Ενός λεπτού σιγή για όλες εκείνες τις πρώην που θυμήθηκαν να σου στείλουν στις γιορτές

«Χρόνια πολλά! Τι κάνεις εσύ;». Ξεκινάει πάντα έτσι. Ή τέλος πάντων κάπως έτσι. Μπορεί να βρίσκεσαι για καφέ, σε οικογενειακό τραπέζι, σε διακοπές με φίλους ή με το κορίτσι. Και σκάει αυτό το μήνυμα στο Messenger, στο Viber, στο Whats App ή όπου τέλος πάντων συνήθιζε να σου στέλνει. Στέκεσαι λίγο αμήχανος και για δευτερόλεπτα, προσπαθείς να χωνέψεις ότι έχει το μήνυμα από τον συγκεκριμένο πρόσωπο. Το Φάντασμα των Παρελθοντικών Χριστουγέννων που εμφανίστηκε από το πουθενά.

Γιατί εντάξει, φαντάσματα τις λες όλες αυτές. Κάποιες είναι πρώην από σχέση και κάποιες πρώην από το κρεβάτι σου. Δεν λέω πως δεν τα κάνουμε και εμείς αυτά. Μας τη βαράει. Κάνουμε scroll down την λίστα με τα ονόματα ή τα τηλέφωνα και στέλνουμε στην πρώτη γκόμενα που θυμόμασταν ότι κάναμε καλό κρεβάτι ή που τέλος πάντων περάσαμε καλά για κάποιο χρονικό διάστημα. Στην δική μου περίπτωση, αυτό είναι κανόνας. Δεν το παίζω γκόμενος ούτε πέτρα του σκανδάλου. Το αντίθετο. Όμως εδώ και τρία χρόνια σερί, υπάρχει μία γυναίκα από το παρελθόν μου που θα θυμηθεί να στείλει μήνυμα στις γιορτές. Και μπορεί να είμαι βλάκας, αλλά έχω και εκλάμψεις εξυπνάδας. Ξέρω ακριβώς γιατί συμβαίνει και το πότε συμβαίνει.

Είχα διαβάσει ένα κείμενο του Σκοτ Ραμπ από το Esquire που μεταφραζόταν ως «Εγχειρίδιο για Singles στην Εορταστική Περίοδο». Ήταν ένα αφήγημα σχετικά με προηγούμενες σχέσεις του τα Χριστούγεννα και την Ημέρα των Πρωτοχρονιά, που εκτός από το να περιγράφει τις εμπειρίες με την κάθε κοπέλα, προσπαθούσε να τοποθετήσει χρονικά τα συμβάντα. Έγραφε δηλαδή ο Ραμπ ότι «Περίμενα μήνυμα λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα ή την αμέσως επόμενη των Χριστούγεννων, ή ακόμη και εναλλακτικά το βράδυ της Παραμονής Πρωτοχρονιάς». Δεν έπεσε έξω. Με μικρή διαφορά μίας ημέρας στην δική μου περίπτωση, όπου τα μηνύματα έρχονται την Παραμονή. Ξέρω ακριβώς τι παίζει. Μιζεριάζει μόνη της επειδή χώρισε. Επειδή τελικά δεν περνάει με αυτόν που είναι τόσο καλό όσο περίμενε. Επειδή είναι single. Επειδή βλέπει ότι οι φίλες της είναι πιο ευτυχισμένη με τα αγόρια τους από ότι είναι εκείνη με τον δικό της. Δεκάδες μπορεί να είναι οι λόγοι και ξεχνάει πάντα ένα πράγμα. Και εκείνη και οι άλλες: ότι δεν με νοιάζει.

Αν με ρωτήσεις θα σου πω ότι δεν έχω χειρότερο από το να βγαίνω από την βολή μου. Της ψυχολογίας μου εννοώ. Και εντάξει, θα συμβεί και αυτό γιατί υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες αλλά τι πράγμα είναι και αυτό με τις γιορτές; Τον ξεσηκώνεις τον άλλο. Τον αναστατώνεις. Οι «έξυπνοι» θα πουν «γουστάρεις γι’ αυτό αναστατώνεσαι» αλλά δεν έχει να κάνει μόνο με το αν γουστάρεις. Δεν θες απλά να μπεις σε αυτή την διαδικασία. Ούτε να μαλώσεις, ούτε να της πεις να μην ξαναστείλει, ούτε να συζητήσεις ότι όλο αυτό δεν βγάζει νόημα. Ή μάλλον αυτό θα ήθελες να κάνεις αλλά κάνεις το ακριβώς αντίθετο. Τσιμπάς και κατρακυλάς. Σου τα λένε οι κολλητοί σου ή τα λες εσύ στους κολλητούς σου. Ότι μπήκες δηλαδή σε μία διαδικασία να ανοίξεις κουβέντα, να χάσεις την όποια θαλπωρή και άνεση σου έφερναν τα Χριστούγεννα και να μπεις σε συζητήσεις που έχεις ξανακάνει για να μην καταλήξεις πουθενά. Πουθενά όμως. Ο Ραμπ γράφει ότι «κάθε άντρας έχει δική του ημερολογιακή στιγμή για την μαύρη πέτρα που θα ρίξει». Το κρατάω αυτό γιατί δεν είμαστε όλοι στους ίδιους χρόνους. Όταν όμως θα την ρίξουμε την πέτρα, θα την ρίξουμε πραγματικά.

Μέχρι τότε, μία φιλική συμβουλή για να μην χαλάσεις τις διακοπές σου. Μην απαντάς. Μην απαντάς ρε φίλε. Μην το σηκώσεις το κινητό. Δες το μήνυμα, σκέψου λίγο τους λόγους που τελείωσε η ιστορία με το συγκεκριμένο πρόσωπο και μετά επέστρεψε στη δουλίτσα σου. Μπορεί να μην σου βγάζει νόημα, αλλά πολλά πράγματα στη ζωή δεν βγάζουν νόημα και δη οι ανθρώπινες συμπεριφορές. Δεν μπορείς να μπεις στην διαδικασία να αλλοιώσεις ολόκληρη την ψυχολογία σου για μία στιγμή αδυναμίας που παρουσιάστηκε σε ένα  πρόσωπο από το παρελθόν. Αυτό το φαινόμενο θα είναι πιο έντονο στις γιορτές, αλλά μπορείς απλά να το παρακάμψεις.

Οπότε πριν μπεις στη διαδικασία να ανοίξεις συζήτηση, θυμήσου σαν καλός Εμπενίζερ το Φάντασμα των Παρελθοντικών Χριστουγέννων. Δεν είναι ανάγκη να σου παίξει ταινία για να θυμηθείς τι γίνεται. Πάντα το ήξερες. Απλά είναι πότε θα ρίξεις την μαύρη πέτρα πίσω σου.