Ο Κώστας Καίσαρης, μπλέκει το ποδόσφαιρο με τον κινηματογράφο. Τον Κριστιάν Ρονάλντο με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο. Και ξεκινάει να γράφει, για το Μουντιάλ.
ΣΑΦΩΣ και βλέπω Μουντιάλ. Βολεύουνε κι οι ώρες. Το μεσημεριανό ματς, για μισή ώρα, για ένα ημιχρόνιο, πριν πέσεις για ύπνο θα το χαζέψεις. Το απογευματινό σίγουρα. Όπως και το βραδινό, αν δεν βγεις έξω και δεν το δεις ολόκληρο. Ομολογώ, όχι στον απόλυτο βαθμό προσήλωσης. Θα γράφω, θα μιλάω στο τηλέφωνο, κάτι άλλο θα κάνω ταυτόχρονα. Κι αν σου ξεφύγει κάποια καλή φάση, υπάρχει και το ριπλέι. Ακόμα είναι νωρίς. Για να σου κρατήσουν τα παιχνίδια των ομίλων την απόλυτη προσοχή σου. Κι ούτε πρόκειται βέβαια, περί σπουδαίου θεάματος. Να θες να πας, δηλαδή για κατούρημα και να κρατιέσαι. Ο θεσμός είναι, που δίνει αξία στα ματς. Οι βαριές φανέλες. Η ιστορία, που κουβαλάνε οι μεγάλες ομάδες. Τα τρόπαια. Οι αναμνήσεις. Αυτά καθ’ αυτά τα παιχνίδια, δεν λένε πολλά πράματα. Το καλό ποδόσφαιρο, άλλωστε δεν θα το δεις στο Μουντιάλ. Και δη στα παιχνίδια των ομίλων. Το υψηλής ποιότητας ποδόσφαιρο, θα το δεις, στα μεγάλα παιχνίδια της Πρέμιερσιπ. Της Πριμέρα Ντιβιζιόν. Του Τσάμπιονς Λιγκ. Τρία παιχνίδια τη Τετάρτη και τα τρία στο μισό-μηδέν.
ΝΑ χάσεις δηλαδή, τον μεσημεριανό ύπνο σου, για να δεις ολόκληρο το Πορτογαλία-Μαρόκο; Ας το δουν οι πιστοί και φανατικοί φίλοι του Φερνάντο Σάντος, Έλληνες αθλητικογράφοι. Συγνώμη, αλλά ύστερα από είκοσι λεπτά να βλέπω τη Πορτογαλία, να παίζει άμυνα, απέναντι στο Μαρόκο , λύγισα. Τα παράτησα. Αν έβαζε κι άλλο γκολ ο Κριστιάνο, θα το έβλεπα στα χάι-λάιτ. Για να καθόσουνα να δεις, αν το υπερήφανο Μαρόκο, θα έσπαγε τη γραμμή-Μαζινό του Φερνάντο, ήθελε πολλά καντάρια αντοχής. Ακόμα και Στοίχημα να είχες παίξει το άντερ, δεν είχες καμιά αγωνία, ότι θα το χάσεις επειδή μπήκε γκολ νωρίς. Μπορούσες να κοιμηθείς ήσυχος. Αντίθετα, αυτή που εντυπωσιάζει είναι η Ρωσία. Ταχύτητα και τρεχάλα, μέχρι παρεξηγήσεως. Να δούμε τι ψάρια θα πιάσει στους «16» που θ βρει μπροστά της μία από Πορτογαλία-Ισπανία.
ΚΑΤ αυτή την έννοια το Μουντιάλ καλά-καλά δεν έχει αρχίσει. Οι ομάδες είναι στο ζέσταμα. Μιλάμε για τις μεγάλες ομάδες. Τα φαβορί που θα προχωρήσουν και θα πρωταγωνιστήσουν. Εκπλήξεις σίγουρα θα υπάρξουν. Το παρελθόν όμως διδάσκει ότι τα αουτσάιντερ έχουν ταβάνι. Άντε μέχρι τα ημιτελικά. Τη διαφορά στο τέλος τη κάνουν οι βαριές φανέλες. Οι καρατερίστες, δίνουν χρώμα, εισπράττουν το χειροκρότημα, αλλά τη παράσταση τη κλέβουν οι πρωταγωνιστές. Εξαιρετικός ο Τζο Πέσι στα «Καλά Παιδιά» του Σορτσέζε. Βραβείο δεύτερου ρόλου πήρε. Σαν τον Ντε Νίρο, όμως όχι. Κι ο Τζο Πέσι μπορεί να κρατήσει μια ταινία μόνος του. Όπως, «το μάτι του ρεπόρτερ». Για να σε κρατήσουν προσηλωμένο για 90 λεπτά, Ουρουγουάη και Σαουδική Αραβία, δεν γίνεται με τίποτα.
ΤΟ Μουντιάλ θ αρχίσει στα νοκ-άουτ. Όταν η δουλειά θα πάει στο χάνει-βγαίνει. Το να παρακολουθήσω μετά της δέουσας προσοχής, την Αίγυπτο, τον Παναμά και τη Νότια Κορέα, για να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου, είναι υπεράνω των δυνάμεων μου. Το να αναλύσω το φαινόμενο-Αγγλία στο βάθος χρόνου των Μουντιάλ, μου δείχνει περιττή πολυτέλεια. Εδώ δεν μπορούν να βρουν την άκρη, οι ίδιοι οι Εγγλέζοι. Θα τη βρούμε εμείς; Το χάνει- βγαίνει που λέγαμε, ωστόσο, αρχίζει, ουσιαστικά από σήμερα. Αν χάσει η Αργεντινή, από την Κροατία, έμπλεξε. Σημαντικό παιχνίδι, αύριο Παρασκευή, είναι το Σερβία-Ελβετία. Ποιος θα πάρει το δεύτερο εισιτήριο στον όμιλο μετά τη Βραζιλία. Το Σάββατο η Γερμανία θα παίξει τα ρέστα της, κόντρα στη Σουηδία. Το τουρνουά σιγά-σιγά θ αρχίσει να ζεσταίνεται. Για να πάρει φωτιά στα νοκ άουτ. Όταν πρόκειται για ένα παιχνίδι, άλλωστε, όλα γίνονται. Οψόμεθα.
Στη μουσική επιλογή, J.J. Cale- The masterpiece.