Κορωνοϊός – ΗΠΑ: Στο Λας Βέγκας κοιμίζουν τους άστεγους σε πάρκινγκ

Τα φώτα μπορεί να λάμπουν στο Λας Βέγκας, αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτε. Η λάμψη τους είναι απατηλή, άρρηκτα δεμένη με τα εκατομμύρια των επισκεπτών του, που καταθέτουν στους ναούς του τζόγου από στεγαστικά δάνεια, μέχρι τις οικονομίες μιας ζωής.
Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του, αυτή που σπάνια φωτίζεται κρυμμένη μέσα σε σκοτεινά σοκάκια και γωνιές, η σε ένα καταφύγιο.
Είναι οι άστεγοι του Λας Βέγκας, αυτοί που κοιμούνται κάθε βράδυ στον δρόμο ή αν είναι τυχεροί σε ένα από τα δύο δημόσια καταφύγια που υπάρχουν στην πολιτεία της Νεβάδα.
Αυτής που θεωρείται λόγω του Λας Βέγκας μια από τις πλέον εύρωστες οικονομικά πολιτείες της Αμερικής, η οποία έχει επιβάλλει lockdown σε όλα τα καζίνο, λόγω της επιδημίας του κορονωϊού.

Όταν το ένα από τα δύο καταφύγια έκλεισε, οι υπεύθυνοι αποφάσισαν ότι η καλύτερη λύση για τους άστεγους που έμεναν εκεί, θα ήταν να κοιμηθούν σε ένα πάρκινγκ.
Θεώρησαν ότι αν ένας άνθρωπος καταλάβει μια θέση η οποία προορίζεται για αυτοκίνητο, τηρούνται οι κανόνες ασφαλείας και απόστασης!
Σύμφωνα με τον Guardian δεν υπήρξε καν η σκέψη να μεταφέρουν αυτούς τους δυστυχισμένους σε ένα από τα δεκάδες ξενοδοχεία ή έστω τα μοτέλ που κατακλύζουν το Λας Βέγκας για να κοιμηθούν σαν άνθρωποι και όχι σαν ζώα.

Προτίμησαν ως ενδεδειγμένη λύση να τους μαζέψουν σε υπαίθρια πάρκινγκ χωρίς να τους βάλουν σε μια τουλάχιστον περίπτωση, έστω ένα στρώμα για να μην κοιμούνται στο τσιμέντο.
Οι φωτογραφίες που είδαν το φως της δημοσιότητας σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης ξεσήκωσαν έντονο θόρυβο και δριμεία κριτική προς την Δήμαρχο της πόλης Κάρολιν Γκούντμαν.

Την ίδια στιγμή 150.000 δωμάτια ξενοδοχείων που θα μπορούσαν λόγω ειδικών συνθηκών να φιλοξενήσουν τους περίπου 6.500 άστεγους του Λας Βέγκας είναι ερμητικά κλειστά.
Ορθάνοιχτη μένει η αναλγησία και η αδιαφορία των αρμοδίων για κατεστραμμένες ψυχές που κάθε βράδυ ψάχνουν μια γωνιά για να κοιμηθούν.
Ψυχές που δεν θέλουν τίποτε άλλο αυτές τις δύσκολες ώρες, παρά ένα δωμάτιο για να νοιώσουν άνθρωποι και να πιστέψουν ότι στο Λας Βέγκας εκτός από τις λαμπερές μαρκίζες και τα έντονα φώτα, υπάρχει και αυτό που λέγεται συμπόνια.
Δυστυχώς για όλους τους πρωταγωνιστές αυτής της θλιβερής ιστορίας, τον καιρό της πανδημίας στο Λας Βέγκας η συμπόνια δεν υπάρχει, ειδικά για «ερείπια της ζωής» που ξαπλώνουν στο τσιμέντο ενός υπαίθριου πάρκινγκ για να κοιμηθούν.