Αποφυλάκιση της 53χρονης καθαρίστριας που εκτίει 10ετή ποινή ζητούν οι συνάδελφοί της

Την αποφυλάκιση της 53χρονης καθαρίστριας, η οποία καταδικάστηκε σε δεκαετή κάθειρξη και βρίσκεται στις φυλακές της Θήβας για απάτη σε βάρος του ελληνικού δημοσίου κατ’ εξακολούθηση, κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια, ζητά με ανακοίνωσή που εξέδωσε το Σωματείο Καθαριστριών – Καθαριστών νομού Μαγνησίας, το οποίο χαρακτηρίζει άδικη την απόφαση.

Με αυτό, διορίστηκε το 1996 σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ δηλώνοντας ότι είναι τελειόφοιτη της ΣΤ΄ δημοτικού, ενώ σύμφωνα με την ανακοίνωση του συνδικάτου «η καθαρίστρια έχει παιδιά και σύζυγο με αναπηρία 67% και η κάθε μέρα φυλάκισης σημαίνει φυσική και οικονομική εξόντωση της ίδιας και της οικογένειάς της».

Πρωτόδικα, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας είχε καταδικάσει την καθαρίστρια σε 15 χρόνια κάθειρξης για πλαστογραφία και απάτη.

Κατά τη δίκη της σε δεύτερο βαθμό, το Πενταμελές Εφετείο Λάρισας παρόλο που την απάλλαξε από την κατηγορία της πλαστογραφίας, έκρινε ότι το Δημόσιο εξαπατήθηκε και προκλήθηκε «μεγάλη ζημία» καθώς της κατέβαλε μικτές αποδοχές αρκετών δεκάδων χιλιάδων ευρώ, καταδικάζοντάς την σε δεκαετή κάθειρξη.

Αναλυτικά η ανακοίνωσή του Σωματείου:

«Η αστική δικαιοσύνη, αφού εξάντλησε όλη την αυστηρότητά της σε μια φτωχή εργαζόμενη, καταδίκασε μια γυναίκα που αγωνιζόταν να ζήσει την οικογένειά της σε 10 χρόνια φυλακή! Διορίστηκε το 1996 σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ δηλώνοντας ότι είναι τελειόφοιτη της ΣΤ΄ δημοτικού για να μπορέσει να βρει δουλειά να ζήσει τα παιδιά της και να βοηθήσει τον σύζυγό της που είχε 67% αναπηρία.

»Επί μια 20ετία προσέφερε συνειδητά τις υπηρεσίες σε παιδικό σταθμό του Δήμου Βόλου, προσέφερε εργασία και πληρωνόταν γι’ αυτή. Δεν έκλεψε! Δεν καταχράστηκε τα δημόσια χρήματα! Τα δούλεψε! Για να μπορεί να ανταπεξέλθει στις οικογενειακές της ανάγκες. Αυτή τη στιγμή, ύστερα από την απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας, εκτίει την άδικη ποινή που της έχει επιβληθεί στις Φυλακές Θήβας.

»Ζητάμε να αποφυλακιστεί άμεσα η συνάδελφός μας γιατί δεν είναι έγκλημα να εργάζεται κάποιος για να ζήσει και μάλιστα όταν αντιμετωπίζει ιδιαίτερες δυσκολίες. Γιατί δεν είναι έγκλημα ο αγώνας για επιβίωση ενός φτωχού ανθρώπου σε ένα σύστημα όπου νόμιμα και παράνομα κλέβονται δεκάδες δισεκατομμύρια, όπου νόμιμα και παράνομα φυσικά πρόσωπα και επιχειρηματικοί όμιλοι πλουτίζουν σε βάρος του λαού.

»Όπου η αστική δικαιοσύνη έχει «ερμητικά κλειστά τα μάτια» μπροστά στην πραγματική κοινωνική αδικία, που καταδικάζει στη φτώχεια και στην ανέχεια χιλιάδες εργαζόμενους και συνταξιούχους, που αναζητούν απελπισμένα τρόπο να ζήσουν».