Η κυβέρνηση βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και η πορεία προς τη φιέστα της εξόδου από το μνημόνιο βούλιαξε κάτω από το βάρος των ευθυνών για την εθνική τραγωδία.
Έπεσε και το τελευταίο οχυρό του Μεγάρου Μαξίμου στην προσπάθειά του να αντέξει την πολιτική φωτιά που άναψε τις τελευταίες 20 ημέρες. Κάθε προσπάθεια που έγινε για να προστατευτεί ο πρωθυπουργός μετά την τραγωδία στο Μάτι έπεσε στο κενό. Ακόμη και η επικοινωνιακή αντεπίθεση των τελευταίων ημερών μετατράπηκε σε μπούμερανγκ που προκαλούν ήδη πολιτικές αναταράξεις.
Η κυβέρνηση βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και η πορεία προς τη φιέστα της εξόδου από το μνημόνιο βούλιαξε κάτω από το βάρος των ευθυνών για την εθνική τραγωδία. Αλλά κυρίως κάτω από την άγαρμπη και εντελώς ενοχική προσπάθεια που έκανε το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου να δικαιολογήσει τα τραγικά λάθη που έγιναν από τις 23 Ιουλίου και μετά.
Δεν είναι μόνον όσα συνέβησαν με τον Νίκο Τόσκα, τον Δημήτρη Τζανακόπουλο, τους πρώην αρχηγούς της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας. Δεν είναι καν η τραγική εικόνα που παρουσίασε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αφενός με το να αποφεύγει τα μάτια των πληγέντων στο Μάτι.
Είναι και οι αποκαλύψεις που έρχονται στο φως, τόσο για το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στο Μόσταρ, και τι ακριβώς έγινε τις ώρες που η Αττική καιγόταν και 93 άνθρωποι τουλάχιστον.
Είναι και το γεγονός ότι η ειδική επιτροπή που θα διερευνήσει τις αιτίες της τραγωδίας, «κάηκε» προτού καν ξεκινήσει τις εργασίες του με επικεφαλής τον Γερμανό καθηγητή Γκόλνταμερ, τον παγκοσμίου φήμης εμπειρογνώμονα για τις πυρκαγιές.
Απαξίωση
Οι ανακοινώσεις του Αλέξη Τσίπρα για την Πολιτική Προστασία αλλά και για την αυθαίρετη δόμηση, τα σόου σε Λαύριο και στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και τα όσα λένε κυβερνητικά στελέχη χωρίς αιδώ και χωρίς κανένα σεβασμό στους νεκρούς, έχουν βγάλει τον πρωθυπουργό από τα σχοινιά και τον έχουν ρίξει στο καναβάτσο.
Ακόμη και ο «αόρατος» Τσίπρας που μετατράπηκε σε πρωθυπουργό που είναι πανταχού παρών και χαράσσει την επόμενη ημέρα για τη χώρα, έχει πλέον απαξιωθεί στα μάτια της κοινωνίας.
Η αποτυχημένη προσπάθεια να σβήσουν οι φωτιές και να ξεχαστεί η τραγωδία και οι ευθύνες (όχι μόνον οι πολιτικές) έπεσε στο κενό. Και πλέον όλα είναι ανοικτά για το πολιτικό σκηνικό μιας και η πολυαναμενόμενη ανακοίνωση του ανασχηματισμού έχει ήδη καεί. Όπως και τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν το νέο σχήμα.
Τα ερωτήματα που έχουν προκύψει όλες αυτές τις ημέρες είναι πολλά και κυρίως βασανιστικά για την κυβέρνηση. Ακόμη και οι λυσσαλέες επιθέσεις που δέχονται μέσα ενημέρωσης και αντίθετες γνώμες, αναδεικνύουν τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται το Μαξίμου.
Το πρώτο και βασικό είναι η εικόνα ενός αδύναμου πρωθυπουργού την ημέρα που η χώρα μετρούσε τους νεκρούς της. Ο Αλέξης Τσίπρας στη Βοσνία ενώ γνωρίζει ότι το Μάτι καίγεται γιατί επέλεξε να μείνει στο Μόσταρ και να παίζει επικοινωνιακά παιχνίδια με τον Ζάεφ; Γιατί δεν επέστρεψε αμέσως αλλά επέλεξε να φτάσει στην Αθήνα στις 11 το βράδυ όταν τα πάντα είχαν κριθεί;
Και γιατί έστησε την παράσταση στο Κέντρο Επιχειρήσεων ενώ όλοι γνώριζαν ότι βρισκόμαστε σε μια εκατόμβη νεκρών; Και το γνώριζαν και οι υπηρεσιακοί παράγοντες αλλά και οι υπουργοί, όπως ο Τόσκας που είχε ενημερωθεί από την αστυνομία, ο Πολάκης από το ΕΚΑΒ και τα νοσοκομεία, ο Σκουρλέτης από την Πολιτική Προστασία;
Ποιος προστατεύει τον Σκουρλέτη;
Είναι δε μεγάλο ερώτημα γιατί ο υπουργός Εσωτερικών, Π. Σκουρλέτης κρύφτηκε πίσω από τους παραιτηθέντες ενώ και ο ίδιος έχει βαρύτατες ευθύνες και θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί από την πρώτη στιγμή;
Μήπως γιατί ο κ. Τόσκας δεν ήταν «σαρξ» του ΣΥΡΙΖΑ αλλά όπως λένε οι παλιοί του σύντροφοι «γενίτσαρος» του ΠΑΣΟΚ που μπορούσε εύκολα να θυσιαστεί ενώ ο Σκουρλέτης όχι;
Και μήπως τελικά την ίδια τύχη θα έχουν και οι υπόλοιποι «πασοκογενείς» υπουργοί που είναι τα εύκολα θύματα προκειμένου να μην χτυπηθεί η σκληρή ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ από την εποχή του 3% που έφερε το κόμμα στην εξουσία;
Μείζον ερώτημα παραμένει γιατί η κυβέρνηση καθυστέρησε δραματικά να αντιδράσει. Ήταν η διαχειριστική της ανεπάρκεια η οποία την οδήγησε στα απανωτά λάθη; Προφανώς. Αποκαλύφθηκε ότι επρόκειτο για μια κυβέρνηση «κουφάρι», ένα σώμα δηλαδή χωρίς περιεχόμενο.
Καθυστέρησε ο πρωθυπουργός να μεταβεί στο Μάτι κι όταν το έκανε… ήταν νύχτα. Καθυστέρησε να αναλάβει τις ευθύνες του και αυτές ήταν μισές. Δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη και επιμένει σε μια ανέξοδη επιθετική στάση απέναντι σε όσους του ασκούν κριτική.
Είναι ανικανότητα; Κι αν ναι τότε γιατί ακόμη και μετά την τραγωδία δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες που τους αναλογούν, μήπως σώσουν το πολιτικό του κεφάλαιο ή ό,τι απέμεινε από αυτό;
Όσο για τις ανακοινώσεις περί ανεξάρτητης και αδιάβλητης έρευνας για τα αίτια της τραγωδίας. Πριν ακόμη περάσουν 24 ώρες ο καθηγητής εκ Γερμανίας κάηκε καθώς περισσότερο μοιάζει με… υπουργό της κυβέρνησης που συμφωνεί σε όλα με τον πρωθυπουργό και την γραμμή του Μαξίμου, παρά με έναν ανεξάρτητο εμπειρογνώμονα που θα καταθέσει πόρισμα το οποίο θα αποδεχθούν και θα σεβαστούν όλοι.
Όσο για τους υπουργούς και τα στελέχη που προκαλούν με χυδαιότητες και άθλιες συμπεριφορές; Το ερώτημα είναι γιατί το Μαξίμου δεν τους… μαζεύει. Αποδέχεται όλα όσα λέει ο Πολάκης, η Αυλωνίτου, ο Σπίρτζης, ο Τζανακόπουλος και όλοι όσοι βάζουν την πολιτική τους επιβίωση πάνω κι από τους 93 νεκρούς;