Ο προπονητής ήταν για τους Κροάτες, αναγκαίο κακό…

Ένας καλός τερματοφύλακας που παίζει στην Γάνδη είναι ο Λόβρεν Κάλινιτς. Μετράει μάλιστα και δέκα συμμετοχές στην Εθνική Κροατίας. Θα μπορούσε κάλλιστα να βρεθεί κάτω από τα δοκάρια της ομάδας στον μεγάλο τελικό με την Γαλλία. Δεν βρέθηκε όμως. Ο Ζλάτκο Ντάλιτς ήξερε καλά πως το δεξί πόδι του Σούμπασιτς ήταν λαβωμένο. Πως στην ουσία έπαιζε με θλάση και δεν μπορούσε να στηριχτεί καλά σε αυτό για να πατήσει και να εκτιναχθεί. Παρακαλώ, φέρτε στην μνήμη σας το τρίτο γκολ και το τέταρτο που πετυχαίνουν ο Πογκμπά και ο Μπαπέ. Πάνε δεξιά αλλά όχι στην γωνία.

Ο Σούμπασιτς τα δέχεται χωρίς να πέσει, τα τρώει όρθιος. Το γεγονός δεν δικαιολογεί η σπουδαία ποιότητα και η κλάση του. Το δεξί του πόδι δεν του επιτρέπει να στηριχτεί και να εκτιναχθεί. Το πράγμα φωνάζει από μακριά. Έχω λόγους να πιστεύω πως ο Ντάλιτς ήξερε τι θα μπορούσε να συμβεί αλλά ο Σούμπασιτς δεν δεχόταν επ’ ουδενί να δει αυτό το ματς από τον πάγκο. Το ίδιο πιθανόν να ισχύει και για τους υπόλοιπους συμπαίκτες του.

Στην ομάδα-παρέα της Κροατίας ορισμένα πράγματα ισχύουν όπως συμφωνήθηκαν και δεν είναι στο χέρι του προπονητή να τα αλλάξει. Δεν επιτρέπονται παρεμβάσεις. Κάπως έτσι γράφτηκε η ιστορία του μεγάλου τελικού και στέφθηκε η παγκόσμια πρωταθλήτρια. Καθαρές κουβέντες σαν αυτές που έκαναν οι Κροάτες μεταξύ τους και δέχτηκαν να καθίσει ο Ζλάτκο Ντάλιτς στον πάγκο τους τον περασμένο Νοέμβρη.

Όταν έχεις τον Μόντριτς και τον Ράκιτιτς μέσα στο γήπεδο τι να τον κάνεις τον προπονητή, σκέφτηκε και ο Νταβόρ Σούκερ, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου και τους έφερε τον Ντάλιτς ώστε να το πάρουν πάνω τους και να συνεχίσουν. Έριξαν τέσσερα στην Ελλάδα στο Ζάγκρεμπ και συνέχισαν κάνοντας του κεφαλιού τους. Έτσι έγινε και στην περίπτωση του τραυματισμένου Σούμπασιτς. Δεν ισχυρίζομαι πως με τον τερματοφύλακα υγιή ή τον Κάλινιτς στην θέση του η Κροατία θα καθάριζε τους Γάλλους και θα το σήκωνε.

Λέω μόνο πως στο πρώτο γκολ θα μπορούσε να σφυριχτεί οφσάιντ και το δεύτερο όπως μου έλεγε κι ο Παναγιώτης Βαρούχας στο ραδιόφωνο, ήταν στην κρίση του διαιτητή και σίγουρα μια άτυχη στιγμή του Πέρισιτς. Κάπως έτσι γράφτηκε η ιστορία στο «Ολιμπίνσκι». Δεν δέχομαι ότι η Γαλλία είχε καλύτερη ομάδα από την Κροατία. Δέχομαι ότι η πλάστιγγα ήταν το πιθανότερο να γείρει προς το μέρος τους διότι είχαν νεανική ομάδα με περισσότερες φυσικές δυνάμεις ενώ οι αντίπαλοί τους είχαν εξαντληθεί από τις τρεις παρατάσεις.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Ούτε μου είναι ιδιαίτερα συμπαθητική η ομάδα των Κροατών διότι πολλοί από αυτούς είναι κρυφοφασίστες. Άλλο όμως αυτό κι άλλο αν είναι μπαλαδόροι και ικανοί να νικήσουν τους Γάλλους. Ικανοί ήταν αλλά ήταν και ξεροκέφαλοι. Βάλανε την παρέα τους πάνω από το στενό συμφέρον της ομάδας κι έφαγαν το κεφάλι τους. Άλλωστε, ο προπονητής ήταν για αυτούς ένα αναγκαίο κακό. Στο γήπεδο μέσα έτσι κι αλλιώς, έκαναν του κεφαλιού τους…