«Έφτασα κοντά στον θάνατο!» διάσημος παρουσιαστής εξομολογείται

Ο Σταύρος Κυπριανού, δημοσιογράφος και παρουσιαστής της πρωινής ενημερωτικής ζώνης του ΡΙΚ, «Πρώτη Ενημέρωση», μίλησε στο περιοδικό “TV Mania” και τον Κωνσταντίνο Χάμπαλη για τον δικό του Γολγοθά και Ανάσταση, αλλά και για τον άνθρωπο που του χάρισε μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή.

Ποια ήταν η πρώτη σκέψη όταν σου ανακοινώθηκε ότι πάσχεις από τη «νόσο των Σταυροφόρων»;

Η πρώτη σκέψη στο άκουσμα μιας θανατηφόρας ασθένειας είναι ο θάνατος. Βλέπεις τη ζωή σου να τίθεται σε αβέβαιη προοπτική και έρχεσαι αντιμέτωπος με τη ματαιότητα της επίγειας και πρόσκαιρης ζωής. Βρέθηκα, για πρώτη φορά στη ζωή μου, αντιμέτωπος με την πικρή αλήθεια. Την ανακοίνωση ενός αποτελέσματος που δεν θέλεις να ακούσεις ποτέ. Όμως, δεν είχα άλλη επιλογή. Έπρεπε να σταθώ στα πόδια μου και να πολεμήσω.

Φλέρταρες με την κατάθλιψη ή δεν άφησες τον εαυτό σου να πέσει;

Είμαι κατά της θλίψης και ευτυχώς δεν άφησα αυτή την κατάσταση να με πλησιάσει! Όμως, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται! Είναι στιγμές που κάποια πράγματα κινούνται σε λεπτές ισορροπίες. Κανένας δεν είναι άτρωτος συναισθηματικά και όλοι πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι απέναντι σε αυτή την ύπουλη ασθένεια της εποχής.

Από πού αντλείς τη δύναμη σου;

Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος. Έτσι η δύναμή μου πηγάζει από την πίστη και την ελπίδα που γεννά ένα καλύτερο αύριο! Η πίστη είναι ο ισχυρότερος αμυντικός μηχανισμός απέναντι στο κακό. Είναι το πιο δυνατό εχέγγυο για να κερδίσουμε μια δύσκολη μάχη. Επίσης, πηγή δύναμης για τον άνθρωπο είναι και η προσευχή, η οποία επιδρά καταπραϋντικά στην αγωνία της ψυχής.

Στον καθρέφτη σου έβλεπες έναν άλλο άνθρωπο από αυτόν που ήσουν στην πραγματικότητα;

Στον καθρέφτη μου έβλεπα πάντα τον ίδιο άνθρωπο σε διαφορετική έκδοση. Άλλοτε κουρασμένο κι άλλοτε ευδιάθετο και έτοιμο για δράση.

Φοβήθηκες τον θάνατο μέσα από όλες αυτές τις δοκιμασίες;

Όλοι φοβόμαστε τον θάνατο. Άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο. Φοβόμαστε επειδή γνωρίζουμε ότι όλοι ανεξαίρετα θα βαδίσουμε από αυτόν τον δρόμο. Φοβήθηκα, λοιπόν, τον θάνατο στο άκουσμα της ανακοίνωση του αποτελέσματος της γενετικής εξέτασης. Και ποιος δεν φοβάται όταν του ανακοινώνουν πως πάσχει από μια ασθένεια που οδηγεί στο τέλος. Επίσης, φοβήθηκα το ενδεχόμενο να φύγω στο χειρουργείο, αφού η μεταμόσχευση ήπατος στο μυαλό μου έμοιαζε σαν ένα θεόρατο βουνό. Είχα φτάσει πολύ κοντά στον θάνατο μετά από σοβαρή μετεγχειρητική επιπλοκή κι η αυτή μου η εμπειρία με βοήθησε να συμβιβαστώ κάπως με την ιδέα του. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο θάνατος δεν πρέπει να μας φοβίζει, γιατί όταν θα έρθει εμείς θα έχουμε ήδη φύγει.