Καλύτερα ύφεση παρά κηδείες

Η Ελλάδα μέχρι στιγμής έχει γλιτώσει τα χειρότερα. Οι απώλειες μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχουν ανέλθει στις 40. Την ώρα, λοιπόν, που κάθε ζωή είναι πολύτιμη, οφείλουμε να ανακουφιστούμε αναλογιζόμενοι πως σε Ισπανία και Ιταλία μετρούν 800 και 900 κάθε 24ωρο που περνάει.

Από την άλλη, η ελληνική κυβέρνηση πήρε γρήγορα δύσκολες αποφάσεις. Απέναντι σε μία δήθεν φιλελεύθερη αντίληψη κάποιων ηγετών, ο φιλελεύθερος Κυριάκος Μητσοτάκη εκτίμησε περισσότερο την ανθρώπινη ζωή απ ότι το πρόσκαιρο οικονομικό όφελος. «Δεν με νοιάζουν τα δισεκατομμύρια, μπροστά στις ζωές των πολιτών», φέρεται να είπε ο πρωθυπουργός σε μία από τις τηλεσυσκέψεις που λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα.

Και είναι αλήθεια. Ποιο θα ήταν το όφελος για την κοινωνία μας να ήταν ανοιχτά τα μαγαζιά μερικές μέρες ακόμη, ή να κυκλοφορούσαμε περιχαρείς δεξιά κι αριστέρα, άσκοπα, γιγαντώνοντας τον ιό, την ώρα που οι νεκροί θα αυξάνονταν ραγδαία; Τι θα έλεγαν σε μία τέτοια περίπτωση οι θιασώτες της αντίδρασης;

Απέναντι στην μπουρδολογία του «δεν υπάρχει ιός». «έλα μωρέ, από την γρίπη τόσοι πεθαίνουν κάθε χρόνο» και άλλα τέτοια ωραία μπορείς να αντιπαρατεθείς μόνο με το προσωπικό δράμα των ανθρώπων που έχασαν τους οικείους τους. Με τις εικόνες από τα φέρετρα στην Ιταλία που δεν αρκούν για να καλύψουν τον αριθμό των νεκρών αλλά και με την ιδέα να βλέπαμε νεκρούς ανθρώπους στην μέση του δρόμου.

Δεν έχω αμφιβολία πως υπάρχουν ορισμένοι εκεί έξω, αρκετοί θα έλεγα, που δεν έχουν καμμία εκτίμηση στην ανθρώπινη ζωή και αντιμετωπίζουν τις απώλειες ως αριθμούς, εφόσον δεν τους αγγίζουν. Δεν πάει έτσι όμως.

Το να βγεις για ένα ποτό ή το να κινηθεί το χρήμα λίγο περισσότερο ενώ οι άνθρωποι χάνονται σαν τις μύγες δεν είναι ούτε πολιτική θεώρηση ούτε λύση για την οικονομία. Ο Χρήστος Σταϊκούρας το είπε ξεκάθαρα πως η οικονομία θα δυσκολευτεί και πως θα μπει σε κύκλο ύφεσης.

MUST READ

Παίζοντας με την φωτιά (vol 7)

Ας ελπίσουμε να είναι για λίγο, αλλά για όσο κι αν είναι καλύτερα να είμαστε ζωντανοί όλοι μας για να το περάσουμε κι αυτό παρά να χαθούν συνάνθρωποί μας.