Κυβερνητικά στελέχη δηλώνουν ανοικτά πως τάσσονται υπέρ της κάρτας εισόδου στα ΑΕΙ, με την προϋπόθεση να υπάρχει σχετική πρωτοβουλία από τις ίδιες τις διοικήσεις των πανεπιστημίων.
Τα τελευταία επεισόδια σε πανεπιστημιακούς χώρους από μικρές ομάδες αντιεξουσιαστών καθώς και οι καταλήψεις που αποφασίζονται – σε ορισμένες περιπτώσεις – χωρίς αποφάσεις φοιτητικών συλλόγων φέρνουν στο προσκήνιο τον τρόπο φύλαξης – εισόδου στα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας.
Σύμφωνα με πληροφορίες των «ΝΕΩΝ», κυβερνητικά στελέχη δηλώνουν ανοικτά πως τάσσονται υπέρ της κάρτας εισόδου στα ΑΕΙ, με την προϋπόθεση να υπάρχει σχετική πρωτοβουλία από τις ίδιες τις διοικήσεις των πανεπιστημίων.
Το θέμα πάντως είναι από αυτά τα οποία σχεδόν κανείς πρύτανης – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – δεν επιχείρησε να ανοίξει στο παρελθόν καθώς ακόμη και μόνο στη σκέψη της κάρτας εισόδου, αρκετές φοιτητικές παρατάξεις, κυρίως της Αριστεράς, εξέφρασαν με έντονο τρόπο την αντίδρασή τους.
Η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως πάντως λίγες ημέρες μετά την την ανάληψη των καθηκόντων της είχε αναφερθεί στο θέμα της ανομίας και της φύλαξης των ΑΕΙ προϊδεάζοντας για αλλαγές.
«Η αποκατάσταση του ασύλου εντάσσεται σε μια δέσμη πρωτοβουλιών για την αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος. Υπάρχουν περαιτέρω ενέργειες που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την προσπάθεια αυτή, όπως ο συστηματικός φωτισμός πανεπιστημιακών χώρων, η εφαρμογή ηλεκτρονικού συστήματος εισόδου σε επιμέρους χώρους κ.ο.κ.
Όλα αυτά είναι ζητήματα που θα συζητήσουμε πάντως με τους εμπλεκόμενους φορείς» είχε αναφέρει η υπουργός Παιδείας.
Η θέση των πρυτάνεων
«Με τη σωστή φύλαξη των εισόδων των πανεπιστημιακών χώρων μπορούμε να περιφρουρήσουμε την είσοδο παραβατικών στοιχείων» τονίζει στα ΝΕΑ ο πρύτανης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Ν. Παπαϊωάννου. «Η κάρτα εισόδου είναι αλήθεια ότι προϋποθέτει την πλήρη φύλαξη του πανεπιστημιακού κάμπους γύρω γύρω, κάτι που δεν είναι τόσο στην κουλτούρα μας ως χώρας και χρειάζεται διαδικασίες που το πανεπιστήμιο σήμερα δεν είναι έτοιμο να εφαρμόσει» αναφέρει.
Πάντως στο παρελθόν δεν έχει υπάρξει μία γενική τοποθέτηση από την πλευρά των πρυτάνεων επί του θέματος καθώς είναι ένα από τα θέματα «αγκάθια».
Τι γίνεται στις άλλες χώρες
Στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και της υπόλοιπης υφηλίου, τα αντίστοιχα προβλήματα λύνονται με διάφορους τρόπους. Από ιδιωτικούς σεκιούριτι, πανεπιστημιακούς φύλακες, κλείσιμο των κτιρίων τα βράδια έως και φοιτητικές κάρτες εισόδου ώστε να αποφεύγεται η είσοδος εξωπανεπιστημιακών.
Στη Σορβόννη της Γαλλίας, μετά τις 8 το βράδυ οι πόρτες του πανεπιστημιακού συγκροτήματος κλείνουν και η πρόσβαση δεν επιτρέπεται σε κανέναν. Την υπόλοιπη ημέρα η ζωή στο κάμπους του πανεπιστημίου ελέγχεται από υπαλλήλους ιδιωτικών σεκιούριτι, ενώ η πρόσβαση στα τμήματα και τις σχολές επιτρέπεται με την επίδειξη πανεπιστημιακής ταυτότητας και κάρτας.
Στη Αγγλία οι βιβλιοθήκες στα πανεπιστήμια λειτουργούν όλο το 24ωρο και η ακαδημαϊκή κοινότητα έχει πρόσβαση σ’ αυτές με την επίδειξη της φοιτητικής κάρτας. Οι φοιτητές χρησιμοποιούν τις κάρτες τους, ενώ οι επισκέπτες δηλώνουν τα στοιχεία τους και παίρνουν μία προσωρινή ταυτότητα, με την οποία μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα στους ακαδημαϊκούς χώρους.
Στην Ισπανία, οι πόρτες των Σχολών και του κάμπους κλείνουν 21.00 με 21.30. Οι φοιτητές μπαίνουν στα κτίρια των ΑΕΙ χωρίς κάρτες. Τον χώρο επιτηρούν ιδιωτικές εταιρείες σεκιούριτι.
Στα γερμανικά πανεπιστήμια συνήθως τα κτίρια κλείνουν στις 20.00, αλλά όποιος έχει ακόμη δουλειά στον χώρο τους παίρνει άδεια από τους φύλακες για να μείνει περισσότερο.
Face control στα ΑΕΙ
Στο παρελθόν ο Θεόδωρος Φορτσάκης – πρώην πρύτανης του ΕΚΠΑ και πρώην βουλευτής της ΝΔ – είχε αναφερθεί στο ζήτημα υποστηρίζοντας ότι ήταν υπέρ ενός συστήματος σε όσες σχολές και κτίρια του ιδρύματος υπήρχε συχνό πρόβλημα με θέματα ανομίας.
Πριν από αρκετά χρόνια είχε πέσει και η ιδέα από συγκεκριμένη φοιτητική παράταξη για πανεπιστημιακή αστυνομία ή αλλιώς ειδικό σώμα φύλαξης το οποίο θα ελέγχει ζητήματα ανομίας στα ιδρύματα, πρόταση η οποία όπως είναι φυσικό προσέκρουσε στις αντιδράσεις φοιτητών και όχι μόνο.