Tελευταία Χριστούγεννα: Για ποιον; Θα το κρίνουν σύντομα οι κάλπες

Ακριβώς πριν από τέσσερα χρόνια, τα Χριστούγεννα του 2014 και η χώρα ζούσε στο ρυθμό των ψηφοφοριών στη Βουλή για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας. Η τρίτη και τελευταία ψηφοφορία είχε οριστεί για τις 29 Δεκεμβρίου, όμως, όλοι είχαν προδιαγράψει το αποτέλεσμα.

Πρόεδρος δεν θα εκλεγόταν και η χώρα θα οδηγούνταν μοιραία σε εκλογές οι οποίες τελικά ορίστηκαν για τις 20 Ιανουαρίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάλπαζε προς την εξουσία και κανείς δεν μπορούσε να τον σταματήσει. Ούτε καν και ο Αντώνης Σαμαράς που τότε έλεγε «εγώ δε χάνω από τον Τσίπρα».

Όχι μόνο έχασε αλλά έχασε και πανηγυρικά. Κι όχι μόνο ο Τσίπρας δεν ήταν η αριστερή παρένθεση που όλοι περίμεναν, αλλά κυριάρχησε στο δημοψήφισμα, κέρδισε και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 και κυβερνά τη χώρα επί μία τετραετία.

Αν προσπαθήσει να κάνει κάποιος συγκρίσεις εκείνου του Τσίπρα με τον σημερινό δεν θα έβρισκε καμιά ομοιότητα. Ισως μόνο στη χρήση του άκρατου λαϊκισμού και της προσπάθειας διαστρέβλωσης της πραγματικότητας προς όφελος του κόμματος.

Εκείνος ο Τσίπρας αν συναντούσε τον σημερινό θα έβλεπε έναν συμβιβασμένο πολιτικό, που υπέγραψε όσα μνημόνια του έριξαν στο τραπέζι. Που παραδόθηκε στις ορέξεις των αγορών, που παρέδωσε την ελπίδα που τότε ερχόταν αλλά που δεν ήρθε ποτέ.

Έναν Τσίπρα που το 2014 είχε φίλους τον Πάμπλο Ιγγλέσιας των Ποδέμος, τον φιλόσοφο Σλάβιο Ζίζεκ, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, τον Γιάνη Βαρουφάκη και όλες τους κινηματίες ανά τον πλανήτη.

Και που σήμερα ο Τσίπρας έχει καλύτερους φίλους και συμμάχους την Ανγκελα Μέρκελ, τον Ντόναλντ Τραμπ, τον Εμανουέλ Μακρόν, την Κριστίν Λαγκάρντ.

Από ταραξίας… κανίς

Ένας Τσίπρας που το 2014 χαρακτηριζόταν ως «ταραξίας» της Ευρώπης αλλά σήμερα είναι (όπως λέει και η πρώην συντρόφισσά του Ζωή) το κανίς του Τραμπ και των Ευρωπαίων.

Οι συγκρίσεις δεν έχουν τέλος, κι αν τα θυμόμαστε όλα αυτά είναι γιατί τα φετινά Χριστούγεννα είναι κομβικά, όπως κι εκείνα του 2014.

Ψηφοφορίες για Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν έχουμε (αυτές θα μας απασχολήσουν σε ένα χρόνο), αλλά είμαστε στα Χριστούγεννα πριν από τις εθνικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν αυτές.

Είναι δηλαδή τα τελευταία Χριστούγεννα για την παρούσα κυβέρνηση υπό την παρούσα μορφή της. Κι αυτό δεν έχει σχέση μόνο με το εκλογικό αποτέλεσμα που θα πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η διαφορά με τη ΝΔ δεν κλείνει και είναι σχεδόν αδύνατο να πάρει το κυβερνών κόμμα την πρωτιά.

Έχει σχέση και με το γεγονός ότι καθίσταται αδύνατη μια νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με ΑΝΕΛ, με δεδομένο ότι το κόμμα του Καμμένου «καίγεται» και χάνεται, όπως ακριβώς εμφανίστηκε. Πνίγεται στις αντιφάσεις, στον λαϊκισμό του, στις κυβιστήσεις του.

Χριστούγεννα, ημέρα αγάπης και καταλαγής των παθών, ημέρα ξεκούρασης και χαλαρότητας για τους πολιτικούς. Ομως, δεν είναι έτσι. Όλα τα σενάρια είναι ανοικτά για το χρόνο των εκλογών, τα κόμματα είναι σε διαρκή ετοιμότητα, ο πολιτικός χρόνος είναι μικρός, είτε οι κάλπες στηθούν πριν τον Μάρτιο, τον Μάιο ή τον ερχόμενο Οκτώβριο.

Αλαζονεία

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει εξομολογηθεί στο πρόσφατο παρελθόν ότι «εγώ δεν χάνω από τον Μητσοτάκη». Το σύνδρομο του Αντώνη Σαμαρά είναι εδώ, η αλαζονεία του ηγέτη που δεν γνωρίζει την κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία είναι παρούσα, η ύβρις και η νέμεσις επίσης, όπως παλιά.

Κάποιοι λένε ότι όσο το συντομότερο γίνουν οι εκλογές τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει ο ΣΥΡΙΖΑ να ηττηθεί με μικρή διαφορά. Όσο αφήνει το χρόνο να περνά, τόσο θα μεγαλώνει η ψαλίδα διότι η κυβέρνηση θα βουλιάζει στα αδιέξοδα της συμφωνίας των Πρεσπών, του σκανδάλου Πετσίτη και της αδυναμίας διαχείρισης βασικών θεμάτων.

Τα τελευταία Χριστούγεννα είναι σίγουρα, αλλά για ποιους θα είναι τελευταία; Αυτό θα κριθεί τους επόμενους μήνες. Με πάνω – κάτω τους ίδιους πρωταγωνιστές, αλλά με μια χώρα η οποία πέρασε τέσσερα δραματικά χρόνια, έχασε τέσσερα πολύτιμα χρόνια και προσπαθεί να σταθεί στα πήλινα πόδια της.

MUST READ

«Ντου» Καρυπίδη σε Τσαγκαράκη

Τελευταία Χριστούγεννα για την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου είναι σίγουρο. Ισως πάλι τα επόμενα Χριστούγεννα που θα κυριαρχεί η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας να ξαναζήσουμε ένα ακόμη πολιτικό δράμα.