Λάσπη, η τελευταία ελπίδα του ΣΥΡΙΖΑ

Πόσες φορές η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (είτε στη βερσιόν ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είτε στη σημερινή παρωδία σοσιαλδημοκρατίας πάντα με τη βοήθεια υπηρετών της εθνικοφροσύνης) προσπάθησε με μαδουρικές μεθόδους να χειραγωγήσει ΜΜΕ που ασκούν κριτική, επισημαίνουν τον αυταρχισμό της, επικρίνουν πολιτικές και τους εκφραστές τους; Πολλές.

Πόσες φορές η προσπάθεια αυτή έθετε στόχο τα «ΝΕΑ» και το «ΒΗΜΑ», τους δημοσιογράφους τους και τις εκάστοτε ιδιοκτησίες τους; Δεκάδες.

Γιατί απέτυχε η προσπάθεια χειραγώγησης των συγκεκριμένων φύλλων; Πρωτίστως επειδή οι εφημερίδες είναι υπόθεση της πολύχρονης δημοκρατικής παράδοσής τους, αλλά και της εμπειρίας και του επαγγελματισμού των δημοσιογράφων τους. Στην κυβέρνηση γνωρίζουν καλά ότι, στο πρόσφατο παρελθόν, οι δημοσιογράφοι μπήκαν μπροστά όταν έγινε οργανωμένη απόπειρα υποταγής των εφημερίδων και ένταξής τους στο συριζαϊκό στρατόπεδο. Και το έκαναν εργαζόμενοι απλήρωτοι επί μήνες, σε συνθήκες οικονομικής εξόντωσής τους, για έναν και μόνο λόγο: επειδή η ελευθερία της γνώμης δεν είναι εξαγοράσιμη.

Η μέθοδος χειραγώγησης περιλαμβάνει, κατά τα ειωθότα, προσπάθεια συκοφάντησης της ιδιοκτησίας των εφημερίδων. Γινόταν στο παρελθόν με τον Ψυχάρη, γίνεται και σήμερα με τον Μαρινάκη. Ιδίως σήμερα, όμως, η επίθεση είναι συντονισμένη από τη σκανδαλοθηρική εφημερίδα «Ντοκουμέντο», τη συριζαϊκή εκδοχή του αυριανισμού. Τα δημοσιεύματα εμπνέονται από τις γνωστές μεθόδους που άρεσαν στον Ζντάνοφ, τον υπουργό Προπαγάνδας του Στάλιν (αλλά και στον Γκέμπελς): λάσπη στον ανεμιστήρα, υπαινιγμοί, μισές αλήθειες.

Ανάμεσα στις μεθόδους αυτές συγκαταλέγεται η ανακύκλωση εκκρεμών δικαστικών υποθέσεων. Κορύφωση της επίθεσης, η αναπόδεικτη και απολύτως συκοφαντική συσχέτιση διάρρηξης στο «Ντοκουμέντο» με τον Μαρινάκη.

Η εφημερίδα αυτή, φερέφωνο των υπογείων του Μεγάρου Μαξίμου και των γκρίζων επιδιώξεών τους, ενορχηστρώνει μια ανοίκεια αυριανικού τύπου επίθεση κατά ενός επιχειρηματία και, επί της ουσίας, κατά συγκεκριμένων ΜΜΕ. Κάτι τρέχει στα γύφτικα.

Πρόβλημα δεν υπάρχει ούτε όταν την επίθεση συνεχίζει η «Εφημερίδα των Συντακτών» (που συμπεριφέρεται σαν Εφημερίδα των Συριζαίων): υπάρχει μεγάλος συναγωνισμός ποιος θα εμφανιστεί ως υπηρέτης της εξουσίας, ανέκαθεν σέρνονταν κάτω από το κατάφορτο τραπέζι της εξουσίας διάφοροι πρόθυμοι περιμένοντας να ορμήσουν στα ψιχουλάκια που θα πέσουν στο πάτωμα.

Το πρόβλημα αρχίζει όταν την επίθεση αυτή υιοθετεί απολύτως η ίδια η κυβέρνηση. Το πρόβλημα υπάρχει όταν τα σαθρά αυριανικά επιχειρήματα, ακόμα και ο συσχετισμός της διάρρηξης με τα συμφέροντα Μαρινάκη, χρησιμεύουν στην κυβέρνηση για να στηρίξει μια αδιανόητη ανακοίνωση, γεμάτη συκοφαντικές κατηγορίες, στην οποία καταλήγει να αποκαλέσει τον επιχειρηματία «Δον Κορλεόνε».

Τ’ είχες Γιάννη, τ’ είχα πάντα. Η ευθεία συκοφαντική δυσφήμηση της κυβέρνησης κατά του Μαρινάκη, ακόμα μια φορά, ένα στόχο έχει: διά του επιχειρηματία, να πληγούν οι εφημερίδες, τα «ΝΕΑ» και το «ΒΗΜΑ», αλλά και το in.gr. Η δημοσιογραφική αρτιότητά τους κάνει τη φωνή τους καθοριστική, την κριτική τους καταλυτική. Και μετατρέπει σε αποσυνάγωγο τον επιχειρηματία που επέτρεψε τη φωνή αυτή να ακούγεται, να κερδίζει όλο και περισσότερους αναγνώστες, και να πολλαπλασιάζεται.

Η κυβέρνηση, το έχει δείξει πολλές φορές στο παρελθόν, θέλει τη δημοσιογραφία χειραγωγούμενη, ενεργούμενο των στόχων της. Παραμονές εκλογών στις οποίες διαφαίνεται ότι η ήττα που έρχεται θα είναι μεγάλη, πώς αλλιώς θα αποκρυβούν η άθλια κατάσταση της οικονομίας, οι κυνικές πολιτικές κυβερνητικές μεθοδεύσεις, η προσπάθεια λεηλασίας από τον ΣΥΡΙΖΑ του μεσαίου χώρου; Πώς θα μεταφερθεί η συζήτηση μακριά από τις κρατικές ευθύνες για το Μάτι, από τη διάλυση της Παιδείας, από τα ψέματα και τις τακτικές παρέλκυσης του Πρωθυπουργού;

MUST READ

Όλα τα δεδομένα για το νέο συμβόλαιο του Νίκολα Μιλουτίνοφ (pic)

Γκεμπελικά. Συκοφαντώντας. Λασπώνοντας. Είναι η τελευταία ελπίδα του ΣΥΡΙΖΑ.