Γιώργος Γεννηματάς: 25 χρόνια από το θάνατo ενός σπουδαίου

«Η καρδιά του Γ. Γεννηματά έπαψε να κτυπά στις 9.15 π.μ., σήμερα το πρωί». Με τη λιτή αυτή ανακοίνωση, λιτή όπως και η ζωή του, οι γιατροί του Γιώργου Γεννηματά ανακοίνωσαν το θάνατό του, πριν από 25 χρόνια. Σε λίγες ημέρες, στις 25 Απριλίου, είναι η επέτειος από το θάνατό του το 1994.

Ενας πολιτικός που άφησε σπουδαίο έργο πίσω του και που ομολογείται από όλους ότι αν ζούσε περισσότερο θα μπορούσε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας.

Ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, αγαπήθηκε από εκατομμύρια Ελλήνες γιατί εργάστηκε με αφοσίωση και σεμνότητα.

Το Σάββατο με τα «ΝΕΑ»:

Γιώργιος Γεννηματάς

Με το όνομα του Γιώργου Γεννηματά έχει συνδεθεί η αναμόρφωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, η ψήφος στα 18, η επιστροφή των πολιτικών προσφύγων του Δημοκρατικού Στρατού, η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης.

Ακόμη και στις τελευταίες του στιγμές, στο νοσοκομείο που έδινε σκληρή μάχη με τον καρκίνο, ο Γεννηματάς σκεφτόταν κι έγραφε με σκοπό να ενώσει τους Ελληνες, σε πείσμα των καιρών αλλά και της τάσης για διχασμό.

Η άνιση μάχη

Από τα Χριστούγεννα του 1991, όταν Έλληνες γιατροί διέγνωσαν την ασθένειά του, ο Γιώργος Γεννηματάς έδωσε πολλές μάχες για τη ζωή του. Μάχες με θάρρος και αξιοπρέπεια.

Ο Γ. Γεννηματάς γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου 1939, στην Αθήνα και ακολούθησε σπουδές μηχανικού στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Γιος του Θεόδωρου Γεννηματά, νομικού και οικονομολόγου από τη μεσσηνιακή Μάνη. Άρχισε να δραστηριοποιείται πολιτικά το 1958, από τη νεολαία του κόμματος των Φιλελευθέρων και στη συνέχεια το 1961 από τη νεολαία της Ένωσης Κέντρου (ΟΝΕΚ). Μέλος του Δ.Σ. του ΣΟΣΕΜΠ (Σύλλογος Σπουδαστών Πολυτεχνείου), το 1966 προσχώρησε στην ΕΔΑ (Στοιχείο Πολιτικών Μηχανικών), ενώ εξελέγη και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Αθήνας.

Κατά τη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας, εναντιώθηκε στο καθεστώς μέσα από τις γραμμές της Δημοκρατικής Συνδικαλιστικής Παράταξης Μηχανικών, η οποία έδρασε, κυρίως, πριν και μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Εργάστηκε στη Διεύθυνση Τεχνικών Έργων της Αγροτικής Τράπεζας μέχρι το 1981. Το 1974 υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ. Την περίοδο 1974-1978 διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. και πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδας. Το 1975 εξελέγη για πρώτη φορά μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και το 1976 μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του Κινήματος και επανεξελέγη το 1977 και το 1984.

Το 1981, μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του ως υπουργός Εσωτερικών, προώθησε την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, την ψήφο στα 18 και το νόμο για τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων, ενώ, αργότερα, ως υπουργός Υγείας και οραματιστής του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ), έδωσε μάχες για να εξανθρωπιστούν οι συνθήκες περίθαλψης, να εκσυγχρονιστούν τα νοσοκομεία, να δημιουργηθούν κέντρα υγείας.

Στις 12 Ιουλίου 1989 ορίστηκε τρίτος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, μετά τον Ι. Αλευρά και τον Α. Πεπονή. Στις 8 Αυγούστου 1989 εξελέγη τακτικό μέλος του νέου Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ ενώ από τις 5 Οκτωβρίου του ιδίου έτους μετέχει στο Πολιτικό Συμβούλιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1990, στο δεύτερο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη (δεύτερος με 1900 ψήφους) μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και την 1η Νοεμβρίου, τακτικό μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του Κινήματος με 68 ψήφους.

Εχασε τη γυναίκα του

Στις 15 Σεπτεμβρίου 1993, ενώ και ο ίδιος ταλαιπωρείται ήδη από προβλήματα υγείας, έχασε τη σύντροφο της ζωής του, Κάκια Βέργου, η οποία πέθανε από καρκίνο.

Στις 13 Οκτωβρίου 1993, μετά την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ανέλαβε τα δύο σημαντικότερα Οικονομικά υπουργεία, αλλά στις 25 Φεβρουαρίου 1994 παραχώρησε, λόγω προβλημάτων υγείας, τη θέση του υπουργού Οικονομικών στον Αλέκο Παπαδόπουλο, διατηρώντας μόνο το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Στις 17 Απριλίου 1994, στο 3ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, επανεξελέγη (πρώτος με 3235 ψήφους) μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.

Ο Γιώργος Γεννηματάς διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών στην πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, από το Νοέμβριο του 1981 έως τον Ιανουάριο του 1984, υπουργός Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων από το 1984 ως το 1987, υπουργός Εργασίας από το 1987 ως το 1989, ενώ στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας βρέθηκε -επί Οικουμενικής κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον Ξ. Ζολώτα- από το Νοέμβριο του 1989 έως τον Φεβρουάριο του 1990 και από τον Οκτώβριο του 1993 έως τον περασμένο Φεβρουάριο.