Ποιος είναι άραγε ο κ. Ποστέκογλου; (pics)

Η αλήθεια είναι ότι το όνομα του Άγγελου Ποστέκογλου μπήκε λίγο… βίαια στην ζωή μας, αν αναλογιστεί κανείς πως μέχρι πρόσφατα ελάχιστοι γνώριζαν την ύπαρξη του.

Η Σέλτικ φρόντισε να μας τον μάθει για τα καλά – με τη διαφορά ότι εκείνοι τον αποκαλούν Ange – αφού οι δύο πλευρές θα χαράξουν κοινή πορεία από του χρόνου. Μία πορεία που για τον Έλληνα τεχνικό δεν ήταν τόσο εύκολη, όμως τα εμπόδια στην ζωή του δεν τον σταμάτησαν από την μεγάλη αγάπη του. Το ποδόσφαιρο!

Ο συγκεκριμένος άνθρωπος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την χώρα – όπως και πολλοί άλλοι – εξαιτίας ενός πραξικοπήματος το οποίο έμελλε να κρατήσει για εφτά χρόνια και ήταν γνωστό ως «Η «Χούντα» των Συνταγματαρχών». Όμως η Ιθάκη του δεν περιλάμβανε Πηνελόπες αλλά… καγκουρό, αφού η ζώη του στην Αυστραλία ήταν αυτή που τον έφερε εκεί όπου είναι σήμερα.

Η οικογενειακή επιχείρηση και η δικτατορία

Στις 27 Αυγούστου του 1965 o Τζιμ (Δημήτρης) και η Βούλα Ποστέκογλου, αντικρίζουν για πρώτη φορά τον γιό τους, Άγγελο. Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι πως δύο χρόνια αργότερα το μέλλον του μικρού θα είναι δυσοίωνο, αφού ο Γιώργος Παπαδόπουλος θα καταπατήσει το σύνταγμα και θα επιβάλλει το πολίτευμα της δικτατορίας. Η ανοχή τους απέναντι στο καθεστώς σταματάει το 1970 όταν, μετά το κλείσιμο της επιχείρησης του Τζιμ, η οικογένεια που έμενε στην Νέα Φιλαδέλφεια, εγκαταλείπει την χώρα μέσω μίας βάρκας. Προορισμός τους ένα πολύ μεγάλο νησί, εφάμιλλο του ελληνισμού, που ακούει στο όνομα «Αυστραλία».

Ο μικρός Άγγελος ήταν μόλις πέντε όταν φωτογραφήθηκε κρατώντας τον αριθμό «24» (ως μετανάστης) στο στήθος του, κατά την άφιξη του στην χώρα της Ωκεανίας. Όπως και το υπόλοιπο κύμα προσφύγων που κατέφθανε εκεί, έτσι και ο νεαρός κουβαλούσε μία μπάλα  μαζί του. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούσε να προσαρμοστεί στην νέα του πραγματικότητα, παίζοντας ποδόσφαιρο σε ένα έθνος που δεν είχε αρκετές επαφές με το συγκεκριμένο άθλημα.

Η ομάδα της ζωής του

Ο Ποστέκογλου καταλήγει, λοιπόν, να παίζει ερασιτεχνικά στην Σάουθ Μελμπούρν, στην ηλικία των 7, ένας σύλλογος που δημιουργήθηκε από Έλληνες μετανάστες του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι δυνατότητες του στο αμυντικό παιχνίδι τον οδήγησαν τελικά στο ανδρικό τμήμα, με το οποίο έμελλε να συνδυαστεί το όνομα του, αφού ολοκλήρωσε την θητεία του έχοντας 193 εμφανίσεις σε 9 σεζόν. Ακολούθησε η πολύ μικρή του θητεία στην Γουέστερ Σαμπέρμπς, για να εγκαταλείψει οριστικά την «στρογγυλή θεά» μέσα από τις τέσσερις γραμμές.

Όμως η αγάπη του για το σπορ τον κράτησε συνδεδεμένο με αυτό, με τον Έλληνα να αναλαμβάνει ρόλο βοηθού προπονητή στο κλαμπ που τον «μεγάλωσε». Το 1996 κερδίζει την εμπιστοσύνη της διοίκησης και γίνεται ο κανονικός τεχνικός της ομάδας, με την οποία ολοκληρώνει την θητεία του το 2000, έχοντας ως απολογισμό τέσσερις τίτλους.

Η Αυστραλία και η Παναχαϊκή

Φεύγοντας από τον αγαπημένο του κλαμπ, αναλαμβάνει τα τμήματα υποδομών της Αυστραλίας μέχρι το 2007, γεμίζοντας το παλμαρέ του με πάρα πολλά τρόπαια. Εν συνεχεία και από το 2009 προσλαμβάνεται από αρκετές ομάδες της National Soccer League όπου και εκεί η επιτυχία συνεχίζεται για τον Έλληνα τεχνικό.

Μοναδικό «αγκάθι» στην καριέρα του ήταν η τεχνική ηγεσία της Παναχαϊκής, το 2008, όταν ο σύλλογος της Πάτρας αγωνιζόταν τότε στην Γ’ Εθνική. Τι ήταν αυτό που έκανε το ποτήρι να ξεχειλήσει, σύμφωνα με τον ίδιο; Όταν, κατά την διάρκεια ενός ημιχρόνου, ο πρόεδρος της ομάδας μπήκε στα αποδυτήρια και του έδωσε ένα χαρτάκι με το ποιες αλλαγές πρέπει να κάνει, προκαλώντας την άμεση παραίτηση του.

«Η Πάτρα είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στην Ελλάδα και στην ομάδα τότε υπήρχαν προσδοκίες. Το πάθος στην ομάδα ήταν εκπληκτικό. Όταν κερδίζαμε μας σήκωναν στον αέρα από τη χαρά τους, αλλά όταν χάναμε μας… έκραζαν. Τα πηγαίναμε καλά και ήταν μια σπουδαία εμπειρία που μου έδωσε αυτοπεποίθηση. Είπα στον εαυτό μου, αφού μπορώ να δουλέψω εδώ, μπορώ να γυρίσω στην πατρίδα», είχε δηλώσει στο παρελθόν ο Ποστέκογλου.

Αντιθέτως, ένα από τα μεγαλύτερα του επιτεύγματα ήταν η παρουσία του στον πάγκο της Εθνικής Αυστραλίας (αυτή την φορά στο ανδρικό τμήμα), με την οποία όχι απλά κατάφερε να βρεθεί στο Μουντιάλ του 2014, αλλά έναν χρόνο αργότερα κατέκτησε και το Ασιατικό Κύπελλο Εθνών Ποδοσφαίρου.

Η Γιοκοχάμα Μαρίνος

Τελευταία του θητεία η Γιοκοχάμα Μαρίνος με την οποία κατάφερε ένα μικρό θαύμα, κατακτώντας με απίθανο τρόπο το πρωτάθλημα του 2019. Ο σύλλογος της ομώνυμης πόλης αντιμετωπίζει την τελευταία αγωνιστική στην έδρα του την Τόκιο ΦΚ, με την διαφορά μεταξύ τους να βρίσκεται στους τρεις πόντους. Με το τελικό σφύριγμα του διαιτητή οι  63.854 θεατές πανηγυρίζουν την νίκη με 3-0 και την πρώτη κατάκτηση της λίγκας από το αγαπημένο τους κλαμπ, έπειτα από μία 15ετία.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…