Παλιός Ελληνικός Κινηματογράφος: Τρία μεγάλα αστέρια του

Ταινίες μίας άλλης εποχής, ακόμα και μετά από τόσες δεκαετίες, μας κάνουν παρέα και μας προσφέρουν άφθονο γέλιο. Άνθρωποι μίας άλλης γενιάς, μίας άλλης εποχής, μίας μεταπολεμικής Ελλάδας, που ήλπιζε και πάλευε για ένα καλύτερο αύριο, παίζουν στις οθόνες μας και μας ταξιδεύουν στο παρελθόν. Ακόμη και σήμερα, οι νέες γενιές, που δεν μεγάλωσαν στην χρυσή εποχή του παλιού Ελληνικού Κινηματογράφου, γνωρίζουν τους σταρ της οθόνης και τις ατάκες τους και έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν μία άλλη Ελλάδα μέσω της έβδομης τέχνης.

Σε αυτό το άρθρο, θα θυμηθούμε κάποιους από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς, που ξεχώρισαν από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο.

Λάμπρος Κωνσταντάρας

Ο Λάμπρος, το λαμπρό αστέρι, που αγαπήθηκε από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1913 στο Κολωνάκι. Μικρός ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο ως τερματοφύλακας και με τον στίβο σε αγωνίσματα ταχύτητας. Στη συνέχεια, πήγε στην Γαλλία για να σπουδάσει χρυσοχοΐα με σκοπό να συνεχίσει την οικογενειακή επιχείρηση. Τελικά, όμως παράτησε τις σπουδές του και έκανε διάφορες δουλειές, μέχρι που τον ανακάλυψε ο  Γάλλος σκηνοθέτης Λουί Ζουβέ. Έπαιξε ως κομπάρσος σε μία θεατρική παράσταση και σπούδασε ηθοποιός στο θέατρο “Ατενέ”. Το 1938 επέστρεψε στην Ελλάδα και ξεκίνησε την λαμπρή καριέρα του ως ηθοποιός.  Έπαιξε στο ελληνικό θέατρο για 40 χρόνια και συμμετείχε σε 191 ταινίες. Πολλές ταινίες του και ατάκες του είναι ιδιαίτερα γνωστές, όπως Τι 30, τι 40, τι 50, Υπάρχει και Φιλότιμο, Κάτι κουρασμένα παλικάρια, κ.ά. Οι ερμηνείες του ήταν σπουδαίες ακόμα και σε μη πρωταγωνιστικούς ρόλους, ενώ ξεχώριζε για τον αυτοσαρκαστικό λόγο του με αμίμητες γκριμάτσες, μορφασμούς και ανάλογες χειρονομίες. Η φυσιογνωμία του δεν γίνεται λοιπόν, να μην συνδεθεί άρρηκτα με τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο.

Θανάσης Βέγγος

Το φαινόμενο Βέγγος αποτέλεσε ένα ξεχωριστό κομμάτι του παλιού Ελληνικού κινηματογράφου και της κωμωδίας. Ο Έλληνας κωμικός γεννήθηκε στις 27 Μαΐου 1926 στον Πειραιά και ήταν μοναχοπαίδι. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος και ήρωας της αντίστασης. Λόγω των πολιτικών του φρονημάτων  έχασε την δουλειά του, πράγμα που προκάλεσε οικονομικά προβλήματα στην οικογένεια του. Έτσι, ο Θανάσης Βέγγος από μικρός δούλευε στο μεροκάματο και έκανε μικροθελήματα στην γειτονιά.  Για δύο χρόνια (1943-1950) εξορίστηκε στην Μακρόνησο, όπου γνώρισε τον μετέπειτα σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο. Αυτή η γνωριμία στάθηκε η αφορμή για να ξεκινήσει η καριέρα του ως ηθοποιός στην ταινία Μαγική Πόλη του Κούνδουρου το 1954. Αρχικά ερμήνευε μικρούς ρόλους μέχρι το 1962, όπου γνωρίστηκε με τον  σκηνοθέτη Πάνο Γλυκοφρύδη, που ανέδειξε το χειμαρρώδες κωμικό ταλέντο του, ερμηνεύοντας πολλές φορές τον ρόλο του νευρικού και αεικίνητου τύπου. Ο Βέγγος αγαπήθηκε από το ελληνικό κοινό, γιατί παρουσίαζε τον μέσο Έλληνα μέσα από έναν ολοκληρωμένο κινηματογραφικό χαρακτήρα ενός φουκαρά, κυνηγημένου, πολυμήχανου, φτωχού, τίμιου, γκαφατζή ήρωα που δεν σταμάταγε ποτέ να τρέχει!

Γεωργία Βασιλειάδου

Η πιο αγαπημένη Ελληνίδα κωμικός, που έχει μείνει ως η πιο “όμορφη άσχημη” στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο και την ιστορία του. Γεννήθηκε ως Γεωργία Αθανασίου στις 1 Ιανουαρίου 1897 στην Κυψέλη, σε μία οικογένεια με δέκα παιδιά. Άφησε το σχολείο, για να εργαστεί και να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια της, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα της. Την πρώτη της καλλιτεχνική εμφάνιση έκανε το 1922 ως μέλος της χορωδίας του Θεάτρου Ολύμπια. Στη συνέχεια εργάστηκε σε πολλές όπερες και θεατρικές παραστάσεις διαφόρων ειδών ερμηνεύοντας πολλούς διαφορετικούς ρόλους. Ο Αλέκος Σακελάριος είδε πάνω της τα χαρακτηριστικά που χρειαζόταν για έναν ρόλο στη θεατρική παράσταση Τα κορίτσια της παντρειάς κι έτσι άρχισε η απογείωση της με μεγάλες θεατρικές και κινηματογραφικές επιτυχίες. Έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό, παίζοντας εκπληκτικά σε τρεις διαδοχικές ταινίες της Φίνος Φιλμ: Ο Γρουσούζης, Η Ωραία των Αθηνών και Η Καφετζού και με την ταινία Η Θεία από το Σικάγο η Βασιλειάδου κυριολεκτικά αποθεώνεται από το ελληνικό κοινό. Ένα τεράστιο ταλέντο, που μπορούσε να ερμηνεύσει με μοναδικό τρόπο τον κάθε ρόλο, πρόσφερε πολλά με τους ρόλους και τις χαρακτηριστικές ατάκες της, κάνοντας μοναδική τη συμβολή της στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο.

Πηγή: www.maxmag.gr