O δικός μας Κώστας Καίσαρης απεβίωσε σε ηλικία 70 ετών.
Αν μας έβλεπε τώρα; Είναι βέβαιο ότι θα γελούσε με τον γνωστό εγκάρδιο τρόπο του και θα φρόντιζε άμεσα να κάνει κάτι για να αλλάξει την ατμόσφαιρα.
«Ρε σεις πως κάνετε έτσι:» θα έλεγε θέλοντας να πάει την κουβέντα παρακάτω.
Να την πάρει και να την οδηγήσει στα σοκάκια του. Στις… κατηγορίες του.
Στο ποδόσφαιρο, στις μουσικάρες που αγαπούσε, στα μαγαζάκια που του άρεσε να τριγυρνά τα βράδια.
Αν μάλιστα δεν έπιανε με τη πρώτη; Πιθανότατα θα έβαζε σε λειτουργία τα μεγάλα μέσα.
Θα έβγαζε από την ψυχή του μια από εκείνες τις ιστορίες του, που τις ακούγαμε με το στόμα ανοιχτό.
Ο Κώστας Καίσαρης.
Ένας απο τους μεγαλύτερους αθλητικούς συντάκτες όλων των εποχών.
Ένας σπουδαίος δημοσιογράφος.
Ένας δικός μας άνθρωπος.
Η μάχη ήταν σύντομη.
Δέκα ημέρες και νύχτες. Στο Ερρίκος Ντινάν. Δίχως να γνωρίζουν πολλοί.
Έκλεισε τα μάτια του πριν από λίγο. Ήταν 70 ετών.
Μποέμ με όλη τη σημασία της λέξης.
Και μια κατηγορία μόνος του στο «αντικείμενο» μας.
Εκείνος έδωσε «ζωή» στον θρυλικό «Αποδυτηριάκια» του Φιλάθλου παρέα με τον Νίκο Καραγιαννίδη.
Εκείνος έφερε στο προσκήνιο το παρασκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Μέγας γραφιάς. Με εκείνο το σήμα κατατεθέν αφοπλιστικό χιούμορ του να ζωντανεύει τις λέξεις.
Δημοσιογράφος παλιάς κοπής. Δίχως ωράρια. Δίχως σταματημό.
Με ένα τηλέφωνο στο χέρι από το πρωί ως το βράδυ.
Μπορούσε να εξαφανιστεί για μια εβδομάδα και ξαφνικά να σε ειδοποιήσει πως «ένας δικός μου, μου είπε ότι ο Αλαφούζος είναι τώρα με τον Σαββίδη. Ο ΠΑΟΚ δίνει ρέστα για τον Μολέντο».
Μπορούσε να κατηφορίσει στην αυλή του 10.gr έτσι για να πει ένα «γεια» και να φύγει αξημέρωτα.
Πραγματικά δεν υπάρχουν λέξεις για τον Κώστα Καίσαρη.
Τις έγραψε όλες εκείνος με έναν τρόπο από εκείνους που δεν «κοπιάρονται», που δεν «αντιγράφονται».
Αντίο «δάσκαλε». Σε ευχαριστούμε. Για όλα.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια. Στον Θέμη.
Αντίο
To10.gr