Η παγκόσμια ακροδεξιά πανηγυρίζει για τον νέο πρόεδρο της Αργεντινής

Το μέγεθος της παράνοιας του νέου προέδρου Χαβιέρ Μιλέι είναι τέτοιο, που έχει απευθυνθεί στον Πάπα ως, «αριστερό που..νας γιο που γυρνά και διατυμπανίζει τον κομμουνισμό σε όλο τον κόσμο».

Οι πιο αναγνωρίσιμοι εκπρόσωποι της παγκόσμιας ακροδεξιάς σύμφωνα με τον Guardian είναι ενθουσιασμένοι με την πανηγυρική εκλογική νίκη του Χαβιέρ Μιλέι στην Αργεντινή, η οποία αναμένεται να μετατρέψει το Μπουένος Άιρες σε νέο πεδίο δράσης της λαϊκιστικής ριζοσπαστικής δεξιάς.

Διαβάστε επίσης: O Βρούτσης που εμφανίστηκε για να κόψει την κορδέλα και μια Κυβέρνηση «σύμμαχος» του «συστήματος»

Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Ζαΐρ Μπολσονάρου ηγήθηκαν των πανηγυρισμών μετά την επικράτηση του Αργεντινού συμμάχου τους επί του αντιπάλου του, του περονιστή υπουργού Οικονομικών Σέρτζιο Μάσα, με σχεδόν 3 εκατομμύρια ψήφους στις προεδρικές εκλογές της Κυριακής.

Ο νέος πρόεδρος της Αργεντινής υποσχέθηκε τα χειρότερα και εξελέγη, χάρη στις βρισιές και προσβολές που απευθύνει σε όλους τους αντιπάλους του

Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ προέβλεψε ότι ο Χαβιέρ Μίλεϊ θα κάνει «την Αργεντινή πραγματικά μεγάλη ξανά», ενώ ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας χειροκρότησε μια νίκη για την «ειλικρίνεια, την πρόοδο και την ελευθερία».

Οι τρεις ιερείς της Alt Right στην βόρεια και Νότια Αμερική
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Guardian, oπαδοί των Μπολσονάριστας και των Μιλέιστας προέβλεψαν ότι η νίκη του Μιλέι θα είναι η πρώτη σε μια τριάδα κατακτήσεων της δεξιάς που θα δει τον Τραμπ και τον Μπολσονάρο να διεκδικούν ξανά την εξουσία το 2024 και το 2026.

Βέβαια ο Ζαίρ Μπολσονάρου έχει τιμωρηθεί -όπως και ο αντιπρόεδρός του- με απαγόρευση συμμετοχής στα κοινά έως το 2030, εξαιτίας της μη παραδοχής του αποτελέσματος και του καλέσματος στους οπαδούς του να βγουν στους δρόμους, ακριβώς όπως ο Ντόναλντ Τραμπ. Με αποτέλεσμα δεκάδες τραυματίες, νεκρούς και καταστροφές.

Όμως αυτά τα πειράματα ποτέ δεν έχουν βγει υπέρ του λαού και είναι βέβαιο πως η οικονομική εξαθλίωση του λαού της Αργεντινής θα συνεχιστεί. Με μειώσεις των εξόδων για Υγεία και Παιδεία.

Στην πρώτη του συνέντευξη μετά τη νίκη του τη Δευτέρα, ο Μιλέι ανακοίνωσε ότι θα ταξιδέψει στις ΗΠΑ και το Ισραήλ -όπου έχει υποσχεθεί να μεταφέρει την πρεσβεία της Αργεντινής από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ- πριν ορκιστεί στις 10 Δεκεμβρίου, μαζί με την υπερσυντηρητική αντιπρόεδρο που έχει εκλέξει, τη Βικτόρια Βιλαρούλ.

Οτιδήποτε και να ειπωθεί για τους Τραμπ και Μπολσονάρου, ενδεικτικά ο πρώτος πρότεινε στους πολίτες να χρησιμοποιούν χλωρίνη κατά του κορωναϊού και ο δεύτερος είναι θαυμαστής της Χούντας που του χρεώνεται γενοκτονία ιθαγενών με σκοπό την αποψίλωση του Αμαζονίου, μοιάζουν σχεδόν λογικοί μπροστά στον Μιλέι.

Το παρατσούκλι «El Loco» ή «ο Τρελός» δεν αρκεί να τον περιγράψει
Οφείλει την καριέρα του, στα ουρλιαχτά του και τα βρισίδια που έριχνε σε τηλεοπτικές εκπομπές την Αργεντινής. Όπως Έλληνες γραφικοί εκπρόσωποι της εγχώριας ακροδεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού. Όμως στην Ελλάδα με το ζόρι παίρνουν 0,5%. Τυπικά είναι το πιο ακραίο υπόδειγμα της παγκόσμιας Alt Right σκηνής που κατάφερε να φτάσει στο ανώτατο αξίωμα χώρας.

Ο Μπολσονάρου ανακοίνωσε ότι θα παρευρεθεί στην ορκωμοσία του Χαβιέρ Μίλεϊ στο Μπουένος Άιρες και δημοσίευσε πλάνα από μια φιλική βιντεοκλήση με τον εκλεγμένο πρόεδρο της Αργεντινής. «Είμαι πραγματικά χαρούμενος», είπε ο Μπολσονάρου στον ριζοσπάστη ελευθεριακό οικονομολόγο. «Έχετε μια μεγάλη δουλειά μπροστά σας … και είναι μια δουλειά που υπερβαίνει την Αργεντινή», πρόσθεσε ο πρώην ηγέτης της Βραζιλίας. Για να λάβει ένα απλό «Gracias!» -ευχαριστώ- από τον Χαβιέρ Μιλέι.

Σε αντίθεση με τον Μπολσονάρου, έναν επαγγελματία πολιτικό που εμφανίστηκε ως αντικαθεστωτικός αουτσάιντερ για να κερδίσει την εξουσία το 2018, ο Μιλέι είναι ένας γνήσιος πρωτάρης στον κόσμο της πολιτικής. Γεννημένος στο Μπουένος Άιρες το 1970, έπαιξε σε ένα συγκρότημα διασκευών των Rolling Stones και απέκτησε φήμη ως αθυρόστομος οικονομικός ειδήμων στην αργεντίνικη τηλεόραση, προτού εκλεγεί στο Κογκρέσο το 2021 με το ελευθεριακό κόμμα του Libertad Avanza (Ελευθερία Προχωράει). Η ευμετάβλητη προσωπικότητα του Μιλέι, τα ξεσπάσματα επί της οθόνης και το χτένισμά του σε στιλ britpop έχουν εδραιώσει τη φήμη του ως «El Loco» (Ο τρελός).

Το παραπάνω το απεύθυνε στον Πάπα Φραγκίσκο και η μετάφρασή του είναι η εξής: «Αφιερωμένο σε σένα @Pontifex_es αριστερέ πουτ…ς γιε που γυρνάς σε όλο τον κόσμο διακηρύσσοντας τον κομμουνισμό. Είσαι ο εκπρόσωπος του κακού στον οίκο του ΘΕΟΥ.
ΖΉΤΩ Η ΓΑΜ..ΕΝΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!»

Ο δικός τους -ο ακροδεξιός, alt right- τρελός

Από την Μπογκοτά και το Σαντιάγο μέχρι τη Λισαβόνα και τη Μαδρίτη, άλλες υπερσυντηρητικές προσωπικότητες εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για τη σαρωτική νίκη του Χαβιέρ Μιλέι επί του κεντρώου Massa, με 14,47 εκατ. ψήφους έναντι 11,51 εκατ. ψήφων. Η μεταπολιτική, δηλαδή η εποχή της Alt Right διαλεκτικής που είναι πιο σημαντική από τα επιχειρήματα, έχει πλέον εδραιωθεί σε όλο τον κόσμο.

Ο Αντρέ Βεντούρα, ηγέτης του πορτογαλικού ακροδεξιού κόμματος Chega! (Αρκετά!), γιόρτασε τον «αγώνα του Μιλέι για την υπεράσπιση της κοινωνίας» και ο Ματέο Σαλβίνι, ο ηγέτης της ακροδεξιάς Λέγκας της Ιταλίας, έστειλε τα συγχαρητήριά του. Ο Σαντιάγο Αμπασκάλ, ηγέτης του ακροδεξιού κόμματος Vox της Ισπανίας, δήλωσε ότι ο Μιλέι άνοιξε «έναν δρόμο μέλλοντος και ελπίδας … για τους Αργεντινούς και όλη τη Λατινική Αμερική».

Η πρόεδρος της Ουγγαρίας Καταλίν Νόβακ συνεχάρη τον Μιλέι για μια «μεγάλη νίκη».

Στη Νότια Αμερική, ο Χιλιανός υπερσυντηρητικός πολιτικός Χοσέ Αντόνιο Καστ συνεχάρη τον Μιλέι για τον «ηχηρό θρίαμβό του», γράφοντας: «Η ανοικοδόμηση της Αργεντινής αρχίζει τώρα».

Η Κολομβιανή γερουσιαστής Μαρία Φερνάντα Καμπάλ χαρακτήρισε τη νίκη του Μιλέι -κρατηθείτε- «νίκη της λογικής, της κοινής λογικής και της ελπίδας για μια αναγέννηση της Αργεντινής. Για άλλη μια φορά η λεηλατική αριστερά της Λατινικής Αμερικής ηττήθηκε».

Ο Σέρχιο Μόρο, Βραζιλιάνος γερουσιαστής που ήταν υπουργός Δικαιοσύνης του Ζαίρ Μπολσονάρου, έγραψε στο Twitter: «Η Αργεντινή κέρδισε δύο συνεχόμενα Παγκόσμια Κύπελλα».

Ο Άριελ Γκόλντστάιν, ένας Αργεντινός ακαδημαϊκός που μελετά τη λαϊκιστική δεξιά της Λατινικής Αμερικής, δήλωσε ότι αναμένει το Μπουένος Άιρες να γίνει τόπος συνάντησης για τα μέλη της παγκόσμιας ακροδεξιάς και να φιλοξενήσει μια έκδοση του Φόρουμ της Μαδρίτης, μιας δεξιάς «αντικομμουνιστικής» συνόδου κορυφής που ιδρύθηκε το 2020 από ένα thinktank που συνδέεται με το Vox.

Κέρδισε ο Μιλέι ή έχασε ο Μάσα;

«Ο Μάσα είναι ο απερχόμενος υπουργός Οικονομίας και η χώρα έχει πληθωρισμό 150% και σχεδόν η μισή χώρα ζει στη φτώχεια. Επομένως, είναι αρκετά εύκολο να καταλάβει κανείς την απόρριψη του status quo», δήλωσε η Γιανίνα Βελπ, Αργεντινή πολιτική επιστήμονας από το Κέντρο Άλμπερτ Χίρσμαν για τη Δημοκρατία

«Περισσότερο από το να είναι υπέρ ή υπέρ του Χαβιέρ Μίλεϊ ή του προγράμματος του Μίλεϊ, αυτή είναι μια ψήφος κατά των Περονιστών και της σημερινής κυβέρνησης».

Η Σίλα Βίλκερ, επικεφαλής της εταιρείας συμβούλων Trespuntozero, δεν ήταν σίγουρη αν οι εκλογές κερδήθηκαν από τον Μιλέι ή χάθηκαν από τον Μάσα, επειδή, ως υπουργός Οικονομικών, τόσοι πολλοί ψηφοφόροι κατηγόρησαν την κυβέρνησή του για την οικονομική τους δυστυχία. Αυτό που ήταν βέβαιο, πίστευε η Βίλκερ, ήταν ότι η «εκστρατεία τρομολαγνείας» του Μάσα -σχεδιασμένη να απομακρύνει τους ψηφοφόρους από τον Μίλεϊ παρουσιάζοντάς τον ως έναν συναισθηματικά ασταθή αυταρχικό τρελό- είχε αποτύχει.

Οι δηλώσεις του για την οικονομία

«Τα εμπειρικά στοιχεία για την περίπτωση της Αργεντινής λένε ότι αν μειώσει κανείς τη νομισματική εκπομπή σήμερα, χρειάζονται 18 έως 24 μήνες για να καταστραφεί (ο πληθωρισμός)», είπε.

Ο Μιλέι είναι κατά των αμβλώσεων, προτείνοντας δημοψήφισμα για την κατάργηση της πρόσβασης στη διαδικασία, και δεν πιστεύει ότι ο άνθρωπος ευθύνεται για την κλιματική αλλαγή.

Ωστόσο, έχει μετριάσει την αμφιλεγόμενη ρητορική του και έχει επικεντρωθεί στα σχέδιά του για τη μεταρρύθμιση του κράτους. Ο Μιλέι δήλωσε ότι «ό,τι μπορεί να βρίσκεται στα χέρια του ιδιωτικού τομέα θα βρεθεί στα χέρια του ιδιωτικού τομέα», συμπεριλαμβανομένης της κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας YPF και των κρατικών μέσων ενημέρωσης.

Ξεκινά το μεγάλο φαγοπότι των ιδιωτικοποιήσεων.