Τα «Football Stories» για τον Δημήτρη Μωυσιάδη δεν είναι μόνο αθλητισμός… αλλά και κουλτούρα

Ο Δημήτρης Μωυσιάδης μιλώντας στο «10» αναφέρθηκε στο project του «Football Stories» που δεν περίμενε να έχει τόσο επιτυχία, την μοναδικότητά του, τα εμπόδια που προέκυψαν στον δρόμο και το επόμενο βήμα.

Τόνισε πως το παρεάκι δημιουργήθηκε όταν οι τέσσερίς του μαζεύτηκαν σε ένα τραπέζι και εξέφρασαν όλες τις ιδέες τους, προσθέτοντας πως η «τρέλα του για το ποδόσφαιρο δεν τον άφησε να κάνει μόνο αυτό. Προχώρησε σε κάτι το οποίο ξεπερνά το ίδιο το άθλημα και συνδυάζει ταυτόχρονα ιστορία και κουλτούρα…

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη

Διαβάστε επίσης: Βρούτσης: «Θα γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα στο ΟΑΚΑ»

Πες μας λίγα πράγματα για σένα…

«Έχω σπουδάσει εμπορικό ναυτικό στην Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού Μακεδονίας στην Μηχανώνια. Λίγο πριν το τελευταίο εκπαιδευτικό ταξίδι την παράτησα γιατί προέκυψε η ιδέα του «Footbal Stories» με τα τους άλλους. Είναι σημαντικό γιατί για το project δεν μας φώναξε ο ΑΝΤ1 να το κάνουμε αλλά είναι μία ιδέα που σκεφτήκαμε εμείς οι τέσσερις. Την γράψαμε σε χαρτί και πήγαμε κάναμε μία εκπομπή στην Ρώμη που δεν την έχει δει κανείς.

Μόνο και μόνο επειδή είχαμε τα κονέ μας, πήγαμε στην Ιταλία και στη συνέχεια στον ΑΝΤ1 όπου και το αγόρασαν. Πριν από αυτό όπως ο μέσος Έλληνας έτσι και εγώ έχω δουλέψει στην εστίαση. Από μικρός είχα τρέλα με το ποδόσφαιρο και με τον αθλητισμό γενικότερα. Το ποδόσφαιρο όμως μπορώ να το καταναλώσω από Γ’ τοπικό μέχρι και το Champions League με την ίδια ευκολία. Ένα γήπεδο είναι ο φυσικός μου χώρος».

Η ιδέα των «Football Stories» πως προέκυψε;

«Λίγο-πολύ όλοι έχουμε μία bucket list και μέσα στην δικιά μου είναι να δω μερικά ντέρμπι προτού πεθάνω. Λίγο η τρέλα του Άγγελου (Γιακουμίδη), λίγο ο έρωτας του Γιώργου (Λέντζα) με το ταξίδι, λίγο το ενδιαφέρον του Θοδωρή (Πλακίδη) μαζεύτηκε σε μία κοινή γραμμή. Όλα αυτά σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα δημιούργησαν το «Football Stories» όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Έπεσε η ιδέα σε ένα τραπέζι για το αν έχει γίνει εκπομπή στην Ελλάδα με τα κορυφαία ντέρμπι.

Στην αρχή ο πυρήνας ήταν το ντέρμπι αλλά κατά τη διάρκεια αυτό άλλαξε και μπήκαν άλλα πράγματα όπως το Ελ Σαλβαδόρ και η Παλαιστίνη.
Βλέπαμε ότι δεν έχει γίνει και όλοι συνειδητοποιήσαμε ότι ο καθένας έβρισκε ένα κομμάτι του εαυτού του εκεί μέσα. Όποιος δει το «Football Stories» θα καταλάβει ότι δεν είναι αμιγώς ποδοσφαιρικό. Είναι ένα ταξίδι με άξονα και ερέθισμα το ποδόσφαιρο αλλά στη διάρκεια καλύψαμε τόσα πράγματα που μπλέχτηκε κοινό που δεν περιμέναμε. Δηλαδή γκρουπ ανθρώπων που δεν έχουν το ποδόσφαιρο σε προτεραιότητα ή και καθόλου. Βλέπανε Football Stories λόγω των τεσσάρων διαφορετικών χαρακτήρων μας».

Έχεις κάνει τόσα ταξίδια. Πως είναι να βλέπεις την κουλτούρα, όχι μόνο ποδοσφαιρική, αλλά μίας χώρας ολόκληρης;

«Το ταξίδι έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον γιατί όσο πιο πολύ απομακρύνεσαι από την χώρα σου τόσο περισσότερο αλλάζει η κουλτούρα. Άλλο πράγμα η Λατινική Αμερική, άλλο η Μέση Ανατολή κτλ. Εμάς μας ενδιέφερε να μάθουμε πως το ποδόσφαιρο χρησιμοποιείται σε εκείνη την χώρα γιατί μπορεί να έχει ευεργετικές και καταστροφικές ιδιότητες. Υπερβαίνει τον αθλητισμό γιατί μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο για συγκρούσεις αλλά και σαν μέσο για τέχνη. Μπορεί να έχει την ασχήμια και ομορφιά ταυτόχρονα. Το έχουμε δει και στην Ελλάδα (υπονοώντας τους Άλκη και Μιχάλη),

Ο στόχο μας δεν ήταν να δείξουμε ποια κοινωνία είναι καλύτερη. Δεδομένα ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Όταν δείχνεις και τις δύο πλευρές του ποδοσφαίρου, είμαστε σαν εκπομπή ειλικρινής με το κοινό αλλά σου δίνω και την επιλογή ποιο από τα δύο σου αρέσει. Μπορούσε ο κόσμος να αποφασίσει μέσα από τα δικά μας μάτια αν του άρεσε η ασχημία ή η ομορφιά.

Για παράδειγμα είχαμε πάει στην Σκωτία και προσπαθούσαμε να καταλάβουμε μέσα από την κουλτούρα τους πως κατανοούσανε το ποδόσφαιρο».

Πως δημιουργήθηκε αυτό το παρεάκι και μετά από τόσα χρόνια βλέπεις μέσα από τον εαυτό σου πως έχεις εξελιχθεί;

Εγώ με τον Άγγελο ήμασταν παιδικοί φίλοι από 6 χρονών και αυτός ήταν φίλος με τον Θοδωρή που είχε κάνει το «World Party» με τον Γιώργο. Μέσα σε τρεις μέρες είχαμε κάτσει όλοι σε ένα τραπέζι το 2017 και το πρώτο κομμάτι της ιδέας έφτασε να γίνει η πρώτη ιδέα που έγινε. Ο κόσμος το υποδέχθηκε πιο πολύ απ’ ότι περίμενα το οποίο είναι σημαντικό. Σε όποιον άνθρωπο θέλει να πράξει κάτι ποιοτικό, μία δεύτερη «πληρωμή» είναι η αγάπη.

Όταν κάτι εξελίσσεται τόσο ραγδαία δεν καταλαβαίνεις πόσο έχει αλλάξει ο εαυτός σου. Η πραγματικότητα είναι ότι στην καθημερινότητά σου δεν καταλαβαίνεις την διαφορά. Είτε πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια ή να σταματήσει αυτό που γίνεται.

Πως επηρέασε το σχεδιασμό του project ο κορωνοϊός;

«Αυτή η παγκόσμια κρίση θα μπορούσε να ήταν καταστροφική αλλά ευτυχώς δεν ήταν. Δύο εβδομάδες μετά το τελευταία επεισόδιο ο Τσιόδρας βγήκε ένα απόγευμα και έγινε ότι έγινε τότε. Τα νούμερα ήταν πολύ υψηλά που έφταναν νούμερα σειράς και εμείς ήμασταν «καβάλα στο άλογο». Η πρώτη σεζόν ήταν επιτυχημένη. Προσπαθήσαμε να κάνουμε μία ‘ντρίμπλα’ γιατί μερικά πρωταθλήματα παίζανε ακόμη αλλά είχε μερικά εμπόδια που ακύρωσαν την όποια προσπάθεια.

Ουσιαστικά μας πήρε δύο χρόνια από τον προγραμματισμό χωρίς να το καταλάβουμε καν. Ευτυχώς η αγάπη μας για το project ήταν κάτι σαν το παιδί μας. Εμείς το δημιουργήσαμε από το μηδέν. Είναι άδικο να ξενέρωνε κάποιος από τους τέσσερις. Δεν αμφέβαλλα ποτέ ότι θα γινόταν μία δεύτερη σεζόν.

Ποιο είναι το επόμενο βήμα για το «Football Stories»;

Δεν έχουμε συμφωνήσει κάτι για τρίτη σεζόν παρά τις διάφορες ζυμώσεις που έχουν προκύψει. Μία τρίτη σεζόν θα σημαίνει ότι ολοκληρώθηκε το project και ότι εξερευνήσαμε ότι θέλαμε εμείς. Προς το παρόν δεν υπάρχει κάτι δεδομένο».

Πως προέκυψε η ιδέα να πας με μία κάμερα σε γήπεδα τοπικού και να δημοσιεύεις βίντεο με ενδιαφέροντα γεγονότα;

«Όταν τελείωσε το «Football Stories» δεν ξέραμε τι θα συμβεί και επειδή ο έρωτάς μου είναι το ποδόσφαιρο και λόγω της λατρείας μου για το μάθημα της ιστορίας στο σχολείο, ταίριαξα αυτά τα δύο μαζί. Θυμάμαι να ψάχνω πληροφορίες και επειδή το αγαπάω θέλω να έχω μία σφαιρική άποψη για αυτό. Από μικρές λεπτομέρειες που είναι το ‘αλατοπίπερο’ του ποδοσφαίρου μέχρι την επιτυχίες/αποτυχίες ομάδων.

Ταυτόχρονα επειδή ζούμε σε μία εποχή που όλα είναι γρήγορα ήταν ένας πολύ ωραίος τρόπος να μπορώ να περάσω αυτά που σκέφτηκα άμεσα. Στην αρχή έλεγα πράγματα που αρέσαν σε εμένα κι ας ήταν δεδομένα για κάποιους. Ευχάριστη έκπληξη ήταν ότι πετύχαινε πολύ γρήγορα, δείγμα του ότι ο κόσμος θα ‘αγκαλιάσει’ κάτι που θα του δώσεις με σεβασμό και ξεκάθαρα χωρίς να προκαλείς αντιδράσεις.

Προτιμώ να μην δει κανείς τα βίντεο μου, παρά να τα δει γιατί είπα κάτι εριστικό ή υβριστικό. Δεν το κάνω για να ξεχωρίσω τον εαυτό μου από το ‘Football Stories’ αλλά να δώσω μία διαφορετική διάσταση. Πολλά από τα βίντεο μου εμπεριέχουν μέσα την κοινωνία γιατί πολλές φορές το ποδόσφαιρο δεν ξεφεύγει από αυτήν.

Ουσιαστικά όλο αυτό ξεκίνησε με το να βγάλω την «τρέλα» μου και επειδή έπιασε, επιβεβαίωσε τον κανόνα του ότι τρώγοντας άνοιγε η όρεξη και εκεί ‘έλυσα’ το χειρόφρενο. Η έρευνα ξεκινάει με τις ιδέες που έχω στο μυαλό μου, στην πορεία άρχιζα να ψάχνω έξτρα και πιο μετά ζήταγα από τον κόσμο να προτείνει δικές του απορίες. Πολλά παιδιά μου έχουν στείλει διάφορα και κατέληξα να τα βγάλω σε βίντεο. Προσπάθησα να χτίσω ένα ‘community’ το οποίο να αλληλοεπιδρά μεταξύ του και ο καθένας να έχει το δικαίωμα να μου προτείνει να κάνω κάτι».

Ποιος είναι ο τίτλος που θα έβαζες στον εαυτό σου;

«Ειλικρινά δεν έχω απάντηση σε αυτό. Οι σπουδές μου και οι προηγούμενες εργασίες μου δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που κάνω τώρα. Είναι τόσο «all-around» που δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω έναν όρο. Ίσως λόγω της εποχής να έβαζα ως τίτλο ‘sports content creator’ ή και ‘storyteller’. Για να θεωρηθώ influencer πρέπει να είμαι κάτι άλλο.

Για την ερώτηση ‘τι ομάδα είσαι’ τι έχεις να πεις;

«Προσωπικά είμαι Άρης. Δεν το κρύβω ποτέ γιατί πρέπει να σταματήσει το ταμπού του τύπου ‘τι ομάδα είσαι’, με εξαίρεση τους ίδιους τους παίκτες. Δεν γίνεται κάποιος να ασχολείται τόσο ενεργά με το ποδόσφαιρο και να μην υποστηρίζει κάποια ομάδα. Άσχημο είναι να είσαι εμπρηστικός και εχθρικός προς κάποια ομάδα και δικαίως θα κατακριθείς. Δεν το κρύβω. Αυτό είμαι, τι να κάνω;»

Ατομικά τι ετοιμάζεις για το μέλλον;

«Σίγουρα θα συνεχίσω αυτό που κάνω και επειδή είμαι σε διάφορες συζητήσεις για πολλά. Ιδανικά θα έκανα ένα vidcast και άλλα πράγματα εκτός πεδίου. Θα μπορούσα άνετα να καθόμουν στο δωμάτιό μου με ένα greenscreen από πίσω και να φτιάχνω τα βίντεο. Αν δεν συνεχίσει το «Football Stories» θα υπάρξει πολύ υλικό στα sociam media μου αλλά και στο Youtube».

Λίγο πριν το τέλος της συνέντευξης θέσαμε μερικές γρήγορες ερωτήσεις στον Δημήτρη τις οποίες πρέπει να απαντήσει.

Ποιες ομάδες θα κατακτήσουν τις τρεις ευρωπαϊκές διοργανώσεις;

«Το Champions League θα το πάρει η Μπάγερν Μονάχου, το Europa η Λίβερπουλ και το Conference η Άστον Βίλα.

Οι ελληνικές ομάδες τι θα κάνουν στην Ευρώπη;

«Τέσσερις στις τέσσερις προκρίσεις στην επόμενη φάση. Για Ολυμπιακό, ΑΕΚ και Παναθηναϊκό δεν ξέρω αν θα είναι το Europa ή το Conference, αλλά ο ΠΑΟΚ συνεχίζει εύκολα».

Ποιος θα πάρει την Super League;

«Ο Παναθηναϊκός».

Παίχτης είδωλο;

«Φαινόμενο, δεν χρειάζεται να πω καν το όνομα».

Ποια θα είναι η ομάδα-έκπληξη και ποια ομάδα-απογοήτευση της σεζόν;

«Ομάδα-έκπληξη είναι η Χιρόνα και θα απογοητεύσει η Τσέλσι».

Ποια είναι η μουσική που ακούς και ποιος είναι ο αγαπημένος σου καλλιτέχνης;

«Είμαι ένας άνθρωπος που ακούει τα πάντα ανάλογα την περίσταση αλλά ο αγαπημένος μου παραμένει ο ΛΕΞ».

Το καλύτερο και χειρότερο ταξίδι;

«Αγαπημένο ταξίδι είναι το Μεντεγίν και το πιο αδιάφορο θα έλεγα το ταξίδι σε Μαδρίτη και Βαρκελώνη γιατί πήγαμε για πολύ λίγο».

Αγαπημένο φαγητό;

«Παπουτσάκια».

Τι σε ενοχλεί περισσότερο;

«Να μασουλάει κάποιος δίπλα μου και να ακούγεται».

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα και ελάττωμα;

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα είναι η υπομονή και το ελάττωμα μου είναι αυτά με τα οποία παθιάζομαι. Μπορεί αυτό να είναι το ποδόσφαιρο αλλά και ο καφές».

Το πιο αγαπημένο social media;

«Το Instagram».

Αγαπημένος Youtuber;

«Ο Aimilios».

Με ποιον θα ήθελες να συνεργαστείς στο μέλλον;

«Με τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο θα ήθελα πολύ να βρεθώ στο ίδιο περιβάλλον και όχι μόνο για δουλειά».