Η κρατική μηχανή που έμαθε να μισεί τον Ολυμπιακό, δεν συγκινείται από μαχαιροβγάλτες σε γυναικόπαιδα

Πέρασε λοιπόν και αυτό το Σάββατο. Το πρώτο του… Μάρτη. Με αγωνιστική δράση σε όλα τα επίπεδα. Αλλά εδώ στα μέρη μας, δίχως να μπορεί οτιδήποτε να συγκριθεί με τους ανίκητους κάφρους. Με εκείνους που κάνοντας επίδειξη δύναμης (και ξεδιαντροπιάς) το απόγευμα κέρδισαν δικαίως την πρωτοκαθεδρία. Και από τον Άρη, και από τον Τσιτσιπά, και από το πανευρωπαϊκό του στίβου.

Μπούκαραν 30 άτομα σε ένα κολυμβητήριο που διεξάγονταν μια αναμέτρηση γυναικείο πόλο και άρχισαν αδιακρίτως να δείχνουν τη… λεβεντιά τους. Με μαχαίρια, με ρόπαλα, με καδρόνια. Απέναντι σε ποιους; Σε σαράντα νοματαίους, που είχαν την ατυχή έμπνευση να παρακολουθήσουν αυτό το ματς. Στη πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά. Συγγενείς των αθλητριών. Τρεις τραυματίες, ο ένας από μαχαίρι. Η αλητεία μόλις κατέκτησε μια άπαρτη κορυφή. Να τους χαιρόμαστε.

Όχι τους κάφρους. Τους άλλους. Τους καθώς πρέπει με τις γραβάτες, και τα αξιώματα. Όλους όσοι έμειναν παρατηρητές της κατάστασης. Ο Υφυπουργός Βασιλειάδης ξύπνησε λίγο πριν από τα μεσάνυχτα. Και εκείνος υποχρεωτικά. Λόγω θέσης. Μπορεί τον Ολυμπιακό και εκείνος να μην θέλει ούτε να τον βλέπει, ούτε να τον ακούει, εναρμονισμένος με τις επιταγές της Κυβέρνησης αλλά τι να κάνουμε: Αυτή η δουλειά έχει και τα ζόρικα, και κάποιος πρέπει να τα κάνει. Να καταδικάσει. Και να θελήσει να καθησυχάσει λέγοντας πως έχει τέλος πάντων συνομιλήσει με τον αρχηγό της Αστυνομίας. Ναι, θα τα πιάσουν τα μπουμπούκια είναι βέβαιο. Όπως έχουν πιάσει όλους τους προηγούμενους.

Ειδικά όμως τώρα: Έχουν σημασία τα «χρώματα». Και το πεδίο της δόξας. Γιατί στην εποχή ΣΥΡΙΖΑ ο Ολυμπιακός είναι καταχωρημένος στη συνείδηση του «κρατικού συστήματος» ως «εχθρός» και όχι σαν η μεγαλύτερη κοινωνική δύναμη της χώρας. Δεν πρόκειται για τον κορυφαίο πολύ-αθλητικό σύλλογο με εκατομμύρια φιλάθλους, αλλά για ένα «αναγκαίο κακό» που αφού δεν έσκυψε το κεφάλι αναπόφευκτα αντιμετωπίζεται ως «πρόβλημα».

Είναι δεκάδες τα παραδείγματα, σε αυτή την τετραετία. Και πάσης φύσεως. Μια γκάμα που σου δίνει την εντύπωση πως είναι φυσιολογικό ότι απόψε ούτε Υπουργοί κινητοποιήθηκαν, ούτε Εισαγγελείς, ούτε Ανακριτές, ούτε η Αστυνομία (έκαναν στην άκρη λέει οι πέντε-έξι που ήταν στο κολυμβητήριο μη τύχει και οι χούλιγκαν περιλάβουν αυτούς). Ούτε τα Σώματα Ασφαλείας που μαραζώνουν τώρα χωρίς τον συγκυβερνήτη Καμμένο. Υπερβάλλουμε; Αλλάξτε τα χρώματα του περιστατικού. Σκεφτείτε η επίθεση να μην γίνονταν σε ματς του Ολυμπιακού και σκεφτείτε τις πιθανές αντιδράσεις.

Ο Τσίπρας θα παρατούσε το πιάτο με τα παϊδάκια στην Αράχωβα για να κάνει διάγγελμα αν ήταν κάποια από τις ομάδες που «γίνεται παιχνίδι». Με τα… λάδια θα έβγαινε στις τηλεοράσεις.

Ήταν όμως οι Ερυθρόλευκοι θύμα αυτής της κατάστασης. Και όλα έγιναν δυσκολότερα. Δεν πειράζει. Ας προσέχουν οι οικογένειες των αθλητριών την επόμενη φορά. Ας πάρουν τα μέτρα τους. Γιατί αν περιμένουν από το Κράτος; Από αυτό το Κράτος, με αυτό το μένος για τον Ολυμπιακό;

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Το πιθανότερο είναι να τους ξανασυμβεί.