Ο Μοχάμεντ Σαλάχ απαγορεύεται να λείψει από το Μουντιάλ

Ο Μοχάμεντ Σαλάχ δεν είναι ακριβώς αθλητής. Ο όρος μοιάζει φτωχός. Ειδικότερα αν κάποια στιγμή τύχει να συμμετάσχετε σε συζήτηση με συμπατριώτες του, καλό είναι να… προσέξετε τα λόγια σας. Στην Αίγυπτο ο άσος της Λίβερπουλ είναι φαινόμενο που έχει ξεφύγει κατά πολύ από τα στενά ποδοσφαιρικά όρια.

Η εξέλιξή του υπό τις οδηγίες του Γιούργκεν Κλοπ και η εκπληκτική σεζόν που διένυσε, έχουν καταλήξει να είναι απλά μια εξαιρετική αφορμή για αναγνώριση. Για εμάς, ο Σαλάχ είναι θέαμα. Για τους Αιγύπτιους, είναι ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Στηρίζοντας έμπρακτα τους συμπατριώτες του, έχοντας έντονη φιλανθρωπική δραστηριότητα, χτίζοντας υποδομές και αναδεικνύοντας την κουλτούρα τους. Δευτερευόντως, παίζοντας υπέροχο ποδόσφαιρο και φτάνοντας σε σημείο να κοιτά κατάματα, έστω για μία σεζόν, ολόκληρους Λιονέλ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο.

Παρέα με τον Σαλάχ και ο Αμρ Ουάρντα του ΠΑΟΚ, ο Μοχάμεντ Ελνένι της Άρσεναλ και ένας 45χρονος (!) βασικός τερματοφύλακας, ο Εσάμ ελ-Χανταρί. Αφεντικό, ο ομοσπονδιακός τεχνικός της, Έκτορ Ραούλ Κούπερ, στου οποίου το πλάι βρίσκεται κι ένας Έλληνας, ο γυμναστής Αντώνης Σαριόγλου. Όλοι τους στη μάχη για μια ιστορική πρόκριση στους «16» του θεσμού, στον πιο βατό όμιλο, με αντιπάλους τις Ουρουγουάη, Σαουδική Αραβία και Ρωσία.

Με το συνηθισμένο αμυντικογενές σχέδιο και τη δίψα που τους οδήγησε στη διάρκεια των προκριματικών. Με τον Σαλάχ να κομματιάζει κάθε άμυνα στις αντεπιθέσεις, τον Ουάρντα να ντριμπλάρει με… μέτρο και τον 25χρονο Ελνένι και τον 23χρονο Τρεζεγκέ να αρπάζουν την ευκαιρία τους για να αναδειχθούν.

Και με την ελπίδα στο τέλος να δει πάλι τον Σαλάχ να αφήνει το στίγμα του, όπως έκανε στο τελευταίο λεπτό του αγώνα κόντρα στο Κονγκό τον περασμένο Οκτώβριο, στέλνοντας την ομάδα του στο Μουντιάλ μετά από 28 χρόνια. Ναι, η βάση για ένα τέλειο παραμύθι έχει μπει ήδη. Η Αίγυπτος μπορεί να γίνει η Ισλανδία του Μουντιάλ.

Η καλή πορεία της εθνικής Αιγύπτου είναι ευπρόσδεκτη, περισσότερο για την έξαψη του ενδιαφέροντος του κοινού. Εξάλλου η έκπληξη πάντα ισούται με ίντριγκα, πόσω μάλλον σε τέτοιες διοργανώσεις.

Η παρουσία του Σαλάχ, όμως, δεν είναι ευπρόσδεκτη. Είναι επιτακτική. Δεν έχει σημασία πώς θα παίξει, αλλά να παίξει. Να τον δούνε, να τον μάθουν, να τον αγαπήσουν και να τον μιμηθούν όσο το δυνατόν περισσότερα πιτσιρίκια. Γιατί ο Σαλάχ δεν είναι ακόμη ένας ποδοσφαιριστής. Είναι μια ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε τι σημαίνει να είσαι πρότυπο και ποιο πρέπει να είναι το μεγαλύτερο δώρο ενός αθλητή στην κοινωνία.