Προσφυγικό: Έριδες, εξωθεσμικές διαδικασίες και απουσία σχεδίου

Όταν μέσα σε ένα δεκαπενθήμερο τον Αύγουστο έφτασαν και πάλι στα νησιά του Αιγαίου  μαζεμένοι περίπου 2.500 πρόσφυγες,  ένας αναστεναγμός ανακούφισης ακούστηκε στην Αθήνα. Είχε προηγηθεί η απειλή ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα περικόψει τη χρηματοδότηση στην Ελλάδα για να βοηθήσει περισσότερο την Ιταλία που δέχεται πλέον πολλαπλάσιες αφίξεις… Η ανακούφιση δεν κράτησε πολύ, καθώς λίγες ημέρες αργότερα διαπιστώθηκε ότι η Ελλάδα έμεινε εκτός των ευρωπαϊκών διαβουλεύσεων στο Παρίσι για τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών.

Παραδόξως, ένα από τα θέματα που συζήτησαν εκεί οι ηγέτες του σκληρού ευρωπαϊκού πυρήνα ήταν το γεγονός ότι με κάποιον τρόπο οι αφίξεις μεταναστών μέσω Ιταλίας μειώθηκαν μέσα στο καλοκαίρι έως και κατά 50%. Στους πιο κλειστούς διαδρόμους, πάντως, αντικείμενο συζήτησης, εκτός από τα νούμερα των αφίξεων και των πνιγμών στη Μεσόγειο και τα κονδύλια ανθρωπιστικής βοήθειας, ήταν σαφώς και τα ποσά που θα πρέπει να επενδυθούν για την ασφάλεια της ευρωπαϊκής  ηπείρου.

Εν ολίγοις, το φεστιβάλ κυνισμού στην Ευρώπη κορυφώνεται και όσοι ελπίζουν ότι θα τελειώσει μετά τις επικείμενες εκλογές στη Γερμανία και την αναμενόμενη  επανεκλογή  της Άνγκελα Μέρκελ, διαβάζουν μάλλον  πρόχειρα  τη σκληρή πραγματικότητα. Τα νούμερα  που συνθέτουν  την πραγματικότητα  της προσφυγικής κρίσης έχουν ως εξής:

-Το 2015 έφτασαν μέσω της Μεσογείου 1.034.098 άνθρωποι. Εξ αυτών, το 84% (872.723)  μέσω Ελλάδας,  το 15% (153.842) μέσω Ιταλίας και το 0,4% (4.408) μέσω Ισπανίας.

-Το 2016, ο συνολικός αριθμός έπεσε στο ένα τρίτο (362.783), το ποσοστό μέσω Ελλάδας μειώθηκε στο 48% (173.450), η Ιταλία «επελέγη» από το 50% (181.436) και η Ισπανία από το 2% (7.490).

-Μέχρι τον Αύγουστο του 2017, ο συνολικός αριθμός αφίξεων που ξεσηκώνει τα απανταχού  ξενοφοβικά ακροατήρια έφτασε στις 121.205,  με την Ιταλία, παρά τη μείωση των ροών  μέσα στο καλοκαίρι, να δέχεται 98.000 άτομα (81%), την Ισπανία να ανεβαίνει στο 8% (9.738) και την Ελλάδα  να επανέρχεται  στο 11% (13.467), ενώ μέχρι τις αρχές του ίδιου μήνα ήταν στο 9%.

Ένα από τα νούμερα που δεν παραλείπονται για να προκύπτει και μια ανθρωπιστική «εσάνς» στη συζήτηση είναι και αυτό των 14.000 ανθρώπων που έχουν πνιγεί στα νερά της Μεσογείου από το 2014 που εντάθηκαν οι μεταναστευτικές ροές. Όσο για τις λύσεις που προτείνονται, είναι ξεκάθαρο πως κινούνται στο ίδιο το «εκτός ασφάλειας δικαίου» πλαίσιο που επελέγη και όταν η κατάσταση έδειξε να ξεφεύγει με την Ελλάδα.

Υπενθυμίζεται ότι τότε τα βασικά εργαλεία φρεναρίσματος των ανθρώπινων ροών ήταν δύο: 1) Η σφράγιση του βαλκανικού διαδρόμου  που αποφασίστηκε μονομερώς  υπό την πίεση των κρατών του Βίζεγκραντ, 2) Η αποκαλούμενη «συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας» που εφαρμόζεται  μερικώς, αν και επισήμως έχει γίνει παραδεκτό ότι δεν έχει νομική ισχύ καθώς στηρίζεται στα όσα προφορικά συμφωνήθηκαν χωρίς να τύχουν επεξεργασίας, διαβούλευσης και ψήφισης από θεσμικούς φορείς. Όπως λεγόταν τότε κυνικά, ήταν το μόνο που μπορούσε να γίνει γιατί αλλιώς «δεν θα γινόταν τίποτε»!…

Τώρα,  ο γάλλος  πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν,  λίγο πριν έρθει να «πλημμυρίσει»  την Ελλάδα  με επενδύσεις  και αφού τον Ιούλιο ανακοίνωσε πως σκέφτεται να ιδρύσει hotspot  στον Νίγηρα,  στο Τσαντ και τη Λιβύη (!), κάλεσε στο Παρίσι την Άνγκελα Μέρκελ και τους πρωθυπουργούς της Ιταλίας και της Ισπανίας, Τζεντιλόνι και Ραχόι. Κάλεσε επίσης τον πρόεδρο του Τσαντ και του Νίγηρα αλλά και τον Λίβυο Αλ Σάρατζ που διεκδικεί ρόλο ηγέτη αν και ελέγχει μικρό μέρος της διαλυμένης χώρας,  συγκρουόμενος καθημερινά  με άλλους  πολέμαρχους της περιοχής.

Τον Μακρόν είχε προλάβει, όμως, από τον Ιούνιο ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Ιταλός Αντόνιο Ταγιάνι, ο οποίος είχε οργανώσει  μαζί με τον Ζαν-Κλοντ  Γιούνκερ  μια άλλη συνάντηση κορυφής για το Μεταναστευτικό στις Βρυξέλλες. Εκεί η Ελλάδα είχε κληθεί αλλά τις εντυπώσεις έκλεψε ο Αλ Σάρατζ που ευχαριστούσε μονότονα την Ιταλία και την Ευρώπη  για τα κονδύλια που δίνει στην «αγαπημένη του πατρίδα».

MUST READ

Ανανέωσε και έφυγε για… Βουδαπέστη ο Μουζακίτης (pic)

Πηγή: unfollow.com.gr