Τι χρειάζεται για να γίνει κάποιος κατάσκοπος και ποιο μπορεί να είναι το τέλος του, αν τον πιάσουν στα πράσα.
Τι κοινό έχουν ο Τζέιμς Μποντ και ο Τζορτζ Σμάιλι πέρα από τη βρετανική καταγωγή και το οξυδερκές χιούμορ; Μα φυσικά ότι γνωρίζουν από καρδιάς ότι «η επιβίωση (στον κόσμο της κατασκοπείας) είναι μια απεριόριστη ικανότητα για καχυποψία».
Και αυτό το τελευταίο, που έχει γράψει ο εκλιπών συγγραφέας Τζον Λε Καρέ, κατάσκοπος της MI-5 και MI-6 στα νιάτα του, είναι ίσως από τα λίγα αληθινά πράγματα, που είναι γνωστά για τον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι οι πραγματικοί κατάσκοποι δεν διαθέτουν το κάλλος του Βρετανού πράκτορα 007, ούτε τη συμπεριφορά ανοχής και ενοχής του διοπτροφόρου, παχουλού συμπατριώτη του πίσω από την οποία έκρυβε τη διαβολική πονηριά του, την άριστη μνήμη και την περιστασιακή σκληρότητα του.
Είναι άνθρωποι κυριολεκτικά της διπλανής πόρτας που δεν χρειάζεται να έχουν περάσει από τα ακαδημαϊκά έδρανα της Οξφόρδης και των άλλων ξακουστών πανεπιστημίων από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπως εξηγεί στο BBC ο Σάμι, αξιωματούχος της MI-5.
Δεν υπάρχει… Bondland
Χωρίς να έχει πάει στο πανεπιστήμιο, ο προαναφερόμενος έκανε ένα άλμα πίστης όταν έστειλε το βιογραφικό του με την ελπίδα να καθαρίζει έστω τα γραφεία στη δουλειά των ονείρων του, αλλά κατάφερε να το πλησιάσει σχεδόν στον απόλυτο βαθμό, απλά επειδή είναι έξυπνος, ξέρει τη ζωή στους δρόμους και μπορεί να εύκολα να εισχωρήσει στην οποιαδήποτε κοινότητα.