«Αύγουστος» : Η ιστορία πίσω από το τραγούδι – Για ποια γράφτηκε ο «ύμνος» των ερωτευμένων

Κάθε χρόνο, ειδικά τέτοια εποχή, μας έρχεται στο μυαλό αυτό το υπέροχο τραγούδι του Νίκου Παπάζογλου. Γνωρίζετε όμως ποια είναι η ιστορία του;

Όλα ξεκίνησαν στα τέλη Ιουνίου 1978 όταν ο καταστροφικός σεισμός της Θεσσαλονίκης οδήγησε τη γυναίκα του και το νεογέννητο παιδί τους σε συγγενείς στην Αμερική για λίγο καιρό. Αυτή την πρόταση την έκανε ο ίδιος ο Νίκος Παπάζογλου, λόγω των ζημιών στο σπίτι τους από τον μεγάλο σεισμό.

Όταν μπήκε ο… Αύγουστος, ο τραγουδιστής δέχθηκε την πρόσκληση του Διονύση Σαββόπουλου να παραθερίσει λίγες μέρες κοντά του στο Πήλιο και έχει ξεκίνησε η ιδέα του αγαπημένου τραγουδιού.

Πολύ σύντομα ο Νίκος Παπάζογλου ένιωσε έλξη από μια πανέμορφη γυναίκα, όμως η αγάπη του για την οικογένεία του «κέρδισε» τον νέο έρωτα. Επιστρέφοντας στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη η κατάσταση δεν ήταν εύκολη. Η οικογένειά του ήταν μακρία, είχε αφήσει πίσω του έναν ανεκπλήρωτο έρωτα και μέσα από τόσα συναισθήματα «γεννήθηκε» ένα από τα πιο ερωτικά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ…

Μα γιατί το τραγούδι να ‘ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με ‘πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το ‘χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…