Σάουθγκεϊτ : Ντύθηκε για μπιλιάρδο, αλλά παίζει σκάκι

Έπαψε να δίνει χαρά σε κάθε πικραμένο κι αυτό αρκεί για αρχή. Το ότι δεν έχει ολοκληρωθεί το ταξίδι στα γήπεδα της Ρωσίας το λες και ονείρωξη. Οι Άγγλοι, μέσα στην παραζάλη του ημιτελικού μετά από 28 χρόνια, μεταξύ των «yeah» στα γκολ, επαναλαμβάνουν το όνομα του Σάουθγκεϊτ. Είναι η μαγική λέξη. Το ξόρκι για όλα τα δεινά.

Το 1990 ο προπονητής των Άγγλων δεν είχε κλείσει τα είκοσι. Ήταν μια σημαδιακή χρονιά. Τελείωσε το αγροτικό του στα δεύτερα της Κρίσταλ Πάλας και προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα. Είχε φτάσει η ώρα για γενναίες αποφάσεις μετά την ήττα από τη Γιουνάιτεντ στον τελικό Κυπέλλου.

Το καλοκαίρι τη ίδιας χρονιάς, όταν τα «λιοντάρια» έπαιξαν ημιτελικό Μουντιάλ υπό τις οδηγίες του Μπόμπι Ρόμπσον, ο Σάουθγκειτ βρισκόταν στην αρχή κι ούτε μπορούσε να φανταστεί ότι μια μέρα θα ήταν αυτός που εν τέλει θα κληθεί να σκουπίσει τα δάκρυα της γεροντοπαρέας πια, του Γκασγκόιν.

Για… Αγγλία, δύο «τέλεια» νοκ άουτ

Διαολεμένο πρέσινγκ, γυμνασμένη ομάδα, τρεξίματα και υπομονή που σκάει Σουηδό γάιδαρο. Η δουλειά και η νοοτροπία ενός επίμονου προπονητή μπήκε στο μυαλό μιας νεανικής ομάδας από τα προκριματικά. Επιτέλους, βλέπουμε Αγγλία με σχέδιο. Δυστυχώς θα χρειαστεί να γραφτεί ξανά και το ταιριαστό κλισέ «ομάδα του προπονητή», μα δύσκολα θα βρεις κάτι πιο αληθινό.

Οι ηρωισμοί πήγαν στην άκρη. Η Αγγλία έλεγξε απόλυτα και τα δύο νοκ άουτ. Κι αν με την Κολομβία κατέβηκε στις καθυστερήσεις ο… Χάρι Πότερ για να της υπενθυμίσει την θνητότητα της, με τους Σουηδούς τα πράγματα ήταν πιο απλά. Οι Σκανδιναβοί κόλλησαν την πλάτη στον τοίχο από την αρχή.

Από δω παν’ κι οι… Άλι

Τα λιοντάρια έβγαλαν ανωτερότητα. Η συμμετοχή του υγιή πλέον Ντέλε Άλι στο αρχικό σχήμα, ελευθέρωσε σε μεγάλο βαθμό τους Χέντερσον και Λίνγκαρντ και συμπλήρωσε το παζλ μιας κανονικής Αγγλίας. Αυτής των προκριματικών. Ο μέσος της Λίβερπουλ έκανε το πιο μεστό ματς στο Μουντιάλ. Η τριάδα ως σύνολο τα πήγε εξαιρετικά.

Ο Κέιν δεν έχει πρόβλημα αν δεν είναι ο αποδέκτης της μπάλας στην περιοχή και το παιχνίδι του είναι μνημείο αλτρουισμού και ουσίας. Γυρίζει πίσω, υποδέχεται μπάλες, παίζει απλά, «σπάει» μπάλες στα άκρα και λειτουργεί πολλές φορές ως πλέιμεικερ. Εδώ ο Σάουθγκειτ είναι και τυχερός διότι ο πιο ποιοτικός του παίκτης απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί «βεντέτα» κι αυτό του λύνει τα χέρια. Είναι και άτυχος γιατί δεν έχει ακόμα έναν Κέιν.

Ο Στέρλινγκ ανακάτωσε τη σουηδική άμυνα, αλλά τι να το κάνεις; Χάνει τα τετ α τετ και παίζει με το κεφάλι κάτω τη στιγμή της πάσας. Και τις περισσότερες φορές χρειάζεται μια απλή πάσα. Ναι μεν δημιουργεί τις ευκαιρίες όταν υπάρχουν χώροι, αλλά είναι υπεύθυνος και για τη σπατάλη τους. Μία η άλλη. Σαφώς ανεβασμένος συγκριτικά με το προηγούμενο ματς, αλλά, διάολε, σταμάτα να τρέχεις και κοίτα λίγο δίπλα σου. Βγάλε την παρωπίδα. Συμπερασματικά, ο Σάουθγκέιτ τον κράτησε μέσα σωστά, γιατί οι χώροι για την Αγγλία δημιουργήθηκαν νωρίς λόγω του γκολ. Αν μη τι άλλο, ήταν φιλότιμος και στο πρέσινγκ ψηλά, καθοριστικός.

Το 3-5-2 δεν είναι μια διάταξη που δοκιμάζεται στο Μουντιάλ. Έχει γίνει ήδη κτήμα των παικτών, οι οποίοι στις ομάδες τους δεν παίζουν κάτι τέτοιο. Η απόδοση των στόπερ, με προεξέχουσα μορφή τον Μαγκουάιρ λέει μεγάλο μέρος της αλήθειας.

Άψογο διάβασμα και σκάκι

Η Σουηδία έμοιαζε πνιγμένη και ανήμπορη. Κάτι που δεν έγινε με Γερμανία, με Μεξικό σε «do or die» παιχνίδι, ακόμα και με τους Ελβετούς, όταν χρειάστηκε να παίξουν έξω από τα νερά τους, κάνοντας κατοχή σε μεγάλα χρονικά διαστήματα. Επιδόθηκε σε ανελέητο σήκωμα μπάλας, αλλά και σε αυτό το απονενοημένο διάβημα, η Αγγλία είχε τις απαντήσεις.

Σε δύο νοκ άουτ ματς ο Σάουθγκειτ νίκησε εμφατικά τους ομολόγους του, περισσότερο με το στήσιμο της ομάδας και λιγότερο – έως καθόλου – με τις παρεμβάσεις του στο ματς, οι οποίες ήταν διαδικαστικές. Ο τρόπος που διάβασε Κολομβία και Σουηδία απλά υποδειγματικός. Απονεύρωσε πλήρως τους αντιπάλους του.

Οι Κολομβιανοί έβγαλαν απίστευτη τσαντίλα γιατί δεν μπορούσαν να απειλήσουν. Έμειναν εκτός αγώνα από την αρχή μέχρι τις καθυστερήσεις κι αυτό συμβαίνει από σπάνια έως ποτέ στην ομάδα του Πέκερμαν. Οι Σουηδοί έδειξαν να λυγίζουν μετά το γκολ του Μαγκουάιρ. Στην ευκαιρία του Μπεργκ, πρώτη μετά από 47 λεπτά αγώνα, παρέδωσαν και το πνεύμα.

Εναντίον των Σουηδών, η Αγγλία το έκανε τόσο καλά που τους υποχρέωσε να δείχνουν μικροί και παράταιροι για ένα ματς οκτάδας. Εν τη γενέσει της λανθασμένη η σκέψη, αν αναλογιστούμε τα μεγάλα παιχνίδια που έκαναν και τους αντιπάλους που ανέβασαν στο αεροπλάνο της επιστροφής.

Ο Σάουθγκειτ τελειοποίησε μια παρτίδα σκάκι στο χορτάρι κι αυτή τη φορά έμοιαζε με τον μοναχικό τύπο που παίζει στο σαλόνι του και με τα άσπρα, αλλά και με τα μαύρα πιόνια.

Η μπάλα χαμηλά και η επιστήμη των στημένων

Όπως και να ‘χει η μπάλα βρίσκεται χαμηλά εντός και εκτός γηπέδου. Δεν μιλάμε για μια κλασσική Αγγλία. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι βρίσκεται στους τέσσερις του Παγκόσμιου Κυπέλλου και σηκώνει μπάλες μόνο σε μεγάλη ανάγκη. Όλα αυτά δεν τα ζούμε κάθε μέρα. Για να το τεντώσω περισσότερο, αρχίζει να εδραιώνει το build up των επιθέσεων από χαμηλά.

Όσο για τα στημένα, επιβεβαιώθηκε ότι η δουλειά που έχει γίνει είναι κάτι περισσότερο από καλή. Σε ελεύθερη μετάφραση οι αντίπαλοι «προτιμούν» να της δίνουν πέναλτι, παρά κόρνερ.

Βρήκε τερματοφύλακα

Στα social αναπόφευκτα θα γίνει καζούρα. Οι πολλοί έχουν πάει στο σπίτι. Κι όπου «πολλοί» βάλτε Αργεντινή, Βραζιλία, Γερμανία και λοιπούς δυνάστες. Η Αγγλία ποτέ δεν ήταν mainstream ομάδα στις προτιμήσεις κι ούτε θα γίνει με δύο καλά ματς σε επίπεδο τακτικής. Προφανώς, αυτό δε θα συμβεί, ακόμα κι αν κατακτήσει το Μουντιάλ.

Πάντως, «τυχερή» δεν τη λες. Ο παράγοντας τύχη δεν μπορεί να κολλήσει δίπλα στις αποκρούσεις ενός τερματοφύλακα. Κάνει μεγάλο τουρνουά ο Πίκφορντ. Η πρώτη επέμβαση στην κεφαλιά του Μπεργκ ήταν εφάμιλλη αυτής που οδήγησε στο οδυνηρό κόρνερ της Κολομβίας. Τόσο δύσκολη. Με την ψυχολογία στα ύψη έβγαλε και άλλο ένα του Σουηδού φορ, στερώντας του ένα γκολ στο Μουντιάλ.

Όμως, ο τερματοφύλακας, καλώς ή κακώς, είναι παίκτης της ομάδας. Ζωντανός οργανισμός δηλαδή, ένας ποδοσφαιριστής που μπορεί να βάζει και τα χεράκια και τα ποδαράκια. Κι εφ’ όσον είναι ποδοσφαιριστής, παίζει. Συμμετέχει στο παιχνίδι. Συνεπώς, αν έχει καλή απόδοση και κάνει μεγάλες επεμβάσεις, δεν είναι τυχερός. Ο τερματοφύλακας αποτελεί μέρος του παιχνιδιού. Είναι παίκτης της ομάδας. Σε διαφορετική περίπτωση, θα βάζαμε έναν κώνο κάτω από το τέρμα. Αν η μπάλα προσέκρουε επάνω του στα σουτ των επιθετικών, τότε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τύχη. Του Πίκφορντ (και του κάθε τερματοφύλακα) είναι ικανότητα…

Κροατία, σνούκερ και «it’s coming home»

Σε εντελώς θεωρητικό επίπεδο, η Αγγλία είχε την τύχη με το μέρος της από τον αντίπαλο που της προέκυψε στον ημιτελικό. Πώς να ισχυριστεί κάποιος ότι η Κροατία είναι παίξε-γέλασε; Θα πέρναγε το βράδυ στο αυτόφωρο μετά από επέμβαση της αστυνομίας ποδοσφαίρου. Ωστόσο, αποφεύγει έναν ημιτελικό με διοργανωτή. Η Ρωσία είναι γυμνασμένη ομάδα με περισσότερες δυνάμεις και απείρως πιο απρόβλεπτη από τους Κροάτες, οι οποίοι έδειξαν εμφανές έλλειμμα σε φυσική κατάσταση, αρκετά πριν συμπληρωθούν τα 90 λεπτά της κανονικής διάρκειας. Εν τέλει, συμπλήρωσαν 240 λεπτά και δύο διαδικασίες πέναλτι στα νοκ άουτ. Βγαίνουν πιο δυνατοί σε επίπεδο ψυχολογίας, αλλά με την κούραση να χτυπάει κόκκινο.

Δεν χρειάζεται να έχεις βγάλει σχολή προπονητικής για να καταλάβεις που θα θελήσει να χτυπήσει ο Σάουθγκειτ. Τα τρεξίματα και το πρέσινγκ μιας πολύ πιο φρέσκιας ομάδας, της δικιάς του, θα είναι και πάλι σημείο αναφοράς.. Μόνο που τώρα θα έχει απέναντι του ένα πιο ποιοτικό σύνολο.

MUST READ

Η εισήγηση του Μεντιλίμπαρ για Μπακούλα, Παπακανέλλο – Τι θέλει να κάνει ο Βάσκος

Όπως και να χει οι Άγγλοι έχουν βάλει την κασέτα να παίζει. Το «it’s coming home» έχει αντικαταστήσει την «καλημέρα» στο Νησί. Ο κόουτς που το ντύσιμό του παραπέμπει σε παίκτη σνούκερ – με μοναδική παραφωνία τη γραβάτα αντί παπιγιόν – βάζει ισχυρή υποψηφιότητα για καλύτερος προπονητής της διοργάνωσης. Έχει ήδη ανακηρυχθεί, παμψηφεί, ο καλύτερος που είχαν οι Άγγλοι, εδώ και πολλά χρόνια. Αν σκεφτείς όλα αυτά που είχε να αντιπαρέλθει, το επίτευγμά του μεταφράζεται σε μικρό άθλο. Ο ήχος από τα χαστούκια που δέχθηκαν τα «λιοντάρια» τα τελευταία 30 χρόνια ήταν λίγο πιο δυνατός από την καμπάνα του Μπιγκ Μπεν.