Στο Ομάν κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος.
Ο σουλτάνος του Ομάν Καμπούς Μπιν Σαΐντ, ο οποίος κυβέρνησε τη χώρα τα τελευταία 50 χρόνια, πέθανε την Παρασκευή το βράδυ, ανακοίνωσε σήμερα το βασιλικό παλάτι, σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων, χωρίς να αναφέρεται η αιτία θανάτου του.
Ο 79χρονος σουλτάνος Καμπούς ήταν ένας από τους μακροβιότερους ηγέτες στη Μέση Ανατολή, ο οποίος διατηρούσε τη χώρα του ουδέτερη στις διάφορες κρίσεις στην περιοχή.
Ανέλαβε την εξουσία το 1970, έπειτα από ένα αναίμακτο πραξικόπημα με τη βοήθεια της Βρετανίας.
Το κρατικό πρακτορείο ONA δεν αναφέρθηκε στα αίτια του θανάτου του, όμως ο Καμπούς ήταν ασθενής επί χρόνια και τον προηγούμενο μήνα χρειάστηκε να περάσει μία εβδομάδα στο Βέλγιο για θεραπεία.
Το Ομάν έχει κηρύξει τριήμερο πένθος, με τις σημαίες να κυματίζουν μεσίστιες επί 40 ημέρες.
Διάδοχος ο ξάδελφος του εκλιπόντα
Ο Χάιταμ μπιν Ταρίκ αλ Σαΐντ, ξάδελφος του εκλιπόντα σουλτάνου Καμπούς, ορίστηκε διάδοχός του, ανακοίνωσε σήμερα η κυβέρνηση του σουλτανάτου.
«Ο Χάιταμ μπιν Ταρίκ ορκίστηκε ως νέος μονάρχης (…) μετά τη συνεδρίαση της βασιλικής οικογένειας η οποία επικύρωσε την επιλογή (του διαδόχου που είχε κάνει ο ίδιος ο εκλιπών) σουλτάνος», ανέφερε η κυβέρνηση στο Twitter.
Ο Χάιταμ μπιν Ταρίκ ορίστηκε νέος σουλτάνος σήμερα, αφού το ανώτατο στρατιωτικό συμβούλιο του Ομάν κάλεσε τη βασιλική οικογένεια να συνεδριάσει και να επιλέξει διάδοχο.
Ο σουλτάνος δεν είχε παιδιά και δεν είχε ορίσει επισήμως διάδοχο.
Διάταγμα του 1996 προβλέπει ότι η βασιλική οικογένεια πρέπει να επιλέξει διάδοχο σε διάστημα τριών ημερών από τη στιγμή που ο θρόνος μείνει κενός.
Ο μπιν Ταρίκ έχει διατελέσει υπουργός Εθνικής Κληρονομίας και Πολιτισμού και το 2013 διορίστηκε από τον Καμπούς πρόεδρος της κεντρικής επιτροπής αρμόδιας για την ανάπτυξη του Ομάν.
Το Ομάν θεωρείται εδώ και καιρό η Ελβετία της Μέσης Ανατολής σε ό,τι αφορά τη διπλωματία, καθώς έχει καταφέρει να ισορροπήσει μεταξύ των δύο γειτόνων του, του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας.
Εξάλλου το σουλτανάτο διατηρεί φιλικές σχέσεις και με την Ουάσινγκτον και βοήθησε στη μεσολάβηση των μυστικών συνομιλιών μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν το 2013, οι οποίες δύο χρόνια αργότερα οδήγησαν στην υπογραφή της διεθνούς συμφωνίας για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.