Όλοι οι καυγάδες που θα κάνεις με τη σύντροφό σου όταν φθάσει στα όριά της

Οι τσακωμοί με τις συντρόφους μου πάντα μου φαίνονταν, όπως το να μπαίνεις στο WiFi του αεροδρομίου. Καταλήγω να συμφωνώ με διάφορα και να δίνω προσωπικές πληροφορίες, ενώ όσο κι αν συνεχίζω να κατεβαίνω στην οθόνη, υπάρχουν ολοένα περισσότεροι όροι και προϋποθέσεις. Δεν ξέρω τι σημαίνουν ή γιατί συμβαίνουν όλα αυτά. Απλώς θέλω να τελειώνουν.

Φυσικά είμαι κακός στους τσακωμούς και γι’ αυτό μάλλον είμαι μόνος μου. Είμαι ειδικός, όμως, στους τσακωμούς ζευγαριών. Μάλλον, επειδή καταλαβαίνω πού τα σκάτωνα στις δικές μου σχέσεις. Μπορεί να φαίνεται πιο πάνω ότι κατηγορώ τις πρώην μου (που είναι αλήθεια), αλλά κατηγορώ κι εμένα και -εμμέσως- εσένα. Πάμε λοιπόν: Ιδού όλοι οι καυγάδες που κάνεις με τις συντρόφους σου και πώς τους κάνεις χειρότερους.

 Ο καυγάς «Πού ήσουν;»

Κλασικός. Ένας καυγάς που όλοι έχουν απολαύσει. Αρκεί κάποιος να αργεί ή να είναι συνέχεια αναξιόπιστος. Δεν είναι ότι ο αργοπορημένος/αναξιόπιστος δεν νοιάζεται. Απλώς πιστεύει πραγματικά ότι ο χρόνος διαστέλλεται και ότι αυτήν τη φορά -μόνο αυτήν τη φορά- δεν θα έχει κίνηση.

Όπως όταν η σύντροφός σου έχει γενέθλια. Είναι ενθουσιασμένη. Το ίδιο και εσύ. Έχει κλείσει τραπέζι για δείπνο με φίλους σε ένα εστιατόριο όπου δεν σε βάζουν στο τραπέζι, μέχρι να έρθει όλη η παρέα. Μόνο που εσύ είσαι στη δουλειά και δεν μπορείς να φύγεις, επειδή είσαι φοβερά σημαντικός. Πρέπει να μείνεις.

Φεύγεις την ώρα του ραντεβού. Αλλά δεν τρέχει τίποτα, θα στείλεις ένα μήνυμα.

Είναι έξυπνη κίνηση, επειδή σίγουρα δεν θα αργήσεις δέκα λεπτά. Θα αργήσεις μια ώρα, αλλά δεν μπορείς να το πεις αυτό. Έτσι, λες ότι «θα αργήσω δέκα λεπτά», επειδή είναι ένα χρονικό διάστημα με το οποίο μπορείς να τη βγάλεις καθαρή – και τώρα την έχεις γλιτώσει για άλλα δέκα λεπτά.

Γέρνεις πίσω στο κάθισμα του αυτοκινήτου, κολλημένος στην κίνηση, αλλά γαλήνιος σαν γιαπωνέζικος κήπος. Έχεις δέκα λεπτά. Όχι, εννιά. Εννιά ολόκληρα λεπτά που την έχεις γλιτώσει. Τεντώνεις τον σβέρκο σου δεξιά, αριστερά. Ύστερα ανοίγεις το ραδιόφωνο. Παίζει ένα τραγούδι των Dave Matthews Band. Πω-πω, πού τους θυμήθηκαν; Καλοί ήταν. Αργότερα, θα τα ακούσεις για τα καλά. Όχι ακόμη, όμως. Αυτά τα λεπτά είναι δικά σου.

Ο καυγάς «Πού ήσουν και έχεις πιει;»

Τώρα, ενώ στο προηγούμενο παράδειγμα το φταίξιμο ήταν αποκλειστικά δικό σου, εδώ χρειάζονται δύο. Αυτό, επειδή σε κάθε σχέση υπάρχει κάποιος που θέλει να βγει και κάποιος που θέλει να μείνει στο σπίτι. Αυτός που θέλει να βγει φέρεται χοντροκομμένα και ανεύθυνα, ενώ αυτός που θέλει να κάτσει στο σπίτι φέρεται νευρωτικά και στέλνει μηνύματα που λένε πράγματα του στιλ, «Όλα καλά;». Και ο καθένας βγάζει στην επιφάνεια τον χειρότερο εαυτό του άλλου.

Η σύντροφός σου γνέφει, αλλά καταλαβαίνεις ότι είναι 33% θυμωμένη, 33% προσβεβλημένη που δεν έμεινες σπίτι και 33% κάτι άλλο που δεν θα καταλάβεις ποτέ των ποτών. «Να φάμε πρωινό μαζί;», προτείνει. «Μπορούμε να δοκιμάσουμε το τάδε καινούριο μέρος, ίσως κατά τις 8:30 π.μ.;».

Είναι η χειρότερη ιδέα του κόσμου. Ξέρεις ότι θα κάθεσαι εκεί και θα ξεμεθάς, κοιτάζοντας ένα πιάτο με αυγά ποσέ, καθώς η περιφερειακή σου όραση σκοτεινιάζει και πρέπει να χαμογελάς και να κουβεντιάζεις. Σε έναν ιδανικό κόσμο θα πήγαινες για ύπνο στις 8:30 π.μ., αλλά σου την έχει στήσει με αυτήν την πολύ γλυκιά, παθητικοεπιθετική ιδέα. «Τέλεια», λες. «Μα, 8:30 π.μ. μου φαίνεται λίγο αργά. Δεν το κάνουμε 7:30 π.μ.;».

Έτσι καταλήγεις με τον χειρότερο τσακωμό του κόσμου. Βγαίνεις θυμωμένος και ξεκινάς να πίνεις σε φάση «άντε γαμήσου». Την αγαπάς. Είναι αστεία και όμορφη, αλλά γιατί δεν πάει για ύπνο; Γιατί προσβάλλεται, όταν βγαίνεις έξω μόνος; Αναρωτιέσαι αυτά τα πράγματα, όταν ξεκινούν τα μηνύματα κατά τις 11 μ.μ. «Ελπίζω να πέρασες καλά» – και ξέρεις πού το πάει με αυτά τα μηνύματα. Κατευθείαν στην κόλαση. Φτάνουν μεσάνυχτα και μετά είναι μία η ώρα και έχεις σταματήσει να κοιτάζεις το κινητό σου. Στις 3 π.μ. το έχεις βάλει σε λειτουργία πτήσης. Θα ασχοληθείς αύριο. Τουλάχιστον δεν θα χρειαστεί να φας πρωινό.

Ο καυγάς «Kάνω πιο πολλά από ‘σένα»

Είσαι απασχολημένος. Είμαστε απασχολημένοι. Είμαι απασχολημένος, άρα υπάρχω. Σκεφτόμαστε, μιλάμε, γράφουμε γι’ αυτό: «Λυπάμαι, ήμουν απασχολημένος» ή λέμε σε φίλους, «Τέλος πάντων, ξέρω ότι είσαι απασχολημένος» ή φωνάζουμε στις γλυκές, πολυάσχολες συντρόφους μας που μόλις γύρισαν από τη δουλειά, «Δεν έχεις ιδέα πόσο απασχολημένος είμαι».

Εν έτει 2017, όλοι στον πλανήτη μας επανεφευρίσκουμε το παράδειγμα του πολυάσχολου. Αν είσαι απασχολημένος σημαίνει, «Είμαι σημαντικός για πολλούς ανθρώπους και είμαι έξυπνος, επειδή μπορώ να καλύψω όλες τις ανάγκες και είμαι στωικός επειδή το κάνω συνέχεια». Η λέξη «απασχολημένος» χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά για ταπεινό καύχημα.

Τέλος πάντων, αν δεν κάνεις ποτέ τίποτα στο σπίτι, όπως να καθαρίζεις ή να ψωνίζεις, επειδή α) είσαι απασχολημένος και β) είσαι άνδρας, αυτό σημαίνει ότι είσαι γ) μαλάκας. Όλοι είναι απασχολημένοι και τώρα έχεις μπλέξει, επειδή είσαι και άχρηστος και αγανακτισμένος. Διόλου γοητευτικός συνδυασμός.

Ο καυγάς «Με ποιον μιλούσες;»

Είσαι σε μια φάση. Η γκόμενά σου είναι επίσης εκεί, αλλά μιλάει με κάποιον άλλον. Κάποιον όμορφο ξανθό, με ωραία δόντια – ο τύπος που μισείς. Μοιάζει με τον τύπο που θα ξέρει ονόματα σεφ και θα τρέχει ημιμαραθώνιους τις Κυριακές. Ο τύπος που απαντάει γρήγορα σε μηνύματα και λέει βαρετές βλακείες του στιλ, «Τι αηδία η λέξη «νωπός»». Όσο τους παρατηρείς και βλέπεις ότι η σύντροφός σου δεν τον απεχθάνεται –αλλά πιθανόν τον θέλει – τόσο πιο μόνος νιώθεις. Μόνος, αλλά με βίαιες διαθέσεις.

Τελικά, πας να συστηθείς. «Γεια», φωνάζεις κοιτάζοντας τον ξανθό. «Είμαι ο τάδε (κάνοντας σαφές ότι είσαι ο σύντροφός της). Είσαι μεσίτης; Μοιάζεις με μεσίτη». Η σύντροφός σου σε κοιτάει σαν να χαζεύεις στο Ίντερνετ στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, αλλά δεν μπορείς να σταματήσεις. «Καλά, δε με νοιάζει τι κάνεις», λες και σκύβεις κοντά του και λες με σιγανή και μεταξένια φωνή που τη φυλάς, για όταν θες να δείξεις την κυριαρχία σου: «Απλώς ήρθα να πω ένα γεια». Τον χτυπάς στην πλάτη πολύ δυνατά και πας έξω να κλάψεις.

Δεν θα δεις τη σύντροφό σου για τις επόμενες 48 ώρες. Όχι επειδή θα κάνει σεξ με τον ξανθό –όπως υποψιάζεσαι ότι συμβαίνει-, αλλά επειδή κατέστησες σαφές ότι είσαι επικίνδυνος και ανώμαλος και χρειάζεται χρόνο να σκεφτεί. Πας για ύπνο νιώθοντας μόνος και ντροπιασμένος, επειδή όλοι είδαν πόσο τραγικά ανασφαλής είσαι.

Ο καυγάς «Τίποτα, μια χαρά είμαι»

Βασικά, οι παραπάνω καυγάδες προκαλούνται από ανθρώπους σαν εμένα και εσένα, που απλώς δεν αγγίζουμε την αλήθεια. Κάνουμε σαν μωρά, ενώ πρέπει να πούμε, «Θα αργήσω πολύ» ή «Νιώθω ανασφαλής» σαν ενήλικες, γαμώ το κέρατό μου και η σύντροφός μας θα το δεχτεί και η ζωή θα συνεχιστεί.

Αλλά όλοι κρυβόμαστε. Αποφεύγουμε τις δύσκολες συζητήσεις, επειδή είναι φρικτές: δύσκολες και χρονοβόρες και βαρετές. Αλλά αν ταΐζεις μια σχέση άδειες θερμίδες θα αρρωστήσει και θα πεθάνει, οπότε πες τι νιώθεις. Μην είσαι ζηλιάρης και παράξενος. Βέβαια, ακόμη και αν δεν είσαι έτσι, η σύντροφός σου πιθανόν θα τσαντίζεται και πάλι μαζί σου συχνά, αλλά έτσι είναι η ζωή. Εσύ τουλάχιστον θα ξέρεις ότι κάνεις το καλύτερο που μπορείς.