Ο βιασμός της… λογικής ανάγκασε το υπουργείο Δικαιοσύνης να κάνει πίσω

Μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσαν το τελευταίο 24ωρο οι αλλαγές του υπουργείου Δικαιοσύνης στον Ποινικό Κώδικα και συγκεκριμένα το άρθρο 336, που εμπεριέχει τον νομικό ορισμό του βιασμού, ο αρμόδιος υπουργός Μιχάλης Καλογήρου ανακοίνωσε στη βουλή τις νομοτεχνικές βελτιώσεις στην επίμαχη παράγραφο 5.

Χρειάστηκαν λοιπόν 24 και κάτι ώρες προκειμένου να αντιληφθεί το αρμόδιο υπουργείο ότι υπάρχει όντως πρόβλημα. Προηγήθηκε φυσικά ανησυχία και νωρίτερα, αλλά υπήρχαν, ας πούμε, κάποιες ελπίδες ότι αυτές οι αλλαγές δεν θα φτάσουν στο κατώφλι της ψήφισής τους.

Χρειάστηκαν έντονες πολιτικές αντιδράσεις, κινητοποιήσεις φεμινιστικών οργανώσεων, εσωκομματικές πιέσεις, «καμπανάκι» από τη Διεθνή Αμνηστία και κοινωνική κατακραυγή προκειμένου το αρμόδιο Δικαιοσύνης να καταλάβει, ή να κάνει ότι καταλαβαίνει το αυτονόητο. Ότι αποφάσισαν πως, αν ψηφιστεί η συγκεκριμένη διάταξη, θα υπάρχει βιασμός που θα είναι πλημμέλημα.
Σοκαριστική πραγματικότητα

Χθες λοιπόν ξυπνήσαμε σε μία σοκαριστική πραγματικότητα, που πολλοί άνθρωποι, μη νομικοί, που ταραχτήκαμε, ρωτήσαμε και προσπαθήσαμε να καταλάβουμε. Καταλάβαμε λοιπόν ότι πλέον θα υπάρχει νομικά ένας βιασμός «χειρότερος», «βαρύτερος», ο οποίος θα ορίζεται ως τέτοιος όταν υπάρχει «σωματική βία ή με απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου ζωής ή σωματικής ακεραιότητας» και αυτός θα είναι κακούργημα.

Ως κακούργημα λοιπόν, δεν θα θεωρείται ο βιασμός με σωματική βία ή απειλή σοβαρού και άμεσου κινδύνου, όπως μέχρι σήμερα, αλλά πρέπει αυτός ο κίνδυνος να αφορά την ζωή ή την σωματική ακεραιότητα. Επίσης, καταλάβαμε ότι θα υπάρχει και ένας «λιγότερο κακός βιασμός», ένα πιο «light» αδίκημα που θα προκύπτει όταν κάποιος «εξαναγκάζει άλλον σε επιχείρηση ή ανοχή γενετήσιας πράξης απειλώντας αυτόν με παράνομη πράξη ή παράλειψη» και αυτό θα είναι πλημμέλημα. Καταλάβαμε δηλαδή ότι επρόκειτο να νομιμοποιηθεί ουσιαστικά μία απαξίωση της ίδιας της πράξης, του βιασμού, γιατί πλέον η βαρύτητά της θα εξαρτάται από τα μέσα που χρησιμοποιούνται από τον δράστη για την επίτευξή της.

Η δήλωση Καλογήρου

Σήμερα, 24 ώρες και κάτι αργότερα, ο Μιχάλης Καλογήρου ανέβηκε στο βήμα της βουλής και αρχικά δήλωσε τα εξής: «Υπήρξε μια σωστή νομοθετική πρωτοβουλία και διόρθωση μετά την διαβούλευση. Σήμερα διαβάζουμε ότι ο βιασμός γίνεται πλημμέλημα. Δεν ισχύει. Διατηρείται κακούργημα και τιμωρείται ως κακούργημα. Η παράγραφος 5 του άρθρου προσπάθησε να κλιμακώσει ποινολογικά το αδίκημα με πλημμέλημα που όμως θα εκτίεται. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την αλλαγή της κλιμακοποίησης. Αυτό φαίνεται ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από πολίτες και κινήματα. Και έχουμε το παράδοξο να εμφανίζεται η κυβέρνηση που τόσα έχει ψηφίσει για τα δικαιώματα ως κυβέρνηση που ψηφίζει υπέρ των βιαστών. Είμαστε σε συνεννόηση με τα μέλη της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής ώστε με νομοτεχνική βελτίωση να διορθωθεί η παράγραφος 5. Θα επανέλθουμε και με άλλες νομοτεχνικές βελτιώσεις για να σταματήσει η συζήτηση αυτή».

Ο κ. Καλογήρου μας είπε ότι αφενός μεν «sorry not sorry, το άρθρο είναι καταπληκτικό» και αφετέρου μας τονίζει επίσης ότι «κλιμακώνουν ένα αδίκημα με πλημμέλημα» και ότι δεν το καταλαβαίνουμε. Παρότι βέβαια μια χαρά καταλαβαίνουμε ότι απαξιώνει ορισμένα μέσα τα οποία χρησιμοποιεί ο βιαστής, ότι τα ορίζει ως υποδεέστερα και γι’ αυτό κάνει το κακούργημα, πλημμέλημα. Το καλύτερο έρχεται στη συνέχεια. Παρότι ο κ. Καλογήρου λέει ότι ουσιαστικά ο κόσμος και τα κινήματα φταίνε που δεν το καταλαβαίνουν, αυτός -που δεν είναι κακός και αδιάλλακτος- θα φέρει τέλος πάντων, νομοτεχνικές βελτιώσεις, για να τον αφήσουν ήσυχο τα κινήματα και οι πολίτες και «να σταματήσει η συζήτηση αυτή».

Στη συνέχεια ο κ. Καλογήρου επανήλθε στο βήμα και ανακοίνωσε πως παίρνει πίσω την παράγραφο του πλημμελήματος (την 5) η οποία θα έχει ως εξής: Όποιος εκτός από την περίπτωση της παραγράφου 1, επιχειρεί γενετήσια πράξη χωρίς τη συναίνεση του παθόντος τιμωρείται με κάθειρξη έως 10 έτη. Ομολογουμένως το υπουργείο, στο τέλος, κατάλαβε. Και πολύ καλά έκανε.

MUST READ

Τα διλήμματα του Αλμέιδα ενόψει Ολυμπιακού και η διαχείριση του Πινέδα

Απλά δεν χρειαζόταν η κατάσταση να έρθει μέχρι εδώ. Δεν χρειαζόταν η άρνηση ότι έγινε λάθος, γιατί έγινε. Ένα φοβερό λάθος που φαίνεται πως διορθώθηκε. Τελικά, η κινητοποίηση δεν είναι υστερία. Τελικά, αποδεικνύεται ότι η πίεση και η εγρήγορση μπορεί, καμιά φορά, να διορθώσει φοβερά λάθη. Για το καλό όλων μας.