Ο Μανώλης Λιδάκης έφυγε από τη ζωή, έχοντας αφήσει πίσω του ένα τιτάνιο μουσικό έργο. Ας κάνουμε λοιπόν, μια μικρή αναδρομή, σε κάποια από τα τραγούδια που κέρδισαν με το σπαθί τους μια στις ψυχές μας.
Η είδηση ότι ο Μανώλης Λιδάκης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 65 χρόνων, έφερε φουρτούνα όχι μόνο στα καλλιτεχνικά νερά της χώρας, αλλά και σε όσους ξενύχτησαν τραγουδώντας τα κομμάτια του, σε όσους αφιέρωσαν τα άσματα του, και σε όσους τα συνέδεσαν με έναν καλοκαιρινό έρωτα από το παρελθόν.
Η μακρά σταδιοδρομία του, έχει τις ρίζες της πολλές δεκαετίες νωρίτερα, τότε, που έμενε στην Κρήτη και είχε ένα γκρουπάκι με τους φίλους του. Όπως περιέγραψε σε παλαιότερη συνέντευξη του στο Δίφωνο, όταν ήταν νεός και ακόμη άγνωστος, του ζήτησαν από ένα ταβερνάκι να πάει να τραγουδήσει ώστε να τους εξυπηρετήσει. Μετά από λίγες ημέρες, τους είπε ότι δεν θα συνεχίσει. Εκείνη του απάντησαν ότι θα του δώσουν τα διπλά. Το ίδιο συνέβη και την επόμενη εβδομάδα.
Για να μην τα πολυλογούμε, έπειτα από λίγο καιρό, το 1982, βρέθηκε στην Αθήνα για να συμμετάσχει στο talent show της ΕΡΤ «Να η Ευκαιρία», το οποίο κατάφερε να αναδείξει πολλούς σπουδαίους καλλιτέχνες όπως την Γλυκερία, τον Βασίλη Λέκκα και την Νένα Βενετσάνου.
Με γοργούς ρυθμούς, υπέγραψε συμβόλαιο με την δισκογραφική εταιρεία Minos Emi. Την ίδια χρονιά, κυκλοφόρησε το δίσκο «Μετά Από Σένα» με την υπογραφή του Γιώργου Κατσαρού, το 1983 χάρισε τη μελωδική φωνή του στο «Πρώτο Βράδυ Στην Αθήνα» του Νίκου Ξυδάκη και κυκλοφόρησε με τον Αντώνη Βαρδή το «Κουράστηκα να υποκρίνομαι».
Το 1986, παρέδωσε στον κόσμο το άλμπουμ «Ζήσε Όπως Σ Αρέσει», το 1994 συμμετείχε στο «Ο Παράξενος Ερωμένος» του Σπύρου Ιωαννίδη, όπου τραγούδησε με τους Σοφία Βόσσου, Μιχάλης Δημητριάδης και Αρλέτα.
Στα ύστερα χρόνια της μουσικής του πορείας, οι συνεργασίες του περιλαμβάνουν κορυφαία ονόματα του καλλιτεχνικού κόσμου: από τον Σωκράτη Μάλαμα, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Νίκο Ζουρνή μέχρι τη Νένα Βενετσάνου και τον Λάκη Ορφανίδη.
Από εκείνη την εποχή, έως και την τελευταία ημέρα της ζωής του, ο Μανώλης Λιδάκης, κατάφερε με όπλο το πέπλο του συναισθηματικού κόσμου που χάιδευε τη φωνή του να συναρπάσει: ποιος δεν έχει τραγουδήσει (λίγο) μεθυσμένος και (πολύ) ερωτευμένος «για αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου, για αυτό για να σε συναντήσω;».
Ας κάνουμε λοιπόν, μια μικρή αναδρομή, σε κάποια από τα τραγούδια που κέρδισαν με το σπαθί τους μια θέση στα πολυαγαπημένα CD του αυτοκινήτου που μας συντρόφευαν σε μακρινά και κοντινά ταξίδια – και κυρίως, στις ψυχές μας.