Οι συγγενείς των θυμάτων που έχασαν τους δικούς τους στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι περίμεναν σχεδόν 6 χρόνια για την στιγμή της δικαίωσης -που δεν ήρθε ποτέ
«Αίσχος», «Τους κάψατε ξανά»: Έτσι σχολίασαν συγγενείς των θυμάτων της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι, την ετυμηγορία του δικαστηρίου, καθώς είδαν τους συνολικά 21 κατηγορουμένους να πηγαίνουν στα… σπίτια τους…
Είτε γιατί οι 15 εξ αυτών κρίθηκαν αθώοι, είτε γιατί οι ποινές των έξι που κηρύχθηκαν ένοχοι μετατράπηκαν σε χρηματικές προς 10 ευρώ την ημέρα με την έφεση μάλιστα να έχει αναστέλλουσα δύναμη.
«Η λέξη ευθύνη θα μείνει λέξη και δυστυχώς το επόμενο Μάτι, και τα επόμενα Τέμπη […] είναι στη γωνία»
Πλέον τα βλέμματα είναι στραμμένα στις επόμενες κινήσεις των δικηγόρων των συγγενών των θυμάτων, οι οποίοι αναμένεται να υποβάλουν αίτημα προς την Εισαγγελία να ασκήσει έφεση στην απόφαση, τόσο ως προς το σκέλος των ποινών που επιβληθήκαν στους καταδικασθέντες, όσο και ως προς το σκέλος των αθωώσεων.
Ο κίνδυνος της παραγραφής – Η παρέμβαση του Αρείου Πάγου
Τον ερχόμενο Ιούλιο άλλωστε συμπληρώνονται έξι χρόνια από την τραγωδία στο Μάτι και πρέπει μέσα στα επόμενα δύο έτη, να προσδιοριστεί και να εκδικαστεί η υπόθεση στο Εφετείο και εν συνεχεία στον ‘Άρειο Πάγο, για να μην υπάρξουν παραγραφές αδικημάτων.
Γι αυτό το λόγο η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Ιωάννα Κλάπα θα ζητήσει να τρέξουν οι διαδικασίες. Συγκεκριμένα αναμένεται σήμερα κιόλας να ζητήσει από τον προϊστάμενο του Πρωτοδικείου Αθηνών, Χριστόφορο Λινό να προβεί σε κάθε ενέργεια ώστε στο συντομότερο δυνατό χρόνο να καθαρογραφεί η απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου για να μπορέσει να προσδιοριστεί η δίκη σε δεύτερο βαθμό.
Όπως έχει γράψει το in, θα ζητηθεί η πρόεδρος του δικαστηρίου ενώπιον του οποίου εκδικάστηκε η υπόθεση, να απαλλαγεί από κάθε άλλη υποχρέωση το μήνα Μάιο και να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη σύνταξη του σκεπτικού της απόφασης και των πρακτικών της πολύκροτης δίκης.
Ο στόχος είναι από τον Ιούνιο να μπορεί η Εισαγγελία να προσδιορίσει τη δευτεροβάθμια δίκη τόσο για όσους καταδικασθέντες ασκήσουν έφεση όσο και για όσους εκ των αθωωθέντων γίνουν δεκτά τα αιτήματα που θα υποβάλουν συγγενείς νεκρών και εγκαυματίες για άσκηση έφεσης.
«Θα πληρώσουν 2.000 ευρώ για κάθε νεκρό… Αυτό!» – Οργή για την ετυμηγορία και τις ποινές
«Έχασα το παιδί μου 25 χρονών στο Μάτι μέσα στη θάλασσα. Σήμερα (σ.σ χθες) η πρόεδρος μας απέδειξε ότι θα γίνει μία δίκαιη δίκη ως προσευχή, ότι αυτό ισχύει για τους κατηγορούμενους μόνο», είπε συγγενής θύματος για την απόφαση του δικαστηρίου.
«Όλοι μαζί θα πληρώσουν περίπου 210.000. Δηλαδή δύο χιλιάδες για κάθε νεκρό. Αυτό!», είπε ο εγκαυματίας Κώστας Χατζησταματίου.
Η κοστολόγηση της ανθρώπινης ζωής είναι αυτό που ενδεχομένως εξόργισε περισσότερο τους συγγενείς των θυμάτων και τους εγκαυματίες.
«Το δικαστήριο έκλεισε την αποστολή του. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν θέλει να μάθει από τα λάθη. Η λέξη ευθύνη θα μείνει λέξη και δυστυχώς το επόμενο Μάτι, και τα επόμενα Τέμπη, η επόμενη δήθεν τραγωδία είναι στη γωνία», είπε ο Τάσος Οικονομίδης.
Ο Νίκος Γιαννόπουλος έχασε την μητέρα του στην τραγωδία του Ματιού. Πίστευε ότι με την απόφαση του δικαστηρίου θα έκλεινε με κάποιο τρόπο ένας μαύρος κύκλος της ζωής του.
«Να ξεκόλλαγα… Δυστυχώς με κρατάγανε καθηλωμένο σε εκείνη την ημερομηνία, γιατί όσο και να φωνάζαμε αυτά τα έξι χρόνια πήγαν στο βρόντο στο κενό», είπε.
Ανοιχτές πληγές
Όσοι έμειναν πίσω είναι αναγκασμένοι να ζήσουν με τις ανοιχτές πληγές τους. Κάποιοι με τα σημάδια στο σώμα τους.
«Έχω ένα παιδί που έζησε. Έχω ένα παιδί 11 χρονών με σημάδια στο σώμα και στην ψυχή του που τα τελευταία πέντε χρόνια δεν κοιμάται. Είμαι τυχερός που σήμερα θα πάω να του πω πως η Ελλάδα τον εγκατέλειψε για δεύτερη φορά. Και είμαι τυχερός που το μαθαίνει τώρα στα 11 και στη χώρα που θα μεγαλώσει. Ευχαριστώ πολύ το δικαστήριο», είπε ο Θεοφάνης Χατζησταματίου.
«Θα ξανασυμβεί μαθηματικά. Εάν δεν τιμωρηθούν όπως πρέπει όλοι οι υπεύθυνοι και ο καθένας θα κλαίει τα παιδιά ή τους γονείς του ή οποιοδήποτε χάσει», είπε ο εγκαυματίας Κώστας Χατζησταματίου.
Οι συγγενείς των θυμάτων και οι πολυεγκαυματίες δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους, με κάθε μέσο που τους επιτρέπει ο νόμος.