Χωρίς κατηγορία
Υπεραναλύεις ό,τι κάνει
Όσο εσύ υπεραναλύεις τη συμπεριφορά και διάθεση του συντρόφου σου, τόσα περισσότερα «φάουλ» θα βρίσκεις. Για παράδειγμα, μην το παίρνεις προσωπικά αν βλέπεις το ταίρι σου να κάθεται σκεπτικό ατενίζοντας την τηλεόραση· μάλλον τα δικά του θα σκέφτεται, όχι άλλο πρόσωπο.
Κρύβεις τις ανασφάλειές σου
Ο αποτελεσματικότερος τρόπος να ανοιχτείς στον σύντροφό σου είναι να αφήσεις τις ντροπές σου στην μπάντα και να μιλήσεις για τα κόμπλεξ σου. Με τη συζήτηση θα ανακαλύψεις ότι κι εκείνος έχει τις αντίστοιχες ανεξήγητες ανασφάλειες και πριν το καταλάβεις θα αρχίσετε να ανταλλάσσετε κομπλιμέντα: «Πας καλά μωράκι μου; Έχεις τα ωραιότερα ματάκια του κόσμου».
Σου φαίνεται τεράστια ταλαιπωρία να ακούσεις τη γνώμη του
Πώς νιώθεις όταν προσπαθείς να πεις κάτι σε μία συζήτηση και σε αγνοούν; Θα σου απαντήσουμε εμείς: χάλια. Το ίδιο συμβαίνει και με τις σχέσεις. Όσο καλά κι αν σε γνωρίζει ο σύντροφός σου, αν εσύ δεν τον προσέχεις όταν σου εκφράζει την άποψή του, τον διώχνεις λίγο περισσότερο μακριά σου.
Περιμένεις να διαβάσει το μυαλό σου
Πολλοί άνθρωποι είναι ένοχοι γι’ αυτό. Πρόκειται για κλασική και ενοχλητική ανθρώπινη συμπεριφορά. Καταλαβαίνουμε ότι σε εσένα φαίνεται αρκετά προφανές εκείνη τη στιγμή τι σε έχει κάνει να κατσουφιάσεις. Ο σύντροφός σου όμως δεν είναι ο Professor X. Ο σύντροφός σου είναι απλά ένας θνητός στον οποίο πρέπει να εξηγήσεις τι έχεις.
Δεν ξεχνάς
Ίσως και να έχεις αντιληφθεί ήδη σε τι αναφερόμαστε. Είναι αρκετά πιθανό να έχεις στο μυαλό σου ένα συγκεκριμένο ατόπημα του συντρόφου σου και σε στιγμές που σε βολεύει να του το εκτοξεύεις από το πουθενά σαν άπερκατ. Συγγνώμη, αλλά είναι εξαιρετικά ανώριμο να φέρνεις στην επιφάνεια κάτι το οποίο έχει ήδη επιλυθεί.
Τα πάντα γυρνάνε γύρω από εσένα
Ανησυχείς πολύ γι’ αυτά που σου συμβαίνουν, ίσως και να αγχώνεσαι λίγο περισσότερο από όσο χρειάζεται και να θέλεις να τα συζητάς συνέχεια. Αν ξέρεις πότε να σταματήσεις να κουβεντιάζεις τα δικά σου προβλήματα και να δώσεις πάσα στον σύντροφό σου να μιλήσει για τα δικά του, οκέι. Εάν δεν τον αφήνεις να σταυρώσει κουβέντα, συγγνώμη αλλά τον διώχνεις μακριά σου.
Αρχίζεις τις συγκρίσεις
Δεν υπάρχει συγκεκριμένο μέτρο σύγκρισης. Είναι σαν αυτό που έκαναν οι γονείς μας όταν ήμασταν μικρά. Όποτε τους συνέφερε έφερναν κάποιον ως παράδειγμα, κι όταν ένα στοιχείο του ίδιου ατόμου δεν τους βόλευε, είχαν καραμέλα το «κι αν ο τάδε πέσει από τον γκρεμό, θα πας κι εσύ να πέσεις;». Παιδιά των γονιών μας είμαστε και αυτήν τη συμπεριφορά ίσως, ενδόμυχα, να την εγκρίνουμε και να την εφαρμόζουμε στον σύντροφό μας.
Ψύχραιμα μπορούμε να πούμε ότι η διαδικασία σύγκρισης είναι ό,τι πιο καταστροφικό για ένα ζευγάρι και καλό είναι να την αποβάλλουμε αν θέλουμε έναν άνθρωπο στη ζωή μας.
(*) Επειδή τα τον/την και του/της από ένα σημείο και μετά ακούγονται σαν καμπανάκια, και τα @ μας φαίνονται οπτική φασαρία, όλες οι αντωνυμίες παρακάτω είναι σε τυχαία γένη. Ισχύουν, όμως, για όλα τα φύλα. Προσάρμοσε ανάλογα με την περίπτωσή σου.
