Ποτέ δεν θα γίνεις Μαραντόνα…

Τέσσερα Μουντιάλ, τέσσερα τουρνουά είναι αρκετά για να καταλάβει και ο πιο απλός φίλαθλος ότι ο Μέσι δεν πρόκειται να μπει ποτέ στα παπούτσια του Ντιέγκο. Δεν πρόκειται ποτέ να μπει δίπλα του στο πάνθεον της ιστορίας της εθνικής ομάδας της χώρας του. Η Αργεντινή καλείται να βρει τον νέο ηγέτη της από σήμερα κιόλας.

Αντίο είπε πριν από λίγο σε ένα ακόμη Παγκόσμιο Κύπελλο η Αμπισελέστε. Ένα ακόμη τουρνουά στο οποίο η Αργεντινή αποχαιρέτησε νωρίς απογοητεύοντας οπαδούς και υποστηρικτές. Μια ακόμη μεγάλη διοργάνωση στην οποία ο Λιονέλ Μέσι παρουσιάστηκε κατώτερος των περιστάσεων. Τι να πεις και τι να γράψεις για το φετινό ναυάγιο; Τι να σχολιάσεις που δεν έχει ήδη ειπωθεί, που δεν έχει αναλυθεί ή στηλιτευθεί από τον Τύπο και τους φιλάθλους; Δεν υπάρχει τίποτα πιστέψτε με.

Κακή ομάδα, μέτριο και γερασμένο σύνολο, απουσία χημείας μεταξύ του προπονητή και των παικτών, ο ηγέτης αντί να προσπαθεί να φανεί και να πάρει πρωτοβουλίες, να κρύβεται και φοβάται. Η Αργεντινή δεν άξιζε να συνεχίσει και ορθώς αποχαιρέτησε. Σε κανένα ματς του Μουντιάλ δεν έδειξε ανώτερη από τον όποιο αντίπαλο της. Ούτε με την Ισλανδία, ούτε με την Κροατία, ούτε με την Νιγηρία παρόλο που επικράτησε των Αφρικανών, ούτε και σήμερα. Το τελικό σκορ μάλλον κολακεύει την ομάδα του Σαμπάολι και οφείλεται περισσότερο στην οπισθοχώρηση των Γάλλων μετά το τέταρτο γκολ και λιγότερο στην άνοδο της απόδοσης της.

Το ματς δεν επιδέχεται κριτικής. Μπορεί να φάνηκε ότι αντέδρασε μετά το αρχικό προβάδισμα με το πέναλτι του Γκριεζμάν και να προηγήθηκε με 2-1 στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους, αλλά ήταν μαγική εικόνα. Ο Μέσι και η παρέα του δεν πήραν ποτέ τα ηνία της αναμέτρησης και φαινόταν να έχουν πέρα από έλλειμμα ενέργειας και έλλειμμα ψυχολογίας. Αυτό έγινε αντιληπτό με το που οι Γάλλοι ισοφάρισαν. Η Αργεντινή κατέρρευσε και μάλιστα με πάταγο. Το 4-2 έγινε πολύ γρήγορα και θα μπορούσε η έκταση του σκορ να γίνει μεγαλύτερη αν οι παίκτες του Ντεσάμπ δεν έριχναν ρυθμούς οπισθοχωρώντας μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Από τη μια πλευρά τα νιάτα, η δίψα για διάκριση, η θέληση για υπέρβαση των ορίων και από την άλλη η απογοήτευση, μια ξεθωριασμένη λάμψη, κακές σχέσεις και πολλά νεύρα, που πήγαζαν από την συνειδητοποίηση της κακής εικόνας και της καταστροφής που ερχόταν.

Η επόμενη μέρα θα είναι δύσκολη. Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να σχεδιαστεί χωρίς τον Μέσι. Το παλικάρι δεν μπορεί ή δεν θέλει. Ότι και αν ισχύει από τα δύο δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αφού το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Αποτυχία και πάλι αποτυχία στην προσπάθεια για την κατάκτηση ενός παγκόσμιου τίτλου. Μετά από τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα ο Λιονέλ Μέσι απέδειξε ότι δεν θα γίνει ποτέ αντάξιος του Ντιέγκο. Το φάντασμα του μεγάλου Μαραντόνα πλανάται ακόμα πάνω από την Εθνική ομάδα.

Το γεγονός αυτό γίνεται αντιληπτό αν δει κανείς πως ψάχνουν τα τηλεοπτικά δίκτυα, που καλύπτουν τα παιχνίδια, τις αντιδράσεις του βάζοντας τις δίπλα στους πανηγυρισμούς των σκόρερ. Ο Μέσι δεν έχει τη στόφα του ηγέτη που απαιτείται για να φέρει πάλι την Αργεντινή στην κορυφή. Εξαφανισμένος, ανεπαρκής και τελικά απόλυτα αποτυχημένος στη θητεία του στην Εθνική. Ας σταματήσει από σήμερα δίνοντας την ευκαιρία σε νεότερους να πάρουν τα ηνία και ας πάει στην αγαπημένη του Βαρκελώνη που νοιώθει πάντα πιο άνετα και προστατευμένος. Τελικά είναι πιο πολύ πολύ Καταλανός παρά Αργεντίνος…