ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Από την υπόθεση του Βαγγέλη Ρωχάμη το 1976 που τον έκανε γνωστό στο πανελλήνιο έως την ανάμειξή του με τον αθλητισμό, ο γνωστός ποινικολόγος Αλέξης Κούγιας κατάφερνε πάντα να βρίσκεται στα φώτα της δημοσιότητας. «Έφυγε» από τη ζωή σήμερα, σε ηλικία 74 ετών.
Ένα από τα πιο γνωστά ονόματα της μάχιμης δικηγορίας για περίπου πέντε δεκαετίες. Την ίδια ώρα μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες των ποδοσφαιρικών γηπέδων, αλλά και από τους ανθρώπους που άφησαν το στίγμα τους, με τις κόντρες και τον εκρηκτικό χαρακτήρα τους ο Αλέξης Κούγιας, «έφυγε» από τη ζωή σήμερα σε ηλικία 74 ετών.
Ο γνωστός ποινικολόγος πρωταγωνίστησε στις μεγαλύτερες δίκες που απασχόλησαν την Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια, δέχτηκε έντονη κριτική από πολλές πλευρές, απάντησε σε όλες με τον δικό του τρόπο, που κατά πολλούς ήταν προκλητικός. Παράλληλα, όμως, ουκ ολίγες φορές βρέθηκε μπροστά από τα φώτα της δημοσιότητας και η προσωπική του ζωή.
Ο εξαετής γάμος του με την Εύη Βατίδου και το επεισοδιακό τους διαζύγιο, η εισβολή του στον τηλεοπτικό σταθμό Alter το 2004, η σύλληψή του με την κατηγορία του ξυλοδαρμού του Γρηγόρη Βαλλιανάτου, οι επισκέψεις του στα Α.Τ. μετά από λογομαχίες και… ταβερνόξυλα είτε στο «Ελ. Βενιζέλος», είτε σε εστιατόρια, είτε σε νυχτερινά κέντρα διασκέδασης.
Όλα αυτά δημιούργησαν στην κοινή γνώμη την εικόνα ενός αλλοπρόσαλλου ανθρώπου – μια εικόνα που, ωστόσο, κατέρριπταν φίλοι, συνεργάτες και γνωστοί. Ναι, ήταν αυθόρμητος αλλά την ίδια ώρα ήταν εργατικός και βοηθητικός όσο λίγοι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Αλέξης Κούγιας δεν περνούσε απαρατήρητος.
Αυτή είναι η ζωή του, όπως την έχει περιγράψει ο ίδιος ο Αλέξης Κούγιας μέσα από τις εκατοντάδες συνεντεύξεις που έχει δώσει.
«Γεννήθηκα στην Πετρούπολη και μέχρι τα 14 μου χρόνια ήμουν ταυτισμένος με την περιοχή. Ο πατέρας μου ήταν ανάπηρος αστυνομικός και μέναμε σε μια περιοχή που οι περισσότεροι ήταν αριστεροί».
«Η αγάπη για το ποδόσφαιρο ήταν μονόδρομος, άλλωστε δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα άλλο. Η Πετρούπολη τότε είχε έναν κεντρικό χωματόδρομο και σπίτια, που χτίζονταν σε ένα βράδυ. Δεν είχε σχολείο, τράπεζα, νερό και είχε πάρα πολλά οικόπεδα. Το μόνο που αρκούσε ήταν να βάλεις δύο πέτρες για δοκάρια, μια πέτσινη μπάλα και γινόταν του κουτρούλη ο γάμος».
«Όταν ο πατέρας μου είδε το πάθος μου για το ποδόσφαιρο αποφάσισε να μου δώσει και κίνητρο. Κάπως έτσι έπαιρνε τον έλεγχο, μου έλεγε ότι δεν βλέπει 20αρια και εγώ προσπαθούσα περισσότερο. Ο πατέρας μου ήταν πολύ αυστηρός και με μένα και με τον αδερφό μου. Αν δεν πήγαινε καλά στο σχολείο ο αδερφός μου, το καλοκαίρι δεν έκανε διακοπές αλλά δούλευε σε σιδεράδικο».
«Παρά τη φτώχεια, τις δυσκολίες και την αυστηρότητα του μπαμπά μας, υπήρχε μεγάλη αγάπη μέσα στο σπίτι επειδή οι γονείς μας ήταν πολύ ερωτευμένοι».
«Η μητέρα μου ήθελε να μορφωθούμε. Ο πατέρας μου ήταν πιο πρακτικός – μπορώ να σας πω ότι σιχαινόταν τους δικηγόρους. Και του στοίχισε ότι άφησα το Πολυτεχνείο για να πάω στη Νομική».
«Ο λόγος που μπήκα στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και όχι της Αθήνας είναι ότι τότε είχα πάρει μεταγραφή από τον Ολυμπιακό Λουτρακίου στον Ηρακλή – ήταν και η πρώτη φορά που έβγαλα λεφτά από το ποδόσφαιρο αλλά δεν το χάρηκα. Με τα πρώτα λεφτά πήρα μοτοσικλέτα, πήγα να κάνω τον «γαμπρό» και τσακιστηκα. Έμεινα 19 μήνες στο ΚΑΤ».
«Καμιά φορά λέω πως ό,τι μου συνέβη ήταν αυτό που εξέλιξε την προσωπικότητά μου. Για παράδειγμα, τόσο καιρό μέσα στο νοσοκομείο, δεν είχα τι να κάνω, με αποτέλεσμα να διαβάζω. Και κάπως έτσι αρίστευσα».
«Έχω πάνω από 50 χρόνια στα δικαστήρια, αλλά κάθε φορά που επιλέγω να αναλάβω μια υπόθεση, νιώθω σαν να είναι η πρώτη μου φορά – είτε μια απλή υπόθεση είτε μια υπόθεση στον Άρειο Πάγο για μένα η αγωνία είναι η ίδια».
«Επέλεξα να γίνω ποινικολόγος, γνωρίζοντας ότι είναι πολύ δύσκολο να μπω σε αυτόν τον κλειστό κύκλο».
«Άργησα να γίνω πατέρας, γιατί είχα ατυχίες στη ζωή μου. Παντρεύτηκα νωρίς, αλλά μετά από λίγο καιρό η γυναίκα μου, ο μετεφηβικός μου έρωτας, σκοτώθηκε σε τροχαίο».
«Μετά από αυτό έμεινα 10 χρόνια σε ξενοδοχείο. Δεν πήγα ποτέ στο σπίτι μου στην Πολιτεία να πάρω τα πράγματά μου, τα οποία υπάρχουν ακόμη και σήμερα εκεί. Ήταν σοκ για μένα η απώλεια της συζύγου μου που κράτησε 20 χρόνια».
«Στον γάμο μας με την Εύη έγινε χαμός. Κάναμε μια ώρα να φτάσουμε γιατί είχε, ξέρω εγώ, 30.000 κόσμο γύρω από την εκκλησία από ό,τι μας είπαν. Απρόσκλητος κόσμος, που ήρθε να το ζήσει».
«Όταν γεννήθηκε ο Χρήστος ήμουν μέσα στην αίθουσα τοκετού και αρχικά δεν είπα τίποτα. Θυμάμαι ήταν ένα συννεφιασμένο Σάββατο και ξεκίνησα από το νοσοκομείο, το Μητέρα και έφτασα με τα πόδια μέχρι την Πεντέλη. Ήταν τόσο έντονο. Το ίδιο πράγμα ένιωσα και όταν γεννήθηκε η κόρη μου».
«Όταν γεννήθηκαν τα παιδιά μου, ένιωσα ότι πλέον έχω μια τεράστια ευθύνη».
«Από τις πιο δύσκολες ημέρες ήταν όταν έπρεπε να εξηγήσω στα παιδιά μου ότι με τη μητέρα τους χωρίσαμε. Ότι δεν θα ξυπνάμε μαζί κάθε πρωί».
«Πάντα έκανα πράγματα με τα παιδιά μαζί, βόλτες, ψώνια στα μαγαζιά. Τώρα, πλέον, πάμε και στα μπουζούκια μαζί».
«Ο Γιάννης Πάριος είναι αδελφικός μου φίλος, είμαστε φίλοι χρόνια και είμαι και δικηγόρος του. Με Άννα Βίσση και Καρβέλα έχουμε περάσει πάρα πολλές ώρες μαζί. Όσο και να παρεξηγηθεί αυτό που θα πω, εγώ λατρεύω τον Σφακιανάκη. Αλλά στην πορεία μου έχει τύχη να υπερασπιστώ και πολλούς καλλιτέχνες, όπως τον Σταμάτη Γονίνη και τον Λευτέρη Πανταζή. Στα δύσκολα σε μένα έρχονται όλοι».
«Αν έχεις γεννηθεί φτωχός το όνειρό σου είναι τα μεγάλα σπίτια κι εγώ έχω ένα κόμπλεξ: επειδή μεγαλώσαμε σε υπόγεια, θέλω τα σπίτια μου να είναι ψηλά και να έχω θέα, νη μην βλέπω άλλα διαμερίσματα. Και το άλλο είναι να αγοράσεις ωραία αυτοκίνητα, αυτή ήταν η κοινωνική καταξίωση στην εποχή μου».
«Δεν ασχολήθηκα με την πολιτική γιατί ήθελα να γίνω πλούσιος. Και αντιλήφθηκα από νωρίς ότι θα γίνω πλούσιος μόνο μέσα από τη δουλειά μου».
«Υπάρχει μια λανθασμένη άποψη για μένα. Ποτέ δεν αναζήτησα ωραίες γυναίκες και ποτέ δεν είχα πει ότι έχουν περάσει πολλά μοντέλα από τη ζωή μου. Αυτό το είχαν πει άλλοι για μένα. Είμαι λάτρης της γυναίκας και το λέω χωρίς να θέλω να παρεξηγηθώ. Άλλωστε και τις δύο φορές που πήγα στην εκκλησία, πήγα ερωτευμένος. Είναι μύθος ότι κυνηγούσα ωραίες γυναίκας».
«Δεν είμαι εκρηκτικός χαρακτήρας. Αυτή η εικόνα έχει δημιουργηθεί από τη συμμετοχή μου στη ζωή σε διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις. Η κυρίαρχη είναι στα δικαστήρια. Οι καταβολές μου, από την γειτονιά που γεννήθηκα, την Πετρούπολη, ήταν λαϊκές και το ποδόσφαιρο ταυτισμένο με αυτές τις λαϊκές γειτονιές της δυτικής όχθης της Αθήνας, η εικόνα μου πολλές φορές χαρακτηρίζεται και από συμπεριφορές που έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο. Υπήρχε ένα κοντράστ».
«Το πρόβληµα της υγείας µου προέκυψε απρόοπτα µετά το ατύχηµα που είχα στην εθνική οδό, του Αγίου Νεκταρίου, το 2021. Νήστεψα για πρώτη φορά έπειτα από πάρα πολλά χρόνια και µετά τη νηστεία είπα να κάνω γενικές εξετάσεις. Όπως και έκανα. Εκεί αποκαλύφθηκε ότι είχα καρκίνο, αλλά δεν είχα κάποιον σοβαρό καρκίνο. Είχα καρκίνο του προστάτη. Εγχειρίστηκα ύστερα από έξι µήνες, παρακολουθούµαι ακόμα».
«Ονειρεύομαι να ζήσω. Να πάω την κόρη μου στην εκκλησία. Να μπω για πρώτη φορά στη δικαστική αίθουσα έχοντας δίπλα, αγκαλιά, με τα παιδιά μου».
Ακολουθήστε στο Google News 
και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσειςΔείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από
