Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: Πως η γενιά του ’90 άλλαξε την εικόνα της σε μία παμπ

Το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο σπάει με τη φετινή αγωνιστική της παρουσία η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με αποτέλεσμα ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ να αναζητεί τρόπους προκειμένου η ομάδα του να βγει από το αδιέξοδο. Τρόπους που ίσως να μην έχουν να κάνουν με το αμιγώς ποδοσφαιρικό και τακτικό κομμάτι, αλλά να γυρίσουν τον ίδιο και την ομάδα του… 30 χρόνια πίσω. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90.

Τότε που η Γιουνάιτεντ είχε ξεκινήσει μια σεζόν με ανάλογα άσχημο τρόπο και ο Μπράιν Ρόμπσον, μια ηγετική φυσιογνωμία στα αποδυτήρια, πρότεινε να πάει όλη η ομάδα σε μια παμπ μετά από προπόνηση και να μη… βγουν από εκεί μέχρι να βρουν τη λύση. Και πράγματι έτσι έγινε.

Άφησαν όλοι τα αυτοκίνητά τους στο προπονητικό κέντρο και κατευθύνθηκαν με τα πόδια σε κοντινή παμπ. Δεν εξαιρέθηκε κανείς. Μπήκαν στο μαγαζί αποφασισμένοι να μείνουν… όσο χρειάζεται προκειμένου να συμφωνήσουν για το τι πρέπει να αλλάξει. Μαζί τους, φυσικά και ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Και η ιδέα για κάτι παρόμοιο στριφογυρίζει πλέον στο μυαλό του Όλε Γκούναρ Σόλτσκιερ.

Η ομάδα του 1989-90, μάλιστα, είχε μόλις οχτώ βαθμούς στα πρώτα οχτώ παιχνίδια, έναν λιγότερο απ’ αυτούς που έχει η φετινή ομάδα. «Εκείνες τις μέρες ο προπονητής χρειαζόταν τους παίκτες με τη μεγαλύτερη προσωπικότητα. Τους αρχηγούς, προκειμένου να τον βοηθήσουν», θα πει ο Βιβ Άντερσον, μπακ εκείνης της ομάδας. «Κάτι έπρεπε να γίνει από εμάς, όχι από τον προπονητή. Και γι’ αυτό ο Ρόμπο (σ.σ. Μπόμπι Ρόμπσον) ως ο κάπτεν της ομάδας και οι πιο σημαντικοί παίκτες ανέλαβαν δράση. Ο Ρόμπο, εγώ, ο Στιβ Μπρους, μαζέψαμε τα παιδιά και τους είπαμε: «Ακούστε, αυτή η κατάσταση που βρισκόμαστε δεν είναι αποδεκτή. Είμαστε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αυτή είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Πρέπει να προσπαθήσουμε και να το αλλάξουμε». Έτσι ξεκίνησε και μετά τους ανακοινώσαμε πως θα βγούμε και θα πάμε στην παμπ στη μέση της πόλης. Μείναμε εκεί για όσο χρονικό διάστημα χρειάστηκε προκειμένου να σβήσουμε τα προβλήματα που είχαμε».

Εκείνο το καλοκαίρι, ο Φέργκιουσον είχε φέρει τρεις νέους παίκτες στο Μάντσεστερ. Τον Μάικ Φέλαν, σημερινό βοηθό του Σόλσκιερ, τον Νέιλ Γουέμπ και τον Γκάρι Πάλιστερ, σε μια βρετανική μεταγραφή ρεκόρ για την εποχή, ύψους 2,3 εκατομμυρίων λιρών. Όπως περιγράφει ο Άντερσον, ο Πάλιστερ ήταν ο πρώτος που μίλησε όταν τα ποτά ξεκίνησαν να… ρέουν.

«Καθόταν ανάμεσα στον Ρόμπο και σε μένα. Μας μίλησε για τη φόρμα του. Μας είπε «δε συμφωνώ, δε συμφωνώ». Αλλά του απαντήσαμε πως δεν μας ενδιέφερε αν συμφωνούσε ή όχι. Ήταν ακόμα ένα νεαρό παιδί, που ακόμα έψαχνε να σταθεί στα πόδια του στη Γιουνάιτεντ, ανεξάρτητα πόσο είχε κοστίσει. Του είπαμε τους όρους και πως πρέπει να βρει τρόπο να συμφωνήσει με αυτούς. Μπορεί να μην του άρεσε, αλλά δεν ήταν και ο μοναδικός που τα… άκουσε εκείνη τη νύχτα».

Και συνεχίζει ο Άντερσον: «Στην πραγματικότητα όλοι μας έπρεπε να κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Όλοι μας ήμασταν λάθος. Γι’ αυτό πήγαινε έτσι η ομάδα. Ήταν καλό που είχαμε βγει όλοι μαζί, έδειξαν ότι νοιάζονται για την ομάδα. Θα ήθελα πάρα πολύ να το δω αυτό και από την παρούσα ομάδα. Να κάνει το ίδιο πράγμα, αφού τα πράγματα δεν πάνε καλά».

Και καταλήγει μιλώντας για τους τωρινούς παίκτες της Γιουνάιτεντ. «Το πρόβλημα είναι πως δεν μου φαίνονται οι πιο έμπειροι παίκτες αυτή τη στιγμή να έχουν κάτι τέτοιο στο μυαλό τους. Δείτε τον Νεμάνια Μάτιτς. Είναι σαν να σκέφτεται να φύγει. Ο Άσλεϊ Γιανγκ πιθανόν να πιστεύει ότι αυτή είναι η τελευταία του σεζόν στο Ολντ Τράφορντ. Δεν υπάρχουν πολλοί που θα μείνουν εδώ για πολύ καιρό ώστε να κρατήσουν και τους υπόλοιπους, να τους συμβουλεύσουν. Τα αποδυτήρια είναι νεανικά και δεν μπορεί να βρει κάποιος μερικούς έμπειρους παίκτες που θα είναι εδώ και τα επόμενα τρία ή τέσσερα χρόνια. Και αυτό είναι πρόβλημα».

Στο συγκεκριμένο θέμα αναφέρθηκε και ο… ενορχηστρωτής εκείνης της κίνησης, ο Ρόμπσον, ο οποίος βρίσκεται αυτές τις μέρες στο Λος Άντζελες για μια εκδήλωση με την ονομασία #ILOVEUNITED.

«Πάντα πίστευα ότι οι συναντήσεις των παικτών ήταν καλή ιδέα. Εντάξει, τα πράγματα είναι διαφορετικά αυτές τις μέρες, δε θα δείτε μια ολόκληρη ομάδα να πηγαίνει στην παμπ ή οτιδήποτε άλλο. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι παίκτες δεν μπορούν να συναντηθούν και να προσπαθήσουν να βγάλουν από μέσα τους ό,τι έχουν.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Το 1989, τα πράγματα ήταν δύσκολα, επειδή είχαμε νέους παίκτες έπρεπε να δεθεί όλη ομάδα από την αρχή. Γι’ αυτό πήρα την πρωτοβουλία εκείνης της συνάντησης και το έκανα πάλι όποτε το έκρινα απαραίτητο. Μετά από εκείνη τη συνάντηση όλα είχαν πάει καλύτερα. Τη θυμάμαι ακόμα».