Την ώρα που πληθαίνουν οι διαμαρτυρίες για το πώς ο Λεωνίδας Λεουτσάκος διαχειρίζεται τη Super League 2 - Football League, υπάρχουν ερωτήματα για την πολιτική και υπηρεσιακή ηγεσία της ΕΛΑΣ στην οποία και υπηρετεί.
Πληθαίνουν οι επικρίσεις για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται ο Λεωνίδας Λεουτσάκος σημαντικός μέρος του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου με την ιδιότητά του ως προέδρου του Μη Κερδοσκοπικού Σωματείου με την Επωνυμία «ΕΝΩΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ Α2 ΚΑΙ Β΄ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ SUPER LEAGUE 2 – FOOTBALL LEAGUE».
Υπάρχουν καταρχάς οι επικρίσεις για το ότι δεν φρόντισε έγκαιρα να βρεθεί μια λύση στην τεράστια κρίση που αντιμετωπίζουν πολλές ομάδες αυτών των κατηγοριών από την παρατεταμένη αναστολή των αγώνων, που σημαίνει ότι έως και 1600 οικογένειες μπορεί να αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες αυτή την περίοδο.
Μάλιστα, ρεπορτάζ αναφέρουν ότι ο συνεταιρισμός Super League 2 και Football League δεν έκανε καν τον κόπο να στείλει ένα επίσημο αίτημα στην Επιτροπή των Λοιμωξιολόγων για να δει με ποιον τρόπο μπορούσαν να ξεκινήσουν ξανά τα πρωταθλήματα, όπως έκαναν οι διοργανώτριες αρχές άλλων πρωταθλημάτων. Επιπλέον, χρεώνεται τα πολύ χαμηλά φετινά έσοδα, εφόσον φέτος με το ζόρι η ΕΡΤ έδωσε στη δεύτερη εθνική ένα τηλεοπτικό συμβόλαιο που κατά μέσο όρο προσέφερε σε κάθε ομάδα 180-200 χιλιάδες ευρώ, την ώρα που πέρσι το αντίστοιχο συμβόλαιο έδινε στις περισσότερες ομάδες 350-400 χιλιάδες ευρώ. Και όλα αυτά που υπήρχαν ούτως ή άλλως από καιρό επικρίσεις για το πώς διαχειριζόταν ο συνεταιρισμός τα τηλεοπτικά δικαιώματα και εάν οι ομάδες και οι παίκτες έπαιρναν όσα θα μπορούσαν να πάρουν.
Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά τις καλές σχέσεις του Λεωνίδα Λεουτσάκου, που μέχρι το 2017 ήταν σχεδόν άγνωστος στο ποδοσφαιρικό στερέωμα, με τον Δημήτρη Μελισσανίδη ή παράγοντες του ποδοσφαιρικού παρασκηνίου όπως ο Γιαννάκης Παπαδόπουλος, σε ένα τοπίο όπου λίγοι από τους συμμετέχοντες στη διοίκηση της Super League 2 – Football League είναι και κανονικοί ιδιοκτήτες ομάδες, τότε συμπληρώνεται η εικόνα ενός ποδοσφαιρικού παράγοντα που συντηρεί με την όλη στάση του προβληματικές πλευρές του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Για να το πούμε πολύ απλά: αυτή τη στιγμή υποβαθμίζεται ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού ποδοσφαίρου, δημιουργείται πρόβλημα σε μεγάλο αριθμό οικογενειών που ζούσαν από αυτό το τμήμα του ποδοσφαίρου (που μάλιστα έχει κατεξοχήν χαμηλόμισθους ποδοσφαιριστές και τεχνικούς) και συντηρούνται πλευρές της διαχρονικής παθογένειας του ελληνικού ποδοσφαίρου, αυτές που στο παρελθόν συνηθίζαμε να αποκαλούμε «παράγκα». Μάλιστα, αναρωτιέται κανείς μήπως για όλα αυτά τα ζητήματα θα έπρεπε να ασχοληθούν και οι εισαγγελείς.
Συνάδουν όλα αυτά με την ιδιότητα του αστυνομικού;
Όμως, σε όλα αυτά προστίθεται μια παράμετρος ακόμη που εξηγεί γιατί καλούνται να τοποθετηθούν ο υπουργός Προστασίας Πολίτη κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και η ηγεσία της ΕΛΑΣ.
Ο Λεωνίδας Λεουτσάκος είναι αστυνομικός εν ενεργεία. Πληροφορίες αναφέρουν ότι τυπικά είναι στη φρουρά του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, έστω και εάν στην πράξη ασχολείται κυρίως με την Super League2 – Football League, συμπεριλαμβανομένης της διαχείρισης των οικονομικών της.
Εδώ να ξεκαθαρίσουμε κάτι ότι η ενασχόληση των αστυνομικών με τον αθλητισμό, συμπεριλαμβανομένων των αθλητικών σωματείων είναι κάτι που επιτρέπεται και ως ένα βαθμό ενθαρρύνεται, πάντα φυσικά με τη γνώση και τη συναίνεση της υπηρεσίας, καθώς παραπέμπει και σε μια εικόνα αστυνομικών που είναι ενεργοί στην κοινότητα.
Όμως, αυτό αφορά τον ερασιτεχνικό αθλητισμό και τη συμμετοχή σε αυτόν, συμπεριλαμβανομένης και της συμμετοχής στη διοίκηση σωματείων.
Από εκεί και πέρα, όμως, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι συνάδει με την ιδιότητα του εν ενεργεία αστυνομικού η ιδιότητα του προέδρου ενός συνεταιρισμού ομάδων του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, ο οποίος είναι στο επίκεντρο ενός τμήματος της ποδοσφαιρικής δημοσιότητας, δέχεται μεγάλη κριτική για το πώς διαχειρίζεται τα οικονομικά αυτού του συνεταιρισμού, συμπεριλαμβανομένης της διαπραγμάτευσης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, κατηγορείται για το πώς δεν μερίμνησε για την επανεκκίνηση των πρωταθλημάτων και με τον έναν τον άλλο τρόπο εμπλέκεται σε μια συνολική συνθήκη του ελληνικού ποδοσφαίρου που μόνο ως προβληματική μπορεί να θεωρηθεί.
Δηλαδή, προκύπτουν τα ερωτήματα εάν μπορεί ένας εν ενεργεία αστυνομικός να διοικεί έναν συνεταιρισμό που αφορά το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, να διαπραγματεύεται τηλεοπτικά δικαιώματα σημαντικού ύψους, να παίρνει αποφάσεις για το εάν γίνουν πρωταθλήματα (με τις επιπτώσεις που αυτές οι αποφάσεις έχουν για χιλιάδες ανθρώπους) και να υπάρχουν δημοσιεύματα για τις σχέσεις του με ανθρώπους που δεν εκπροσωπούν και την καλύτερη κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Όλα αυτά γεννούν ερωτήματα στα οποία πρέπει να τοποθετηθούν τόσο ο υπουργός Προστασίας Πολίτη όσο και η ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας.