Άντζυ Σαμίου: Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά στα social media

Μας είχε προειδοποιήσει. Οσο πιο ξεκάθαρα μπορούσε, χωρίς υπεκφυγές, αποκλίσεις και εξαιρέσεις: «Οι χαμηλής νοημοσύνης μη διαβάζετε τα σχόλιά μου γιατί θα βγαίνετε από τα ρούχα σας». Ομολογώ πως δεν την άκουσα. Από τη μια η δημοσιογραφική διαστροφή, από την άλλη η ανάγκη ανά(σ)τασης της πενιχρής μου αντίληψης, με έσπρωχναν ανάμεσα στις συμπληγάδες πέτρες της διανόησης χωρίς χρησμούς και θεϊκή χείρα βοηθείας.

Το ξέρω. Το να ταξιδεύεις μόνος σε άγνωστες θάλασσες σημαίνει αγωνία. Και καταπονήσεις και σκαμπανεβάσματα και οφθαλμαπάτες και «πετσόκομμα φτερών» και σούρωμα ανέμου στα μπουγάζια του νου. Κωπηλατώντας «πάση δυνάμει» κατάφερα τελικά να περάσω ατενίζοντας νέους ορίζοντες και με μυαλό εξελιγμένο από δράμι σε οκά μπορούσα πλέον να απαγγείλω: «Πόντο πόντο ψάχνεις φταίξιμο να βρεις/όμως αν με χάσεις ούτε να το φανταστείς/τι θα πάθεις, θα πεθάνεις/εγώ είμαι αναντικατάστατη». Το ταξίδι άξιζε…