Πώς λέγεται σήμερα αυτό το μέρος;
Θα ήταν πραγματικά υπέροχο να υπήρχε ένα μέρος που να πήγαιναν μόνο οι μπακούρηδες άνδρες της Ελλάδος. Εκεί όπου θα μπορούσαν κάλλιστα να κάνουν τις συζητήσεις τους, να «θάψουν» τις γυναίκες που τους έκαναν το βίο αβίωτο και μετά να χαράξουν στρατηγική για την επόμενη μέρα. Όχι όμως για να παντρευτούν, αλλά για να επιστρέψουν και πάλι δριμύτεροι με το ίδιο status.
Ένα τέτοιο μέρος λοιπόν υπήρχε στο κέντρο της Αθήνας, μία περιοχή όπου ακόμα και ο Ρος Γκέλερ από τα Φιλαράκια, με τα τρία διαζύγια θα ήθελε να πηγαίνει καθημερινά:
Ήταν προς το τέλος του 19ου αιώνα όταν η Αθήνα ακόμα δεν ήταν γεμάτη δρόμους και κτίρια αλλά γεμάτη πράσινο, κήπους και ωραία αύρα.
Και σε μια πλατεία που υπάρχει ακόμα και σήμερα μαζεύονταν όλοι οι άγαμοι. Ποια ήταν αυτή; Η απάντηση στο παρακάτω άλμπουμ:
Ήταν η εποχή που το κράτος επιχείρησε να φορολογήσει τους άγαμους προκειμένου να βγάλει έξτρα χρήματα.
Όμως οι άγαμοι αντέδρασαν και έκαναν τόπο διαμαρτυρίας τους στη συγκεκριμένη πλατεία (λίγο πριν από την πτώχευση του 1893).
Έτσι λοιπόν η πλατεία, που δεν είχε επίσημο όνομα, λόγω της συνάθροισης εκεί των αγάμων απέκτησε το 1890 το πρώτο της όνομα: Πλατεία Αγάμων.
Σε ποια περιοχή της Αθήνας σύχναζαν οι ελεύθεροι άνδρες;
Τελικά, η πλατεία Αγάμων κράτησε αυτό το πρωτότυπο όνομα ως το 1927, οπότε μετονομάστηκε – επί δημαρχίας Σπύρου Πάτση – σε Πλατεία Αμερικής, «προς τιμήν της φιλελληνικής πολιτικής των ΗΠΑ».
Λέγεται ότι ένας από αυτούς, ξεκίνησαν να πηγαίνουν εκεί, Γεώργιος Περπινιάς αποστάτησε και παντρεύτηκε, αλλά μόνο για μια μέρα.
Το επόμενο πρωί επανήλθε δριμύτερος και άγαμος (πάλι), καθώς ξαπόστειλε τη γυναίκα του γιατί (λέει) ήταν δύστροπη.