Νειμάρ, Ρονάλντο και Ρουβάς στο Γιούρο της Ρωσίας

Το αφήγημα περί σεξουαλικών ιδιαιτεροτήτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δε σκοντάφτει μόνο στο γεγονός πως δεν υπάρχει καμία απολύτως έγκυρη ιστορική πηγή. Η απουσία τεκμηρίων, ωχριά μπρος στη φύση του μέγιστου Στρατηλάτη όλων των εποχών, οι θηλυκές ορμόνες ενός ανθρώπου που αφιέρωσε συνειδητά τη ζωή του σε πολέμους, δε μπορεί παρά να είναι λιγότερες και από τις τρίχες στο πάνω μέρος της κεφαλής του Αλαφούζου.

Μη σας παρασύρουν τα κατά καιρούς ρεπορτάζ για ομοφυλοφιλικά όργια στον Αμερικανικό στρατό που έχουν γίνει θεσμός, οι στρατιώτες και οι αξιωματικοί εκεί είναι επαγγελματίες, οι περισσότεροι κατατάσσονται επειδή το προτιμούν από το να κουρεύουν γκαζόν στις βίλες των πλουσίων για μερικά δολάρια. Μη σας πω ότι πολλοί το σκέφτονται ως εξής «να μας στείλουν σε κάναν πόλεμο στο Σουδάν ή στην Υεμένη που τους φτάνει μέχρι το γόνατο, να βρούμε χαρά στα σκέλια μας».

Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν βασιλιάς, μπορούσε να ζήσει μια ζωή στην πούδρα και στα γούστα, για να προτιμήσει τα πεδία των μαχών όμως, σήμαινε πως οι κακουχίες και οι κίνδυνοι των πολέμων, έτρεφαν την ψυχή του περισσότερο από κάθε τι.

Αν το Τζέισον Αντιγόνη δει κατσαρίδα σπίτι του, θα κρυφτεί ουρλιάζοντας στην αγκαλιά της μαμάς του, δε γίνεται λοιπόν να έχουν τις ίδιες προτιμήσεις…

Σε γενικές γραμμές λοιπόν, το «είναι» του καθενός καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τη σεξουαλική φύση του ή και το αντίστροφο, αυτές οι έννοιες είναι αλληλένδετες. Θα βρεις μπόλικους gay καλλιτέχνες, σκηνοθέτες, εικαστικούς, γιατί απλά η γυναικεία φύση είναι πιο καλλιτεχνική από την αντίστοιχη των αρσενικών.

Θα βρεις ακόμα περισσότερους gay να εργάζονται ως κομμωτές, make up artists, σχεδιαστές μόδας, για τον απλούστατο λόγο πως ο καλλωπισμός και μάλιστα ο σχολαστικός, ταιριάζει περισσότερο στη γυναίκα και κατ΄επέκταση σε όποιον νιώθει έτσι. Όταν το μέσο ζευγάρι ετοιμάζεται για έξοδο, η γυναίκα θα ξοδέψει ώρες δοκιμάζοντας αμέτρητους συνδυασμούς, μέχρι να πειστεί πως το μακιγιάζ δένει άψογα με το λουρί της τσάντας. Ο άντρας θα ετοιμαστεί σε μερικά λεπτά, ένα τζιν μια μπλούζα κι αν βαριέται να ψάχνει κάλτσες στο συρτάρι, θα βάλει αυτές που φορούσε την προηγούμενη παίζοντας 5 Χ 5 με τους φίλους του.

Όντας αντρικό άθλημα το ποδόσφαιρο, όπου δε γίνεται να σε αιχμαλωτίσει αν δεν κουβαλάς μέσα σου έστω μερικές σταγόνες τεστοστερόνης που ψάχνουν εκτόνωση, είναι λογικό κι επόμενο πως ο τρόπος παιγνιδιού σαν αυτόν που έχει επιλέξει ο Νειμάρ, θα προκαλέσουν πέρα από διαμαρτυρίες αντιπάλων και τη χλεύη της κοινής γνώμης, σε μεγάλο βαθμό.

Το ποδόσφαιρο είναι πόλεμος, είναι μάχη επιβίωσης, τεστ σωματικής δύναμης, τσαμπουκά και αγριάδας, μοιραία δεν περισσεύει χώρος για θεαματικές κωλοτούμπες, βουτιές, τσαρλατανισμούς και θέατρο. Είναι και τέχνη βέβαια, που δε δένει όμως με τη δηθενιά και την πονηριά. Ως καλλιτεχνική έκφανση το θέατρο αφορά κυρίως τη γυναικεία φύση. όπως και η πονηριά ή και η εξυπνάδα αν θέλετε, για να μην χαρακτηριστώ σωβινιστής. Δεν είναι τυχαίο πως ο διάολος δεν απευθύνθηκε στον Αδάμ, ως άντρας ήταν πολύ αμπντάλης για να χάσει χρόνο μαζί του, την Εύα προτίμησε που έφαγε το μήλο χωρίς να το σκεφτεί…

Αναπόφευκτα λοιπόν, τα καραγκιοζιλίκια του Νειμάρ θα προκαλέσουν αποστροφή και θα αποδοκιμαστούν από τους ποδοσφαιρόφιλους, ειδικά όταν δε συμβαίνουν κατά περίσταση που μπορεί να τύχει σε κάθε παίκτη όταν εκνευριστεί ή φτάσει σε φάση απόγνωσης, αλλά είναι τρόπος παιγνιδιού πλέον.

Για παρόμοιους λόγους ο Ρονάλντο ας πούμε, παρά την καθολική αποδοχή της αξίας και της ποιότητας του, συγκεντρώνει ουκ ολίγες αντιπάθειες, κάτι που δε συνέβαινε με άλλους παίκτες παρόμοιας εμβέλειας, όπως ο Ζιντάν, ο Ζίκο, ο Γκούλιτ, ο Ματέους, ο Καβάνι. Στην χειρότερη περίπτωση για τους τελευταίους θα μπορούσες να είσαι αδιάφορος, όχι και να τους αντιπαθήσεις όμως, γιατί απλά ήταν απολύτως αρσενικοί και ταίριαζαν  στην ποδοσφαιρική φύση, δίνοντας διέξοδο στις ανδρικές ορμόνες του θεατή.

Το πιο κοντινό παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό ως κάτι σαν Ρονάλντο είναι ο Μπέκαμ, παικταράς κι αυτός, δε γινόταν όμως να μην αποκτήσει και ορκισμένους εχθρούς, όταν φωτογραφιζόταν με το στρινγκ της γυναίκας του.

Έτσι κι ο Κριστιάνο, που πας να παίξεις μπάλα ρε μεγάλε με βγαλμένο φρύδι, σε γήπεδο είσαι όχι σε πάρτι του Λάκη Γαβαλά στη Μύκονο.

Όταν του κάνουν κοντινά πλάνα αν το προσέξετε, έχει μονίμως ψηλά το κεφάλι γιατί κοιτά το video wall να τσεκάρει πως τον δείχνει η κάμερα. εκεί είναι το μυαλό του.

Είναι ικανός να βάλει το γκολ της χρονιάς ντριπλάροντας δυο φορές κάθε αντίπαλο και να μην το πανηγυρίσει  από τα νεύρα του επειδή πάνω στην προσπάθεια του χάλασε η χωρίστρα.

Όσο μεγάλοι παίκτες κι αν είναι οι Ρονάλντοι και οι Νειμάρηδες, τέτοιες συμπεριφορές δε συνάδουν με την ποδοσφαιρική βαρβατίλα και ξενερώνουν πολύ κόσμο.

Καλώς ή κακώς αυτό είναι το ποδόσφαιρο, ο μέσος ποδοσφαιριστής που θα γοητεύσει πρέπει να κουβαλά και λίγη αλητεία, εύκολα θα γίνει πόστερ σε κάποιο εφηβικό δωμάτιο ακόμα κι αν στοπάρει σαν τον Γιώτη Τσαλουχίδη, αρκεί να έχει δολοφονική φάτσα, τατού, μαζί με κάναν τσαμπουκά αλά Ριμπερί. Ακόμα καλύτερα αν δεν έχει δόντια και είναι πρώην τρόφιμος φυλακών, που λέει ο λόγος.

Αν θέλουμε μοντέλα με λιπ γκλος που έχουν κάνει αποτρίχωση, βάζουμε αφίσα του Σάκη Ρουβά κι αυτός είναι σέξυ με κοιλιακούς-καλοριφέρ…

ΥΓ. Αν και δεν υποστήριζα ποτέ τους Βραζιλιάνους, δε μπορώ να πω ότι χάρηκα με τον αποκλεισμό τους. Εννοείται πως οι Βέλγοι το άξιζαν, είναι εξαιρετικοί σε όλο το Μουντιάλ, οι Λατινοαμερικάνοι όμως και ειδικά οι Βραζιλιάνοι δίνουν ξεχωριστό χρώμα. Στο φινάλε για Μουντιάλ μας είχαν ενημερώσει, Γιούρο είδαμε μόλις δυο χρόνια πριν και έχει ξανά το 2020, θα βλέπουμε και ενδιάμεσα;

Χίλιες φορές Λουκάκου όμως που παίζει όρθιος και δεν πέφτει με τίποτα, παρά Νειμάρ που το έχει ξεφτιλίσει εντελώς…