαίνει ότι κατά την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. πολλοί από τους ηγέτες κρατών – μελών εισέπραξαν νέα απόρριψη της Καγκελαρίου στο αίτημά τους για έκδοση ευρωομολόγων. Ο δε υπουργός Οικονομίας Πέτερ Αλτμάιερ, είχε προηγουμένως κάνει λόγο για «συζήτηση – φάντασμα».
«Είτε η ηγεσία της Γερμανίας δεν αντιλαμβάνεται αυτό που απορρίπτει τόσο επιπόλαια είτε επιλέγει να μην το αντιληφθεί, από φόβο ότι η λαϊκιστική δεξιά Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD) θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί για την δική της προπαγάνδα την βοήθεια προς τους ευρωπαίους γείτονες. Ήταν άλλωστε η αντιπαράθεση για την βοήθεια προς την Ελλάδα που οδήγησε στην ίδρυση της ΑfD το 2013», υπενθυμίζει το έγκυρο γερμανικό περιοδικό.
Η κυβέρνηση της κυρίας Μέρκελ, συνεχίζει ο αρθρογράφος, αντί να εξηγήσει με ειλικρίνεια ότι σε μια τέτοια κρίση δεν υπάρχει εναλλακτική από τα ευρωομόλογα, υπονοεί ότι υπάρχει κάτι «σάπιο» σε αυτά ομόλογα.
Ότι στο τέλος θα κληθούν να τα πληρώσουν οι σκληρά εργαζόμενοι Γερμανοί, επειδή οι Ιταλοί υποτίθεται ότι δεν ήταν ποτέ καλοί στην διαχείριση χρήματος.
«Η Καγκελάριος έχει καταφύγει σε αυτή τη ρητορική τόσες φορές που οποιαδήποτε παραχώρηση προς τους Ιταλούς και τους Ισπανούς θα έμοιαζε με ήττα. Δεν έπρεπε να το αφήσει να φτάσει τόσο μακριά – αν όχι για άλλο λόγο, έστω από συμπόνοια και αλληλεγγύη», γράφει το περιοδικό, αναφερόμενο στην ανθρωπιστική τραγωδία που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στην Ιταλία και στην Ισπανία.
«Και για αυτό ευθύνονται και τα αυστηρά μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν από τις Βρυξέλλες και όχι το γεγονός ότι ζούσαν πάνω από τις δυνάμεις τους», τονίζει ο αρθρογράφος.
Ούτε όμως η ηγεσία της Ε.Ε. ξεφεύγει από την κριτική του Spiegel: «Η Ε.Ε. βρίσκεται τώρα σε υπαρξιακή κρίση. Το να ενεργεί σαν φύλακας της δημοσιονομικής αρετής σε μια τέτοια κατάσταση είναι μικροπρεπές και κακό. Ίσως θα έπρεπε για μια στιγμή να θυμηθούμε ποιος βοήθησε να εξοφληθεί η ανοικοδόμηση της Γερμανίας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», γράφει χαρακτηριστικά και εξηγεί ότι τα ευρωομόλογα είναι κοινά ομόλογα που εκδίδονται από όλα τα μέλη της Ευρωζώνης «και δεν ισοδυναμούν με μια ένωση μεταφοράς χρέους, αλλά το πλεονέκτημά τους είναι ότι θεωρούνται ασφαλής επένδυση, καθώς συμμετέχουν σε αυτά και χώρες όπως η Γερμανία, με υψηλή φερεγγυότητα, οι οποίες αναλαμβάνουν και τις υποχρεώσεις των μικρότερων». Αυτό θα καταστήσει τον δανεισμό για την Γερμανία «λίγο πιο ακριβό», αλλά αισθητά φθηνότερο για την Ιταλία, υπογραμμίζεται.
Ο Γερμανός αρθρογράφος προειδοποιεί ακόμη αν η Ιταλία, η Γαλλία και η Ισπανία πιεστούν να διαθέσουν πακέτα ενίσχυσης της οικονομίας τους, όπως αυτό που ανακοίνωσε ήδη η γερμανική κυβέρνηση, «τότε αντί για δισεκατομμύρια θα χρειαστούν τρισεκατομμύρια». «Και αν οι Ευρωπαίοι δεν δώσουν αμέσως το μήνυμα ότι συνεργάζονται για να αντιμετωπίσουν την κρίση, τότε θα κάνουν πάρτι οι λαϊκιστές, οι εχθροί της Ε.Ε. και τα φαντς στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη. Όπως όταν η Ελλάδα βρισκόταν στο χείλος της αβύσσου, πόνταραν στην κατάρρευση ολόκληρης της Ευρωζώνης. Και αυτή τη φορά θα κερδίσουν», εκτιμά ο αρθρογράφος και προσθέτει ότι η Ιταλία και η Ισπανία είναι πολύ μεγάλες για να διασωθούν από τα υπάρχοντα εργαλεία, όπως ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας με τα 410 δισεκατομμύριά του.
Η γερμανική κυβέρνηση, συνεχίζει, έχει δηλώσει ότι θέλει να χαλαρώσει τους κανόνες και δείχνει προς την ΕΚΤ, λέγοντας ότι θα μπορούσε να αγοράσει τα ομόλογα που δεν θα έχουν ζήτηση. «Οι πολιτικοί της Ευρωζώνης εκμεταλλεύτηκαν την ΕΚΤ ως την τελευταία γραμμή άμυνας πριν από οκτώ χρόνια, επειδή ήταν πολύ δειλοί για να λύσουν μόνοι τα προβλήματά τους.
Τελικά όμως όλες αυτές οι προτάσεις ουσιαστικά αποτελούν μια τεράστια ανάληψη ευθύνης, ακόμη και αν δεν λέγονται ευρωομόλογα», επισημαίνει το περιοδικό και τονίζει ότι θα ήταν πιο έντιμο και αποτελεσματικό να συμφωνήσουν με την πρόσφατη γαλλική πρόταση, η οποία αρέσει ακόμη και σε επιφυλακτικούς προς τα ευρωομόλογα, τα «κορονο-ομόλογα», με περιορισμένη διάρκεια και διασύνδεση με τους σκοπούς υπέρβασης της πανδημίας.
«Θα έστελναν έτσι ένα ισχυρό μήνυμα στις αγορές, καθώς και στους πολίτες της Ευρώπης, θα αποδείκνυαν ότι δεν έχουν εγκαταλείψει ο ένας τον άλλον σε μια στιγμή μεγάλης ανάγκης και ότι η Ευρώπη είναι κάτι περισσότερο από μια συμμαχία εγωμανών και κάτι περισσότερο από μια απλώς καλολαδωμένη αλλά ψυχρή ενιαία αγορά η οποία διαθέτει (ακόμη) ένα κοινό νόμισμα. Και επιπλέον, τα κορονο-ομόλογα θα αποτελούσαν και μια θωρακισμένη επένδυση η οποία τελικά θα έφερνε και πάλι επιτόκια – απλώς όχι για τα φαντς», καταλήγει το άρθρο, που έρχεται να προστεθεί σε μια έντονη αντιπαράθεση που εξελίσσεται πλέον και στο εσωτερικό της Γερμανίας.
