Δύσκολες ώρες βιώνει ο Βασίλης Ζούλιας. Ο θάνατος που τον «τσάκισε» και το σπαρακτικό μήνυμα.
Τις πιο δύσκολες ώρες βιώνει ο Βασίλης Ζούλιας αυτήν την στιγμή, αφού μίλησε για τον θάνατο που τον «τσάκισε» με αυτό το σπαρακτικό μήνυμα που δημοσίευσε!
Ο διάσημος σχεδιαστή μόδας, Βασίλης Ζούλιας αποχαιρέτησε ένα αγαπημένο του πρόσωπο που «έφυγε» ξαφνικά από την ζωή.
Πέθανε ο πατριός του, που τον μεγάλωσε και τον είχε σαν πραγματικό του πατέρα και περιέγραψε με ένα μήνυμα που σπάραξε καρδιές, περιγράφοντας με συγκίνηση τη μάχη του με τον καρκίνο αλλά και τη σχέση που είχε μαζί του.
Στη δημοσίευσή του στο Instagram ο Βασίλης Ζούλιας έγραψε:
«Καλό σου ταξίδι Πατερα μου …και ας μην ήσουν…»
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Καλό σου ταξίδι Πατερα μου …και ας μην ήσουν… #farewelltillwemeetagain
Σε πιο εκτενή δημοσίευσή του στο Facebook ο Βασίλης Ζούλιας έγραψε:
«Καλο σου ταξιδι Πατερα μου και ας μην ησουν…
Ο πατριος μου ο Κυριος Μακης του βιβλιου Το παλτο μου Μαμα..που με τοσο ομορφα και αληθινα λογια ειχε περιγραψει η φιλη μου @reavitali εφυγε χτες το βραδυ ετσι αθορυβα οπως αθορυβα ειχε αντιμετωπισει και τον καρκινο του τους τελευταιους 6 μηνες…
Ακριβως ο ιδιος καρκινος με τον γυιο του…τον Χρηστο μας…
6 μηνες και εκεινος…απο Σεπτεμβριο σε Ιανουαριο πριν λιγα χρονια..
Πατριος μου απο τα 9 μου χρονια οταν παντρευτηκε την μητερα μου …
Πατερας μου για 47….
Ενας βραχος διπλα της σε ολες τις δυσκολιες που περασε μαζι μου παντα σιωπηλα υποστηρικτικος …παντα δυνατος …
ποτε ομως δεν ακουστηκε η φωνη του πιο δυνατα…ποτε…ουτε προς την μητερα μου ουτε ποτε προς εμενα…
Τοση αγαπη που της ειχε …τοση αγαπη που του ειχε…
Τους τελευταιους μηνες τον ειχαμε στο σπιτι μιας και το νοσοκομειο ηταν περιττο και εζησα απο κοντα την αγαπη οσων τον ειχαν γνωρισει …
γειτονες…συγγενεις …μαγαζατορες στην γειτονια..γιατροι…τοση αγαπη ολοι για τον Κυριο Μακη που σχεδον την ζηλεψα…
Ελεγα μακαρι ολοι να φτανουν στο τελος ετσι πλημμυρισμενοι απο αγαπη…τι αλλο να ζηταει κανεις για το τελος …οταν φτανει το τελος…απο αγαπη…τι??
Θα Θυμαμαι παντα το χαδι στην πλατη μου οταν ημουν παιδι
ξαπλωνα στα ποδια του και μου χαιδευε την πλατη και εγω ενοιωθα σαν να μην με ειχε χαιδεψει κανεις ποτε…ηταν τοσο ανακουφιστικο μιας και χαδι απ τον πατερα μου δεν ειχα….
και ας καθοταν παντα ο Χρηστος μπροστα…
στο πρασινο Philip Morris …
το πρωτο μας αμαξι σαν οικογενεια…
αυτος ηταν και ο μοναδικος καυγας μας…για το ποιος θα καθοταν μπροστα …
Διεκδικουσαμε και οι δυο με τον αδελφο μου…
και ας μην ηταν και αυτος…
την μπροστινη θεση …
καπως σαν να διεκδικουσαμε και τον ιδιο σαν Πατερα μας ….
Για μενα παντα θα ειναι ο Πατερας μου …και ας μην ηταν…»