Η Γαλλία σε ακροδεξιά περιδίνηση από το εκλογικό «στοίχημα» Μακρόν

Ο πρώτος γύρος των πρόωρων βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία ολοκληρώθηκε με ρεκόρ συμμετοχής και προαναγγελθείσες ανατροπές.

Ήτοι με σαφή νίκη της λεπενικής Ακροδεξιάς, πρώτη φορά στα χρονικά.

Διαβάστε επίσης: Θάνος Μπίρκος: «Δοκιμάζω τα σουβλάκια σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας και βρήκα επιτέλους που κάνουν τα καλύτερα»

Με εκλογική αναβίωση πρωτίστως του (επαν)ενωμένου αριστερού μετώπου και δευτευρόντως της απειλούμενης με διάσπαση γαλλικής κεντροδεξιάς.

Με ήττα -αν και με κέρδη σε σχέση με τις ευρωεκλογές- του οιονεί κεντρώου μακρονισμού.

«Η απάντηση είναι ξεκάθαρη, [οι Γάλλοι] ψήφισαν για αλλαγή. Είναι σαφές ότι η προεδρική πλειοψηφία έχει εγκαταλειφθεί», διακήρυξε μετά την ανακοίνωση της πρώτης εκτίμησης αποτελέσματος ο Ζορντάν Μπαρντελά, ο 28χρονος πρόεδρος του ακροδεξιού Εθνικού Συναγερμού (RN), «πουλέν» της Μαρίν Λεπέν και επίδοξος επόμενος πρωθυπουργός της Γαλλίας.

Η πολιτική μέντοράς του και επίσης επίδοξη επόμενη πρόεδρος της χώρας -πυρηνικής δύναμης, δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας της ευρωζώνης και μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ- ζήτησε «απόλυτη πλειοψηφία, ώστε ο Μπαρντελά να διοριστεί πρωθυπουργός σε οκτώ ημέρες». Ήτοι, στον β’ γύρο της επόμενης Κυριακής.

Προσώρας, όλα είναι στον «αέρα».

Οι εκτιμήσεις για την κατανομή εδρών παρουσιάζουν σε αυτή τη φάση μεγάλες αποκλίσεις, με μέγα ερώτημα εάν η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση θα καταφέρει στις 7 Ιουλίου να εξασφαλίσει τον μαγικό αριθμό των 289 εδρών της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

Είτε μόνη της -οι εκτιμήσεις κυμαίνονται μεταξύ 230 και 310 εδρών, από μόλις 89 που είχε στην απερχόμενη γαλλική Εθνοσυνεύλευση.

Είτε με τη σιωπηρή -ντροπιαστική για τους πολιτικούς επιγόνους του Σαρλ ντε Γκολ- στήριξη των κεντροδεξιών Ρεπουμπλικανών (LR).

Ενός πάλαι ποτέ παραδοσιακού κόμματος εξουσίας, που μέχρι σήμερα συγκαταλέγεται στο λεγόμενο «δημοκρατικό τόξο», το οποίο ανέκαθεν συσπειρωνόταν ως ανάχωμα κατά της Ακροδεξιάς.

Στον α’ γύρο αυτής της Κυριακής, οι Ρεπουμπλικανοί είδαν το ποσοστό τους -σε πείσμα των δημοσκοπήσεων- να ξεπερνά το 10%, «φλερτάροντας» με 30-61 έδρες.

Πέταξαν όμως στους ψηφοφόρους τους το μπαλάκι της ευθύνης για το τι θα επιλέξουν τελικά στον β’ γύρο της επόμενης Κυριακής, εν μέσω διχασμού.

Προεκλογικές αφίσες της ακροδεξιάς Εθνικής Συσπείρωσης, με το σύνθημα «Πρωθυπουργός Μπαρντελά» (REUTERS/Yves Herman)

Δημοκρατικό «ανάχωμα»

Στον αντίποδα, κόντρα στους υπολογισμούς Μακρόν, τον πρώτο λόγο έχει το ανασυσταθέν -πλην όμως διασπασμένο στις ευρωεκλογές και τώρα αμφισβητούμενης μετεκλογικής συνοχής- μέτωπο των κομμάτων της ευρύτερης Αριστεράς.

Με ιστορική αναγωγή στο Λαϊκό Μέτωπο του 1936 ενάντια στην άνοδο του φασισμού, το νεοσυσταθέν «Νέο Λαϊκό Μέτωπο» -με κύριο άξονα τη ριζοσπαστική Αριστερά της Ανυπότακτης Γαλλίας, τους Σοσιαλιστές, τους Κομμουνιστές και τους Οικολόγους- αναδεικνύεται από τις κάλπες του α’ γύρου δεύτερη δύναμη, με δυναμική εξασφάλισης έως 165 εδρών.

Τρίτη και… καταϊδρωμένη και η παράταξη του προέδρου Μακρόν, που βάσει των έως τώρα δεδομένων προβλέπεται να αποσπάσει 70-120 έδρες.

Μια σαφής οπισθοχώρηση για την απερχόμενη σχετική πλειοψηφία των 249 εδρών.

Αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση της πρόβλεψης των αποτελεσμάτων, ο πρόεδρος Μακρόν προέτρεψε τους ψηφοφόρους να μπλοκάρουν την Ακροδεξιά στον δεύτερο γύρο.

Εγκαταλείποντας εν μέρει -σε αυτή τη φάση τουλάχιστον- τη ρητορική του περί «δύο άκρων», ζήτησε γενικόλογα μια «ευρεία» συμμαχία «ρεπουμπλικανών και δημοκρατικών» υποψηφίων, ποντάροντας προφανώς στον θεσμικά ρυθμιστικό ρόλο του για τη διαμόρφωση της επόμενης ημέρας.

Προς πολιτική αποστόμωση της προεκλογικής διχαστικής πολιτικής του Μακρόν, ο ηγέτης της ριζοσπαστικής αριστερής Ανυπότακτης Γαλλίας -και πρώην αντίπαλός του για την προεδρία- Ζαν Λικ Μελανσόν έθεσε ως προτεραιότητα την ήττα της Ακροδεξιάς.

Ως εκ τούτου, ανακοίνωσε την απόσυρση υποψήφιων βουλευτών που θα διεκδικήσουν από την τρίτη θέση τη διεκδίκηση εδρών έναντι της Εθνικής Συσπείρωσης, στον β’ γύρο.

Μαγκωμένος ο Γάλλος πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, ενώ ψηφίζει στη μικρή παραθαλάσσια πόλη Λε Τουκέ, στο Πα-ντε-Καλέ, όπου διαθέτει εξοχική κατοικία, στη βόρεια Γαλλία (REUTERS/Yara Nardi/Pool)

Ζητείται ευθύνη

Έχοντας αποκλείσει το ενδεχόμενο παραίτησής του πριν από τη λήξη της θητείας του, το 2027, ο Εμανουέλ Μακρόν πόνταρε προεκλογικά στο δίλημμα «ή Ακροδεξιά, ή εγώ».

Προκήρυξε αιφνιδίως πρόωρες βουλευτικές εκλογές αμέσως μετά το εκλογικό στραπάτσο του στις ευρωεκλογές -και με προαναγγελθείσα πρόταση μορφής κατά της μακρονικής κυβέρνησης μειοψηφίας το φθινόπωρο- επικαλούμενος την «ατομική ευθύνη» των ψηφοφόρων, ακόμη και τον «κίνδυνο εμφυλίου» στη Γαλλία.

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το πολιτικά καιροσκοπικό -και δη  επαναλαμβανόμενο- δίλημμα ενός προέδρου προς τον λαό του, τον οποίο έχει διχάσει με την πολιτική του, δεν του βγήκε.

Οι πιθανότητες ο νέος «ευνοούμενός» του, ο Γκαμπριέλ Ατάλ, να είναι ξανά πρωθυπουργός είναι πια μηδαμινές.

Τώρα, το ζητούμενο για τον Γάλλο πρόεδρο είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων να αποφευχθεί μια δύσκολη «συγκατοίκηση» με πρωθυπουργό τον αντ’ αυτού της Λεπέν, τον Μπαρντελά.

Ακόμη όμως κι εάν αυτό αποφευχθεί σε αυτή τη φάση, ο κίνδυνος παραμένει.

Στις επόμενες εκλογές, βουλευτικές ή και προεδρικές, είναι περισσότερη από ποτέ ορατή η προοπτική η Γαλλία -μια χώρα με κομβικό ρόλο στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ- να εκλέξει «δαγκωτό» την Ακροδεξιά.

Το έδαφος έχει στρώσει η διαχειριστική αποτυχία της προεδρίας Μακρόν -σε κοινωνικό και σε οικονομικό επίπεδο, με αποκορύφωμα το συνταξιοδοτικό- οι όλο και πιο δεξιόστροφες πολιτικές του -με χαρακτηριστικό δείγμα το μεταναστευτικό- αλλά και τα δραματικά κενά που άφησαν να χάσκουν τα κόμματα της Αριστεράς, χάνοντας συν τω χρόνω την επαφή τους με την εργατική τάξη.

Όσο ποτέ άλλοτε, αυτή είναι η ώρα της ευθύνης.

Πολλώ μάλλον δεδομένων των δημοσιονομικών νέων δεινών του Παρισιού, της συστημικής «κανονικοποίησης» της Ακροδεξιάς και της  παρέκκλισης της Ευρώπης προς τα άκρα Δεξιά, που καθιστούν τα περιθώρια αντιστροφής αυτής της τάσης όλο και πιο στενά.