Οι καλύτερες σειρές της δεκαετίας

Ο όρος μεγάλη αμερικανική τηλεόραση, κατά τον λογοτεχνικό όρο μεγάλο αμερικανικό μυθιστόρημα, ήταν κάτι που συναντήσαμε για πρώτη φορά στη δύση του 20ου αιώνα. Το τηλεοπτικό φαινόμενο των The Sopranos άλλαξε τον ρου της ιστορίας, για να αναλάβουν λίγο αργότερα τα Mad Men και Breaking Bad στα 00s να κουβάλησαν την σκυτάλη μέχρι το 2015. Κάπου εκεί τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν, αφού το Game of Thrones μπορεί να μη διέθετε το ειδικό σεναριακό βάρος των προηγούμενων, κατάφερε όμως να κατακτήσει το παγκόσμιο κοινό με βασικό όπλο τα σπαθιά, τις δολοπλοκίες και τους δράκους.

Τα τελευταία χρόνια, με το streaming να έχει μπει για τα καλά στο παιχνίδι, το budget και οι προσδοκίες που δημιουργούν οι νέες τηλεοπτικές σειρές είναι τεράστιο. Ποιες όμως είναι εκείνες οι σειρές που, πολλές φορές χωρίς τυμπανοκρουσίες, άλλαξαν το μέλλον της τηλεόρασης τη δεκαετία που μας πέρασε; Ακολουθούν οι 10 καλύτερες σειρές για τα χρόνια 2010-2019.

Game of Thrones (2011-2019)

Ναι, οι περισσότεροι βρήκαμε απογοητευτικό το φινάλε. Και ναι, το show βούλιαξε όσον αφορά την ποιότητα, όταν ξεπέρασε “ιστορικά” το βιβλίο. Δεν υπάρχει, όμως, αμφιβολία ότι το τηλεοπτικό γεγονός του GoT ήταν τόσο μεγάλο, ώστε πολύ πιθανόν να μην συμβεί ξανά ποτέ κάτι παρόμοιο. Μία από τις πιο ακριβές παραγωγές όλων των εποχών -με τα χρήματα να επενδύονται λιγότερο σε αμοιβές πρωταγωνιστών και περισσότερο σε εντυπωσιακή CGI εφέ και μεγαλειώδεις σκηνές μάχης- ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μία επιτυχημένη σειρά αφού άγγιξε τα όρια του παγκόσμιου φαινόμενου. Μάλιστα έχει κάθε δικαίωμα να λέει ότι αναζωογόνησε το είδος του fantasy. Σε τέτοιον βαθμό ώστε οι μιμητές του να ξεπηδούν ο ένας μετά τον άλλο, διεκδικώντας τον θρόνο του.

Veep (2012-2019)

Καθώς η πολιτική ζωή των Ηνωμένων Πολιτειών μετατράπηκε σε φάρσα, το Veep ήρθε ως απάντηση σε όλο αυτό γεμάτο ευφυές και σκληρό χιούμορ. Με καταιγιστικό ρυθμό αστείων, ταλέντο για βωμολοχία και υπερβολή, ήταν μία πολιτική σάτιρα που τρυπούσε την καρδιά της αμερικανικής πολιτικής σκηνής, ξεσκεπάζοντας την κενότητα, τον αμοραλισμό και, τελικά, την πλήρη έλλειψη ικανοτήτων του σάπιου πυρήνα της Ουάσινγκτον.

Parks and Recreation (2009-2015)

Μία φανταστική, σχεδόν σουρεαλιστική πόλη, κάπου στην Ιντιάνα όπου η γραφειοκρατία είναι κάτι ανάμεσα σε ευχή και κατάρα, κάτι σαν τεράστιο αστείο ή τρομερή ασθένεια. Κι όμως, ακόμα και στο πρόσωπο του πιο υπερβολικού χαρακτήρα της κωμικής σειράς, του μυστακοφόρου Ron Swanson, η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο δεν πεθαίνει· όταν υπάρχει λίγη ψυχή στην πολιτική όλα μπορούν να συμβούν τελικά.

Bob’s Burgers (2011-)

Πηγαίνοντας κόντρα στην παράδοση που έχτισαν καυστικές σειρές σαν τα South Park και Family Guy, το Bob’s Burger απέδειξε ότι κάτι τέτοιο δεν είναι απολύτως απαραίτητο για τις ενήλικες animated σειρές. Ύστερα από δέκα σεζόν, παραμένει το ίδιο αστείο και φιλόξενο, χωρίς μάλιστα να ακολουθεί σχεδόν κανέναν από τους συνηθισμένους κανόνες. Χαράζει τον δικό του δρόμο και για αυτό ξεχωρίζει.

Black Mirror (2011-)

Δυστοπικό, απαισιόδοξο, με εικόνες που στοιχειώνουν το μυαλό, το Black Mirror πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας κάνοντας προβλέψεις για τον τρόπο που η τεχνολογία θα καταστρέψει την ανθρωπότητα. Η βρετανική σειρά ήταν (και παραμένει) στην κόψη των εξελίξεων – είτε ως πρόβλεψη της πραγματικότητας (The National Anthem), είτε ως το πιο δυνατό love story της δεκαετίας (San Junipero), είτε ως μία νέα πρόταση πάνω στην τηλεοπτική αφήγηση (Bandersnatch).

Fleabag (2016, 2019)

Μέσα σε μόλις 12 πυκνά και τολμηρά επεισόδια, το Fleabag κοίταξε πολύ βαθιά σε θέματα οικογένειας, τραυμάτων και πνευματικότητας μέσα από μία συγκλονιστική διαδρομή αυτογνωσίας. Κάτι όχι και τόσο εύκολο δηλαδή. Η σειρά είναι χωρίς αμφιβολία το πιο έξυπνο συναισθηματικά show της δεκαετίας, και σε μία εποχή όπου πολύ συχνά τίποτα δεν τελειώνει αλλά αντίθετα συνεχίζεται ες αεί στον βωμό του χρήματος, το Fleabag έδειξε έναν πολύ διαφορετικό καλλιτεχνικό δρόμο.

The Americans (2013-2018)

Ποιος πίστευε ότι μία τηλεοπτική σειρά για την ανάμειξη Ρώσων πρακτόρων στην αμερικανική πολιτική θα γνώριζε τέτοια καθολική αποδοχή; Με πρωταγωνιστές τους Kerri Russell και Mathew Rhys, στον ρόλο ενός παντρεμένου ζευγαριού σοβιετικών κατασκόπων που ζει στις Η.Π.Α, το καλογραμμένο show του FX κατάφερνε πάντα κάτι πολύ δύσκολο: σε έκανε να ζητωκραυγάζεις για χαρακτήρες που έβαψαν τα χέρια τους με (πολύ) αίμα.

Mad Men (2007-2015)

Το πολύπλοκο δημιούργημα του AMC για την μεταπολεμική Αμερική ήταν εκείνο που έδωσε τον ρυθμό στην τηλεόραση της δεκαετίας του 2010. Ο Don Draper, ο εμβληματικός διαφημιστής με την πάντα τέλεια χωρίστρα, ήταν εκείνος που έφερε ξανά τους αντιήρωες (όχι απλά τους ανθρώπους με ελαττώματα, αλλά εκείνα τα ανθρώπινα πλάσματα που είναι ικανά να σου προκαλέσουν αισθήματα μίσους) στο προσκήνιο. Αν και πολλοί προσπάθησαν να μιμηθούν το Mad Men, είναι δύσκολο να υπάρξει πιο μοχθηρός αλλά και πιο cool χαρακτήρας από τον Draper.

Breaking Bad (2008-2013)

Ένα τηλεοπτικό διαμάντι και ίσως η πιο πολυσυζητημένη -μετά το GoT- σειρά της τελευταίας δεκαετίας. Η σειρά αποτελεί ιστορικό επίτευγμα για την τηλεόραση: μία πολύπλοκη και με εξονυχιστική εμμονή στη λεπτομέρεια αφήγηση, γεμάτη από ιδιοφυείς ερμηνείες της απληστίας και του ανθρώπινου σκοταδιού με φόντο τις εσχατιές των Ηνωμένων Πολιτειών. Το μέγεθος, μάλιστα, της επιτυχίας μπορεί να μετρηθεί τόσο από την αγάπη που της δείχνει μέχρι σήμερα το φανατικό της κοινό όσο και από το εξαιρετικό spin-off με τίτλο Better Call Saul.

Atlanta (2016-)

Σε μόλις δύο σεζόν, η σειρά κατάφερε να ανατρέψει και να μεταλλάξει όλες τις προσδοκίες μας για την τηλεόραση. Ένα σουρεαλιστικό σχόλιο πάνω στη φυλή, στις κοινωνικές τάξεις, στη μουσική βιομηχανία και σε πολλά άλλα στοιχεία της σύγχρονης Αμερικής – κάθε επεισόδιο του show με πρωταγωνιστή τον απίστευτα ταλαντούχο Donald Glover έχει και κάτι καινούργιο, τελείως απρόσμενο να δώσει. Είτε πρόκειται για τον ίδιο να ερμηνεύει πίσω από μία μάσκα λευκού, είτε για την εκτόξευση του hip hop σχήματος των Migos μέσα από τη σειρά, το Atlanta αποτελεί ένα παράθυρο στο μέλλον της τηλεόρασης.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Πηγή: esquire.com.gr