To μεγάλο κενό: Ο κορωνοϊός ερημώνει κάθε γωνιά στον κόσμο

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης, παρουσίασε στο κοινό μια έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Η Οικογένεια του Ανθρώπου».

Αφήνοντας τις πληγές του Α΄παγκοσμίου πολέμου πίσω, η έκθεση γιόρτασε μέσα από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, αυτή την αιματηρή παραφωνία στην Ιστορία της ανθρωπότητας, την ανθρώπινη ανθεκτικότητα, αλλά και τους κοινούς δεσμούς που πάντα μας ενώνουν πέρα από κάθε φόβο και κάθε απειλή.

Σήμερα, μια διαφορετική παγκόσμια καταστροφή έχει καταστήσει τον φόβο και την κοινωνική απόσταση, απαραίτητες προϋποθέσεις για την επιβίωση της ανθρωπότητας.

Ο νέος κοροναϊός Covid -19 έχει ήδη αφήσει πίσω του χιλιάδες νεκρούς, ενώ ο φόβος για μια άνευ ελέγχου διάδοση του κινείται ως Δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι εκατομμυρίων ζωών.

Οι New York Times επιστράτευσαν δεκάδες φωτογράφους, οι οποίοι και βρέθηκαν σε κάθε γωνιά του πλανήτη που δοκιμάζεται από την πανδημία του νέου κοροναϊου, αιχμαλωτίζοντας με το φακό τους την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον κόσμο.

Οι κάποτε πολυσύχναστες πλατείες, παραλίες, εκθεσιακοί χώροι, εστιατόρια, κινηματογραφικές αίθουσες, τουριστικά αξιοθέατα και σιδηροδρομικοί σταθμοί, έχουν παντού ερημώσει, καθώς κυβερνήσεις σε όλον τον κόσμο θωρακίζονται απέναντι στον φονικό ιό, θέτοντας κάθε μέρα νέα δεδομένα στην καθημερινότητα εκατομμυρίων πολιτών, παίρνοντας μέτρα που παίζουν με την έννοια της δημοκρατίας, όπως η απαγόρευση κυκλοφορίας.

Όλες αυτές οι φωτογραφίες διηγούνται μια παρόμοια ιστορία, καθώς το μεγάλο κενό στην παγκόσμια σκηνή μοιάζει να μεγαλώνει ακριβώς όπως πολλαπλασιάζεται φονικός ιός.

Οι δημόσιοι χώροι, σε κάθε γωνιά του πλανήτη μπροστά στην αόρατη απειλή του κοροναϊού έχουν ερημώσει.

Το μεγάλο κενό που αποτυπώνεται μέσα από αυτές τις φωτογραφίες, – μια αναγκαιότητα για την προστασία της δημόσιας υγείας, φαντάζει δυστοπικό, και μπορεί οι εικόνες να στοιχειώνουν τους θεατές, αλλά με κάποιο τρόπο στέλνουν ταυτόχρονα κι ένα μήνυμα αισιοδοξίας, αφού μας υπενθυμίζουν ότι η ομορφιά απαιτεί ανθρώπινη αλληλεπίδραση και συνεργασία.