H μεγάλη ευκαιρία μιας χώρας που είναι μονίμως παρούσα στα μεγάλα ραντεβού

Πρόκειται για μια χώρα που πληθυσμιακά είναι μια Ελλάδα. Λίγο πάνω από τα δέκα εκατομμύρια είναι οι κάτοικοι της Τσεχίας. Με ένα ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα που δεν το λες και από τα πλέον προηγμένα της Ευρώπης. Αλλά με ομάδες γνωστές, όπως η Σλάβια και η Σπάρτα Πράγας. Αυτή η… Ελλάδα, όμως, με το εγχώριο πρωτάθλημα που δεν μπορεί να προσελκύσει σπουδαίους ποδοσφαιριστές, είναι μια χώρα που παράγει ποδόσφαιρο. Πολύ ποδόσφαιρο.

Η Εθνική Τσεχίας είναι μονίμως παρούσα σε μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού. Εννιά συμμετοχές σε Παγκόσμια Κύπελλα. Δέκα συμμετοχές σε τελική φάση ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων. Έχει καταφέρει να βγάλει ορισμένους σπουδαίους ποδοσφαιριστές, που έγραψαν ιστορία. Τον Νέντβεντ πάνω απ’ όλους. Τον Κόλερ. Τον Τσεχ. Έχει φτάσει μέχρι τη δεύτερη θέση στο FIFA Ranking – το πέτυχε το 2006. Δεν πήρε κάποιον τίτλο και γι’ αυτό ευθυνόμαστε εμείς. Ναι εμείς, οι Έλληνες.

Η Τσεχία του 2004 ήταν μια καλύτερη ομάδα από την Ελλάδα. Συναντήθηκαν στα ημιτελικά του EURO και για όσους θυμούνται εκείνο το παιχνίδι, η τύχη ήταν με το μέρος μας. Οι Τσέχοι είχαν χάσει τα… άχαστα, ο Νικοπολίδης έβγαζε και αυτά που δεν έβγαιναν, ο Τσιάρτας εκτέλεσε το κόρνερ στο τελευταίο λεπτό της παράτασης του πρώτου ημιχρόνου και ο Δέλλας τους νίκησε στο πρώτο δοκάρι.

Η φετινή Τσεχία δεν έχει τους παίκτες με την προσωπικότητα εκείνων του 2004. Δεν έχει έναν ηγέτη τύπου Νέντβεντ. Δεν θεωρείται φαβορί για να φτάσει έως το τέλος, όπως συνέβαινε πριν από 17 χρόνια, που πήγαινε στην Πορτογαλία ως μία από τις πιο δυνατές ομάδες. Έχει όμως τον τρόπο για να προχωρά, δίχως να εντυπωσιάζει. Και έχει και μια μεγάλη ευκαιρία, να φτάσει μέχρι τα ημιτελικά και εκεί να τα παίξει όλα για όλα.

Η Τσεχία θα βρει απέναντί της την εξαιρετική Δανία, που το ρόστερ της είναι σαφώς πιο υψηλού επιπέδου από των Τσέχων. Σε ένα προημιτελικό έκπληξη για όσους τον ακούν, αλλά που δεν προκαλεί τέτοια για όσους έχουν δει και τις δύο ομάδες να αγωνίζονται. Πέρα ως πέρα δίκαια βρίσκονται εκεί που βρίσκονται. Πέρα ως πέρα δίκαια θα είναι μία από τις δύο στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και θα συνεχίσει να ονειρεύεται πως θα αποτελέσει την επόμενη… Ελλάδα. Δηλαδή την επόμενη μεγάλη έκπληξη ενός ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Το επόμενο… θαύμα.

Η Τσεχία απέναντι στην Ολλανδία δεν ήταν τυχερή. Δεν έφαγε φάσεις, με εξαίρεση τη σπουδαία ευκαιρία του Μάλεν. Δεν πιέστηκε από τον μεγάλο της αντίπαλο σε σημείο να μην μπορεί να πάρει ανάσα. Είχε στόχο στο παιχνίδι της να κλείσει τα άκρα, εκεί που οι Ολλανδοί έκρυβαν τη μεγάλη τους δύναμη. Το έκανε εξαιρετικά. Και όταν έπαιξε με παίκτη παραπάνω, λόγω της αποβολής του Ντε Λιχτ; Εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο κάθε συνθήκη.

Η δύναμή της, που είναι οι στημένες μπάλες, την έβαλε μπροστά στο σκορ. Και οι κόντρα επιθέσεις της έδωσαν οριστικά την πρόκριση. Είχε αυτοπεποίθηση, έβγαλε προσωπικότητα και απέδειξε ξανά πως όταν είσαι πιστός στα ραντεβού σου σε μόνιμη βάση, κερδίζεις σε εμπειρία, ξέρεις πως να συμπεριφερθείς σε μεγάλα ματς, έχεις το «know how» ενός μεγάλου αγώνα.

Όσο για την Ολλανδία; Το ταλέντο σε αυτή τη φουρνιά περισσεύει, οι ποδοσφαιριστές που έχει είναι καταπληκτικοί σε τεχνική κατάρτιση, ταχύτητα, σκέψη. Μα η προσωπικότητα που πρέπει να βγάζει σε μεγάλα παιχνίδια δεν εμφανίστηκε ούτε τώρα. Άξιοι της μοίρας τους. Όσες συμπάθειες κέρδισαν στον όμιλο, που ήταν η πιο εντυπωσιακή ομάδα, τις έδιωξαν μακριά μέσα σε 90 λεπτά. Και είναι αναγκασμένοι, πια, να περιμένουν την επόμενη μεγάλη διοργάνωση… μήπως και.