Τι συμβαίνει με τις υπερβολικές χρεώσεις των τραπεζών

Δεκάδες είναι οι διαμαρτυρίες πολιτών για τις υπερβολικές χρεώσεις των τραπεζικών ιδρυμάτων. Είτε στους λογαριασμούς δανείων που έλαβαν στο παρελθόν. Είτε κατά τη μεταφορά κεφαλαίων (εμβασμάτων) που πραγματοποιούνται τόσο στο γκισέ των τραπεζών όσο και ηλεκτρονικά (μέσω internet banking).

Με πρόσφατη απόφασή του (την 368/2019) ο Άρειος Πάγος ξεκαθαρίζει ότι οι προμήθειες στους δανειακούς λογαριασμούς είναι απολύτως παράνομες. Έτσι οι καταναλωτές μπορούν να αξιώσουν την επιστροφή των χρημάτων τους.

Για να θεμελιώσει την κρίση του το Ανώτατο Δικαστήριο επικαλείται το άρθρο 1 της 1969/8-8-1991 Πράξης του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας σύμφωνα με την οποία, «απαγορεύεται η είσπραξη προμήθειας στα δάνεια, των οποίων το επιτόκιο ορίζεται ελεύθερα από τα πιστωτικά ιδρύματα». Παράλληλα, επικαλείται το κεφάλαιο ΣΤ εδ. α της 2501/31-10-2001 της Πράξης του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, που απαγορεύει «την είσπραξη οιασδήποτε προμήθειας στις πάσης φύσεως χορηγήσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων».

Σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο επιτρέπεται κατ’ εξαίρεση η είσπραξη προμήθειας για την οργάνωση και τη διαχείριση κοινοπρακτικών δανείων. Αλλά και για την αδράνεια επί μη αναληφθέντων ποσών πιστώσεων, ανεξάρτητα από τη μορφή χορήγησής τους.

Οι αμοιβές

Στην έννοια των πάσης φύσεως προμηθειών δεν εμπίπτουν οι αμοιβές για τις παρεχόμενες τυχόν ειδικές υπηρεσίες, εφάπαξ δαπάνες και τα έξοδα υπέρ τρίτων (π.χ. συμβολαιογραφικά έξοδα, δαπάνες εκτίμησης και ελέγχου τίτλων ακινήτου, εγγραφής υποθήκης κλπ).

Ο Αργύρης Αργυριάδης, δικηγόρος των δανειοληπτών επιχειρηματιών που προσέφυγαν στον Ανώτατο Δικαστήριο και δικαιώθηκαν, σχολιάζοντας την ετυμηγορία ανέφερε: «Πρόκειται για μια θαρραλέα απόφαση που καθίσταται τροχοπέδη στις παράλογες τραπεζικές χρεώσεις.

Παράλληλα δίνει το σήμα και κατευθύνει γόνιμα τα δικαστήρια των κατώτερων βαθμών. Και τούτο διότι τα τελευταία χρόνια απορρίπτονται συλλήβδην και κατά τρόπο ανεπίτρεπτα διεκπεραιωτικό, προσφυγές επιχειρήσεων και πολιτών που στρέφονται σε βάρος πιστωτικών ιδρυμάτων.

Στη συγκεκριμένη υπόθεση που χειρίστηκε ο κ. Αργυριάδης, η τράπεζα είχε επιβάλει προμήθειες με την αιτιολογία «ετήσια έξοδα φακέλου» ή «ημερολογιακή χρέωση εξόδων», συνολικού ποσού 54.900 €  μέσα σε 8 έτη!

Οι εκπρόσωποι του τραπεζικού συστήματος είναι καιρός να αντιληφθούν ότι με ανεξέλεγκτες πράξεις αντιστρατεύονται την αξιοπιστία των πιστοληπτικών ιδρυμάτων. Και το σημαντικότερο, επιτείνουν την κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντί τους».